1(Psalm Dawidowy ku przypominaniu.)
1Taaveti laul patu tunnistamisel.
2Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
2Issand, ära nuhtle mind oma vihas ja ära karista mind oma vihaleegis!
3Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.
3Sest sinu nooled on alla tulnud mu sisse ja su käsi vajub mu peale.
4Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.
4Ei ole midagi tervet mu lihas sinu pahameele pärast; ei ole rahu mu kontides mu patu pärast.
5Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.
5Sest kõik mu pahateod ulatuvad üle mu pea; nagu raske koorem on need läinud rängemaks, kui ma suudan kanda.
6Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.
6Mu haavad haisevad ja mädanevad mu jõleduste pärast.
7Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzieó w żałobie chodzę.
7Ma olen küürus ja kõnnin kummargil, ma käin kurvalt kogu päeva.
8Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.
8Sest mu puusad on täis põletikku ega ole midagi tervet mu lihas.
9Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.
9Ma olen jõuetu ja puruks pekstud koguni; ma oigan oma südame ägamise pärast.
10Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.
10Issand, kõik mu igatsus on sinu ees, ja mu ohkamine pole peidetud sinu eest.
11Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.
11Mu süda peksleb väga, mu ramm on mu hüljanud ja mu silma selgustki ei ole mul enam.
12Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.
12Mu armsad ja mu sõbrad hoiduvad eemale mu hädast ja mu omaksed seisavad kaugel.
13I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzieó zmyślali.
13Kes mu hinge püüavad, need seavad mulle võrke, ja kes mulle paha otsivad, need kõnelevad hukatusest, ja nad mõtlevad pettusele kogu päeva.
14Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.
14Ent mina olen nagu kurt, ei ma kuule, ja nagu keeletu, kes ei ava oma suud.
15I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.
15Ja ma olen nagu mees, kes ei kuule ja kelle suus ei ole vasturääkimist.
16Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!
16Sest sind, Issand, ma ootan; sina, Issand, mu Jumal, vastad!
17Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.
17Sest ma ütlen: Ärgu minust rõõmustagu need, kes mu jala vääratusel suurustasid mu vastu!
18Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.
18Ma olen ju kukkumas ja mu valu on alati mu ees.
19Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.
19Sest ma pean tunnistama oma pahategu, ma olen mures oma patu pärast.
20Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:
20Aga mu vaenlased elavad hästi, nad on vägevad, ja palju on neid, kes mind asjata vihkavad
21A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.
21ja kes head tasuvad kurjaga, kes on mu vastased, sellepärast et ma head taga nõuan.
22Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.
22Ära mind hülga, Issand, mu Jumal, ära ole minust kaugel!
23Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!
23Tõtta mulle appi, Issand, sa mu pääste!