¹Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy naó człowiek nie upada?

¹Vaata, niisugune lootuski on petlik: kas teda nähes juba ei olda pikali?

²Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

²Ükski ei ole nõnda julge, et teda ärritada. Ja kes suudaks siis püsida minu ees?

³Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

³Kes on esmalt andnud mulle, et peaksin tasuma? Kõik, mis on taeva all, on minu oma.

⁴Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

⁴Ma ei taha vaikida tema liikmeist, ta vägitegude asjast ning ta oleku ilust.

⁵Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

⁵Kes paljastaks tema ta pealmisest kattest? Kes tungiks tema kahekordse soomuse vahele?

⁶Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

⁶Kes avaks tema silmnäo väravad? Ta hambad ajavad hirmu peale.

⁷Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

⁷Ta selg on kilpide rida, tihedalt pitseriga suletud:

⁸Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

⁸üks on teisele nõnda ligi, et tuul ei pääse läbi nende vahelt.

⁹Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

⁹Need on liibunud üksteise külge, seisavad koos ja neid ei saa lahutada.

¹⁰Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

¹⁰Tema aevastustest välgub valgust ja ta silmad on nagu koidupuna kiired.

¹¹Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

¹¹Tema suust käivad otsekui põlevad tõrvikud, kargavad välja tulesädemed.

¹²Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

¹²Tema sõõrmeist tuleb välja suits nagu potist, mille all põlevad kõrkjad.

¹³Dech jego węgle rozpala, a płomieó z ust jego wychodzi.

¹³Tema hingeõhk süütab söed ja tema suust tuleb välja leek.

¹⁴W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

¹⁴Tema turjal asub tugevus ja tema ees kargab kartus.

¹⁵Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

¹⁵Tema lihav vats on otsekui valatud ta külge, liikumatult paigal.

¹⁶Serce jego twarde jako kamieó, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyóskiego.

¹⁶Tema süda on kõva nagu kivi, otse alumise veskikivi kõvadune.

¹⁷Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

¹⁷Kui ta tõuseb, siis kohkuvad vägevadki, tema murdmise tõttu on nad nagu arust ära.

¹⁸Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

¹⁸Kui teda tabab mõõk, siis see ei pea vastu, samuti mitte piik, viskoda ega nool.

¹⁹Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

¹⁹Ta peab rauda õleks ja vaske pehkinud puuks.

²⁰Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

²⁰Nool ei aja teda põgenema, lingukivid muutuvad tema vastu kõrteks.

²¹Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

²¹Vemblad on temale nagu kõrred ja ta naerab oda vihinat.

²²Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

²²Tal on kõhu all otsekui teravad kivikillud, ta hüpleb nagu pahmavanker mööda muda.

²³Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

²³Ta paneb sügavuse keema nagu paja, teeb mere salvipoti sarnaseks.

²⁴Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

²⁴Enese järel ta jätab läikiva raja, sügavus näib olevat otsekui raugajuuksed.

²⁵Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

²⁵Ei ole maa peal tema sarnast, ta on kartmatuks loodud.

²⁶Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

²⁶Kõik, mis kõrge on, kardab teda, tema on kõigi uhkete loomade kuningas.'