1(Pieśó psalmu samego Dawida.)
1Nyanyian. Mazmur Daud. (108-2) Aku percaya teguh, ya Allah, aku mau menyanyi dan memuji Engkau. Hai bangunlah, jiwaku!
2Gotowe jest serce moje, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moja.
2(108-3) Hai bangunlah, gambus dan kecapi! Aku mau membangunkan fajar.
3Ocućże się lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.
3(108-4) TUHAN, aku mau bersyukur kepada-Mu di antara bangsa-bangsa. Kuingin menyanyikan pujian bagi-Mu di antara umat manusia.
4Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narodami.
4(108-5) Sebab kasih-Mu besar sampai ke langit dan kesetiaan-Mu sampai ke awan-awan.
5Albowiem większe jest nad niebiosa miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.
5(108-6) Ya Allah, tunjukkanlah keagungan-Mu di langit, dan kemuliaan-Mu di seluruh bumi.
6Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoja.
6(108-7) Selamatkanlah kami dengan kuasa-Mu, jawablah doa kami, supaya orang-orang yang Kaukasihi diselamatkan.
7Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowajże ich prawicą swoją, a wysłuchaj mię.
7(108-8) Dari kediaman-Nya yang suci Allah berkata, "Aku mau bersorak dan membagi-bagikan tanah Sikhem, Lembah Sukot akan Kuundi.
8Bóg mówił przez świętobliwość swoję; dlatego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę.
8(108-9) Gilead dan Manasye adalah milik-Ku, Efraim topi baja-Ku, dan Yehuda tongkat kerajaan-Ku.
9Mojeć jest Galaad, mój i Manases, a Efraim mocą głowy mojej, Juda zakonodawca mój.
9(108-10) Tapi Moab adalah tempat pembasuhan kaki-Ku; Aku bersorak kemenangan atas Filistea. Kepada Edom Kulemparkan kasut-Ku, sebagai tanda bahwa ia milik-Ku."
10Moab jest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moje: przeciwko Filistynom trąbić będę.
10(108-11) Siapa akan membawa aku ke Edom? Siapa menuntun aku ke kota berkubu itu?
11Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi edomskiej?
11(108-12) Ya Allah, tidakkah Engkau ikut bersama kami? Tidakkah Engkau maju bersama tentara kami?
12Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z wojskami naszemi?
12(108-13) Tolonglah kami terhadap musuh, sebab bantuan manusia tidak berguna.
13Dajże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna jest pomoc ludzka.
13(108-14) Bersama Allah, kita akan gagah perkasa; Dialah yang mengalahkan musuh kita.
14W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.