¹Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?

¹Hüüa ometi! Ons keegi, kes sulle vastab? Kelle poole pühadest sa pöördud?

²Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.

²Tõesti, meelehärm tapab meeletu ja õhin surmab narri.

³Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.

³Ma nägin meeletut juurduvat ja ma sajatasin äkitselt tema eluaset.

⁴Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.

⁴Tema lapsed jäid kaitsetuks, neid rõhuti väravas ja päästjat ei olnud.

⁵Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.

⁵Tema lõikuse sõi näljane: kibuvitste vaheltki võttis ta selle, ja janused kahmasid ta varanduse.

⁶Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.

⁶Sest õnnetus ei tõuse põrmust ega võrsu kannatused mullast,

⁷Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.

⁷vaid inimene ise sünnib vaevaks ja sädemed lendavad kõrgele.

⁸Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;

⁸Ometi pöörduksin ma Jumala poole ja viiksin oma asja Jumala ette,

⁹Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;

⁹kes teeb suuri ja uurimatuid asju, arvutuid imetegusid,

¹⁰Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;

¹⁰kes annab maa peale vihma ja saadab põldudele vee,

¹¹Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;

¹¹et tõsta alandlikke kõrgele ja anda leinajaile suurt õnne,

¹²Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;

¹²kes teeb tühjaks kavalate kavatsused, et nende kätetöö ei läheks korda,

¹³Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.

¹³kes tabab tarku nende tarkuses, et salalike nõu läheks luhta,

¹⁴We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.

¹⁴et nad päevaajal kohtaksid pimedust ja lõunaajal kobaksid otsekui öösel.

¹⁵Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.

¹⁵Nõnda ta päästab mõõga eest, nende suu eest, vaese vägeva käest,

¹⁶Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.

¹⁶et viletsal oleks lootust ja ülekohus suleks oma suu.

¹⁷Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,

¹⁷Vaata, õnnis on inimene, keda Jumal noomib. Ära siis põlga Kõigevägevama karistust!

¹⁸Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.

¹⁸Sest tema valmistab küll valu, aga tema ka seob haavad, tema lööb, aga tema käed ka parandavad.

¹⁹Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.

¹⁹Kuuest hädast päästab ta sind ja seitsmendas ei puutu sinusse kuri.

²⁰W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.

²⁰Näljas lunastab ta sind surmast ja sõjas mõõga käest.

²¹Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.

²¹Keelepeksu eest oled sa peidetud ja sul pole karta hävingut, kui see tuleb.

²²W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.

²²Sa võid naerda hävingut ja nälga ja sul pole vaja karta maa loomi.

²³Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.

²³Sest sul on leping kividega väljal ja metsloomadel on sinuga rahu.

²⁴I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.

²⁴Siis sa tunned, et su telgil on rahu, ja kui sa vaatad oma karjamaad, siis ei puudu seal midagi.

²⁵Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.

²⁵Ja sa märkad, et su sugu on suur, su järeltulijaid on otsekui rohtu maa peal.

²⁶Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.

²⁶Küpses vanuses sa lähed hauda, otsekui naber pannakse rehepõrandale omal ajal.

²⁷Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.

²⁷Vaata, seda me oleme uurinud, nõnda see on. Sina aga kuula ja võta see teatavaks!'