1(Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.)
1Doa orang sengsara yang dalam keadaan letih lesu mengeluh kepada TUHAN. (102-2) Ya TUHAN, dengarlah doaku, biarlah seruanku sampai kepada-Mu.
2Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2(102-3) Jangan berpaling daripadaku bila aku dalam kesusahan. Dengarlah bila aku berseru, dan jawablah aku segera.
3Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzieó ucisku mego nakłoó ku mnie ucha twego; w dzieó którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3(102-4) Hidupku menghilang seperti asap; tulang-tulangku membara seperti api.
4Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4(102-5) Aku lesu seperti rumput kering, dan kehilangan nafsu makan.
5Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5(102-6) Aku mengerang dengan nyaring; badanku tinggal kulit pembungkus tulang.
6Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6(102-7) Aku seperti burung undan di padang gurun, seperti burung hantu di reruntuhan yang sepi.
7Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7(102-8) Aku tak bisa tidur, seperti burung yang kesepian di atap rumah.
8Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8(102-9) Sepanjang hari musuh menghina aku; namaku dijadikan kutuk oleh orang yang marah kepadaku.
9Przez cały dzieó urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9(102-10) Aku makan abu seperti roti, minumanku bercampur air mata,
10Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10(102-11) sebab Engkau telah mengangkat dan melemparkan aku dalam kemarahan-Mu yang menyala-nyala.
11Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11(102-12) Hidupku berlalu seperti bayangan di waktu petang; aku menjadi layu seperti rumput.
12Dni moje są jako cieó nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12(102-13) Tapi Engkau, ya TUHAN, Raja untuk selama-lamanya, tetap diingat turun-temurun.
13Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13(102-14) Engkau akan bangkit dan mengasihani Sion, saatnya sudah tiba untuk berbelaskasihan kepadanya.
14Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14(102-15) Sebab hamba-hamba-Mu mencintai dia, biarpun ia sudah menjadi reruntuhan. Mereka merasa kasihan kepadanya, walaupun ia sudah menjadi debu.
15Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15(102-16) Kuasa TUHAN akan ditakuti oleh bangsa-bangsa; dan keagungan-Nya disegani oleh semua raja,
16Aby się bali poganie imienia Paóskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16(102-17) apabila TUHAN membangun Sion kembali, dan tampil dalam keagungan-Nya.
17Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17(102-18) Ia akan mendengar doa umat-Nya yang melarat, dan tidak menolak permohonan mereka.
18Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18(102-19) Tulislah semua perbuatan TUHAN untuk angkatan yang akan datang, supaya bangsa yang belum dilahirkan dapat memuji Dia.
19To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19(102-20) TUHAN memandang dari tempat-Nya yang tinggi, dari surga Ia menengok ke bumi
20Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20(102-21) untuk mendengar keluh-kesah orang tahanan dan membebaskan orang yang dihukum mati.
21Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21(102-22) Maka nama-Nya akan diwartakan di Sion, dan Ia akan dipuji-puji di Yerusalem,
22Aby opowiadali na Syonie imię Paóskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22(102-23) waktu bangsa-bangsa dan kerajaan-kerajaan berhimpun untuk berbakti kepada TUHAN.
23Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23(102-24) TUHAN mematahkan kekuatanku waktu aku masih muda, dan memperpendek umurku.
24Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24(102-25) Lalu aku berkata, "Ya Allah jangan mengambil nyawaku di pertengahan hidupku." TUHAN, Engkau hidup selama-lamanya,
25Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25(102-26) dahulu Engkau menjadikan bumi; langit pun karya tangan-Mu.
26I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26(102-27) Semua itu akan lenyap, tetapi Engkau tetap ada; semua itu akan usang seperti pakaian. Engkau membuangnya seperti baju tua, lalu semuanya akan musnah.
27One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27(102-28) Tetapi Engkau tetap sama, hidup-Mu tak akan berakhir.
28Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28(102-29) Anak cucu kami akan hidup dengan tentram, dan selalu aman dalam perlindungan-Mu.
29Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.