1I odpowiedział Ijob, a rzekł:
1Siis vastas Iiob ja ütles:
2O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
2'Kui ometi mu meelehärm saaks vaetud ja mu õnnetus oleks pandud vaekaussidele.
3Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
3Tõesti, see oleks nüüd raskem kui mereliiv. Seepärast on mu sõnadki tormakad.
4Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
4Sest minus on Kõigevägevama nooled, mu vaim joob nende mürki. Jumala hirmutamised on rivistunud mu vastu.
5Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
5Kas metseesel kisendab noore rohu peal või ammub härg oma sulbi juures?
6Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
6Kas magedat süüakse ilma soolata või on siis maitset kassinaeri limal?
7Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
7Mu hing tõrgub neid puudutamast, need on mulle nagu rüvetatud roog.
8Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
8Oh, et ometi mu palve täide läheks ja Jumal annaks, mida soovin!
9Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
9Otsustaks ometi Jumal mind murda, sirutaks oma käe ja lõikaks katki mu elulõnga,
10Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
10siis oleks mul veel troostigi: ma hüppaksin rõõmu pärast isegi armutus valus, sest ma ei ole salanud Püha sõnu.
11Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
11Mis on mu jõud, et jaksaksin oodata, ja missugune peaks olema mu eesmärk, et suudaksin kindlaks jääda?
12Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
12Ons mu tugevus nagu kivide tugevus või ons mu ihu vaskne?
13Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
13Tõesti, mul enesel ei ole abi ja pääsemine on mu juurest peletatud.
14Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźó Wszechmogącego opuścił?
14Kes põlgab sõbra sõprust, see loobub Kõigevägevama kartusest.
15Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
15Mu vennad on petlikud nagu jõgi, otsekui kuivaks valguvad jõesängid,
16Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
16mis jääst on muutunud tumedaks, kuhu lumi on pugenud peitu;
17Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
17veevaeseks jäädes need vaikivad, kuumuses kaovad oma asemelt.
18Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
18Karavanid põikavad teelt kõrvale, lähevad kõrbe ja hukkuvad.
19Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
19Teema karavanid heidavad pilke, Seeba teekäijad loodavad nende peale:
20Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
20oma lootuses nad jäävad häbisse, sinna jõudes nad pettuvad.
21Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
21Seesuguseiks olete nüüd saanud: te näete kohutavat asja ja kardate.
22Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
22Kas ma olen öelnud: 'Andke mulle kingitusi!' või: 'Makske oma varandusest minu eest,
23I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
23päästke mind vaenlase võimusest ja lunastage mind vägivallategijate käest!'?
24Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
24Õpetage mind, siis ma vaikin! Tehke mulle selgeks, milles olen eksinud!
25O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
25Otsekohesed sõnad ei olekski kibedad. Aga mis tähendus on teie noomimisel?
26Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
26On teil kavatsus mu sõnu laita? Kas meeltheitja kõne peaks olema nagu tuul?
27I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
27Te heidate liisku isegi vaeslapse pärast ja müüte maha oma sõbra.
28Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
28Aga nüüd vaadake mu peale! Ma tõesti ei valeta teile näkku!
29Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
29Jätke ometi järele, et ei sünniks ülekohut! Jah, jätke järele, sest veel on mul selles asjas õigus!
30A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
30Ons mu keelel ülekohut? Või ei taipa mu suulagi, mis on õnnetus?