1(Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, psalm i pieśó Asafowa.)
1Laulujuhatajale: viisil 'Ära hävita!'; Aasafi lugu ja laul.
2Wysławiamy cię, Boże! wysławiamy: bo bliskie imię twoje; opowiadają to dziwne sprawy twoje.
2Me ülistame sind, Jumal, me ülistame sind, sest su nimi on ligi; sinu imeasju jutustatakse!
3Gdy przyjdzie czas ułożony, ja sprawiedliwie sądzić będę.
3'Kui ma määran paraja aja, siis ma mõistan kohut õiglaselt.
4Rozstąpiła się ziemia, i wszyscy obywatele jej; ale ja utwierdzę słupy jej. Sela.
4Ilmamaa vabiseb ja kõik selle elanikud, aga mina olen selle sambad pannud paigale.' Sela.
5Rzekę szalonym: Nie szalejcie, a niepobożnym: Nie podnoście rogów.
5Ma ütlen hooplejaile: Ärge hoobelge! Ja õelatele: Ärge tõstke sarve üles!
6Nie podnoście przeciwko Najwyższemu rogów swych, a nie mówcie krnąbrnie,
6Ärge tõstke oma sarve kõrgele, ärge rääkige kangekaelselt, jultunult!
7Bo nie od wschodu, ani od zachodu, ani od puszczy przychodzi wywyższenie.
7Sest ei idast ega läänest ega kõrbe poolt tule ülendamist,
8Ale Bóg sędzia, tego poniża, a owego wywyższa.
8vaid Jumal on, kes mõistab kohut; ta alandab ühte ja ülendab teist.
9Zaiste kielich jest w rękach Paóskich, a ten wina mętnego nalany; z tegoż nalewać będzie, tak, że i drożdże jego wyssą i wypiją wszyscy niepobożni ziemi.
9Sest Issanda käes on karikas ja see vahutab veinist; see on täis tembitud jooki. Ja tema kallab sealt seest; isegi selle pära peavad kõik õelad maa peal ära jooma viimse tilgani.
10Ale ja będę opowiadał sprawy Paóskie na wieki, będę śpiewał Bogu Jakóbowemu.
10Aga mina kuulutan igavesti, ma mängin Jaakobi Jumalale.
11A wszystkie rogi niezbożnikom postrącam; ale rogi sprawiedliwego będą wywyższone.
11Ja ma raiun maha kõik õelate sarved, aga õigete sarved tõusevad kõrgele.