¹Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

¹Ayub melanjutkan uraiannya, katanya,

²Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

²"Kiranya hidupku dapat lagi seperti dahulu, waktu Allah melindungi aku.

³Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

³Aku selalu diberi-Nya pertolongan, diterangi-Nya waktu berjalan dalam kegelapan.

⁴Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

⁴Itulah hari-hari kejayaanku, ketika keakraban Allah menaungi rumahku.

⁵Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

⁵Waktu itu, Yang Mahakuasa masih mendampingi aku, dan anak-anakku ada di sekelilingku.

⁶Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

⁶Ternakku menghasilkan banyak sekali susu. Banyak minyak dihasilkan oleh pohon-pohon zaitunku, meskipun ditanam di tanah berbatu.

⁷Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

⁷Jika para tua-tua kota duduk bersama, dan kuambil tempatku di antara mereka,

⁸Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

⁸minggirlah orang-orang muda, segera setelah aku dilihat mereka. Juga orang-orang tua bangkit dengan khidmat; untuk memberi hormat.

⁹Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

⁹Bahkan para pembesar berhenti berkata-kata,

¹⁰Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

¹⁰dan orang penting pun tidak berbicara.

¹¹Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

¹¹Siapa pun kagum jika mendengar tentang aku; siapa yang melihat aku, memuji jasaku.

¹²Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

¹²Sebab, kutolong orang miskin yang minta bantuan; kusokong yatim piatu yang tak punya penunjang.

¹³Błogosławieóstwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

¹³Aku dipuji oleh orang yang sangat kesusahan, kutolong para janda sehingga mereka tentram.

¹⁴W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

¹⁴Tindakanku jujur tanpa cela; kutegakkan keadilan senantiasa.

¹⁵Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

¹⁵Bagi orang buta, aku menjadi mata; bagi orang lumpuh, aku adalah kakinya.

¹⁶Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

¹⁶Bagi orang miskin, aku menjadi ayah; bagi orang asing, aku menjadi pembela.

¹⁷I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

¹⁷Tapi kuasa orang kejam, kupatahkan, dan kurban mereka kuselamatkan.

¹⁸Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

¹⁸Harapanku ialah mencapai umur yang tinggi, dan mati dengan tenang di rumahku sendiri.

¹⁹Korzeó mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

¹⁹Aku seperti pohon yang subur tumbuhnya, akarnya cukup air dan embun membasahi dahannya.

²⁰Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

²⁰Aku selalu dipuji semua orang, dan tak pernah kekuatanku berkurang.

²¹Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

²¹Orang-orang diam, jika aku memberi nasihat; segala perkataanku mereka dengarkan dengan cermat.

²²Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

²²Sehabis aku bicara, tak ada lagi yang perlu ditambahkan; perkataan meresap seperti tetesan air hujan.

²³Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

²³Semua orang menyambut kata-kataku dengan gembira, seperti petani menyambut hujan di musim bunga.

²⁴Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

²⁴Kutersenyum kepada mereka ketika mereka putus asa; air mukaku yang bahagia menambah semangat mereka.

²⁵Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

²⁵Akulah yang memegang pimpinan, dan mengambil segala keputusan. Kupimpin mereka seperti raja di tengah pasukannya, dan kuhibur mereka dalam kesedihannya.