¹Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

¹Tetapi kini aku diejek oleh orang yang lebih muda. Dahulu ayah mereka kupandang terlalu hina untuk menjaga dombaku bersama anjing gembala.

²Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

²Bagiku mereka tidak berguna karena sudah kehabisan tenaga.

³Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

³Mereka lapar dan menderita sekali, sehingga makan akar kering di gurun yang sunyi.

⁴Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

⁴Mereka mencabut belukar di padang belantara lalu memakan baik daun maupun akarnya.

⁵Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

⁵Mereka diusir dengan tengking seperti orang mengusir maling.

⁶Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

⁶Mereka tinggal di dalam gua-gua; lubang-lubang di dinding gunung menjadi rumah mereka.

⁷Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

⁷Di rimba mereka meraung-raung seperti binatang, berkelompok di bawah semak belukar di hutan.

⁸Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

⁸Mereka tak bernama dan tak berharga, orang-orang yang sudah dihalau dari negerinya.

⁹Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

⁹Sekarang mereka datang dan aku ditertawakannya; bagi mereka, aku ini lelucon belaka.

¹⁰Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

¹⁰Aku dipandang oleh mereka hina dan keji, bahkan mukaku mereka ludahi.

¹¹Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

¹¹Karena Allah membuat aku lemah tidak berdaya, mereka melampiaskan amukan mereka.

¹²Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

¹²Gerombolan itu menyerang aku dari depan, dan kejatuhanku mereka rencanakan.

¹³Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

¹³Mereka memotong jalanku untuk membinasakan aku; tak seorang pun menghalangi ketika mereka menyerbu.

¹⁴Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

¹⁴Bagaikan banjir mereka dobrak tembok pertahananku; beramai-ramai mereka datang menindih tubuhku.

¹⁵Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

¹⁵Kedahsyatan meliputi diriku; bagaikan hembusan angin, harga diriku berlalu; bagaikan awan lewat, hilanglah kebahagiaanku.

¹⁶A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

¹⁶Sekarang hampir matilah aku; tak ada keringanan bagi deritaku.

¹⁷Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

¹⁷Pada waktu malam semua tulangku nyeri; rasa sakit yang menusuk tak kunjung berhenti.

¹⁸Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

¹⁸Allah mencengkeram aku pada leher bajuku sehingga pakaianku menggelambir pada tubuhku.

¹⁹Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

¹⁹Ke dalam lumpur aku dihempaskan-Nya, aku menjadi seperti sampah saja!

²⁰Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

²⁰Aku berseru kepada-Mu, ya Allah, Kau tak memberi jawaban; bila aku berdoa, Kau tak memperhatikan.

²¹Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

²¹Engkau berlaku kejam terhadapku, Kautindas aku dengan seluruh kekuatan-Mu.

²²Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię naó, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

²²Engkau membiarkan angin melayangkan aku; dalam angin ribut Kauombang-ambingkan diriku.

²³Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

²³Aku tahu, Kaubawa aku kepada alam kematian, tempat semua yang hidup dikumpulkan.

²⁴Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

²⁴Mengapa Kau menyerang orang yang celaka, yang tak dapat berbuat apa pun kecuali mohon iba?

²⁵Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

²⁵Bukankah aku menangis bersama orang yang kesusahan, dan mengasihani orang yang berkekurangan?

²⁶Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

²⁶Aku mengharapkan bahagia dan terang, tapi kesukaran dan kegelapanlah yang datang.

²⁷Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

²⁷Aku terkoyak oleh duka dan nestapa; hari demi hari makin banyak yang kuderita.

²⁸Chodzę szczerniawszy, ale nie od słoóca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

²⁸Di dalam kelam, tanpa cahaya, aku berkeliaran; aku berdiri di muka umum, minta pertolongan.

²⁹Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

²⁹Suaraku sedih penuh iba seperti tangis serigala dan burung unta.

³⁰Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

³⁰Kulitku menjadi hitam; tubuhku terbakar oleh demam.

³¹Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

³¹Dahulu kudengar musik gembira, kini hanya ratapan tangis belaka.