¹Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

¹Ayub meneruskan uraiannya, katanya, "Demi Allah yang hidup, yang tak memberi keadilan kepadaku,

²Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:

²(27:1)

³Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,

³aku bersumpah: Selama Allah masih memberi napas kepadaku, selama nyawa masih ada dalam badanku,

⁴Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.

⁴bibirku tak akan menyebut kata dusta, lidahku tak akan mengucapkan tipu daya.

⁵Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.

⁵Jadi, tak mau aku mengatakan bahwa kamu benar; sampai mati pun kupertahankan bahwa aku tak cemar.

⁶Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.

⁶Aku tetap berpegang kepada kepatuhanku, dan hati nuraniku pun bersih selalu.

⁷Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.

⁷Semoga musuhku dihukum sebagai pendurhaka, dan lawanku dihajar sebagai orang durjana.

⁸Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.

⁸Adakah harapan bagi orang dursila pada saat Allah menuntut jiwanya?

⁹Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy naó ucisk przyjdzie?

⁹Apakah Allah akan mendengar tangisnya bilamana kesulitan menimpa dia?

¹⁰Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?

¹⁰Seharusnya ia merindukan kesenangan dari Allah, dan berdoa kepada-Nya tanpa merasa lelah.

¹¹Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.

¹¹Kamu akan kuajari tentang besarnya kuasa Allah, kuberitahukan kepadamu rencana Yang Mahakuasa.

¹²Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?

¹²Tetapi, kamu semua telah melihatnya sendiri. Jadi, mengapa kamu berikan nasihat yang tak berarti?"

¹³Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.

¹³Maka berkatalah Zofar, "Beginilah caranya Allah Yang Mahakuasa menghukum orang yang lalim dan durhaka.

¹⁴Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.

¹⁴Jika anaknya banyak, mereka akan mati dalam perang dan anak cucunya akan hidup berkekurangan.

¹⁵Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;

¹⁵Sanaknya yang masih ada, mati karena wabah, dan janda-jandanya tidak menangisi mereka.

¹⁶Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:

¹⁶Boleh saja peraknya bertimbun-timbun dan pakaiannya bersusun-susun,

¹⁷Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.

¹⁷tetapi perak dan pakaian itu semua akan menjadi milik orang yang tulus hatinya.

¹⁸Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.

¹⁸Rumah orang jahat rapuh seperti sarang laba-laba, hanya rumah sementara seperti gubug seorang penjaga.

¹⁹Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.

¹⁹Ia membaringkan diri sebagai orang kaya, tetapi ia tak dapat mengulanginya, ketika ia bangun dari tidurnya, sudah hilang lenyaplah kekayaannya.

²⁰Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.

²⁰Kedahsyatan menimpa seperti air bah yang datang tiba-tiba. Angin ribut di malam hari meniup dan menyeret dia pergi.

²¹Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.

²¹Angin timur mengangkat dia, dan menyapunya dari rumahnya.

²²Toć Bóg naó dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.

²²Ia dilanda tanpa kasihan, dan terpaksa lari mencari perlindungan.

²³Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.

²³Jatuhnya disambut orang dengan tepuk tangan; di mana-mana ia mendapat penghinaan."