¹Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

¹Miks paganad möllavad ja rahvad mõtlevad tühja?

²Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazaócowi jego, mówiąc:

²Ilmamaa kuningad astuvad esile ja vürstid peavad üheskoos nõu Issanda ja tema võitud mehe vastu:

³Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

³'Kiskugem katki nende ahelad ja visakem enestelt ära nende köied!'

⁴Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

⁴Kes taevas istub, naerab; Issand pilkab neid.

⁵Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

⁵Oma vihas ta kõneleb siis nendega ja oma raevus ta teeb neile hirmu:

⁶Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

⁶'Aga mina olen seadnud oma kuninga Siionile, oma pühale mäele.'

⁷Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

⁷- 'Ma annan teada Issanda otsuse; tema ütles minule: Sina oled mu Poeg, täna ma sünnitasin sinu.

⁸Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

⁸Küsi minult, ja ma annan paganad su pärandiks ning ilmamaa otsad su omandiks.

⁹Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduóskie pokruszysz ich.

⁹Sa peksad nad puruks raudkepiga, sa lööd nad katki nagu potissepa tehtud astjad.'

¹⁰Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

¹⁰Niisiis, teie, kuningad, saage mõistlikuks! Teie, ilmamaa kohtumõistjad, laske endid noomida!

¹¹Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

¹¹Teenige Issandat kartusega ja ilutsege värisemisega!

¹²Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

¹²Andke suud Pojale, et ta ei vihastaks ja teie ei hukkuks oma teel; sest tema viha süttib pea! Õndsad on kõik, kes tema juures pelgupaika otsivad.