1A odpowiadając Bildad Suhytczyk rzekł:
1¶ Ano ra ko Pirirara Huhi; i mea ia,
2Dokądże nie uczynicie koóca mowom? pomyślcie pierwej, a potem mówić będziemy.
2Kia pehea te roa o ta koutou whakatakoto mahanga mo nga kupu? Kia whai mahara mai, muri iho ka korero matou.
3Czemuż nas poczytają jako bydło? zdajemy się mu przemierzłymi, jako sami widzicie.
3He aha matou i kiia ai he kararehe, i waiho ai hei mea poke ki ta koutou titiro mai?
4Ty, który duszę twoję tracisz w zapalczywości twojej, azaż dla ciebie będzie opuszczona ziemia, a będą przeniesione skały z miejsca swego?
4Haea iho koe e koe ano, i a koe e riri ana. Mau koia ka mahue ai te whenua, ka nekehia ai te toka i tona wahi?
5Owszem, światłość niepobożnych zgaśnie, i nie będzie świeciła iskra ognia ich.
5¶ E pirau ano hoki te rama a te hunga kino, a e kore te mura o tana ahi e marama.
6Światło się zaćmi w przybytku jego, i pochodnia jego nad nim zgaśnie.
6Ka pouri te marama i roto i tona teneti, ka pirau ano hoki tana rama i runga i a ia.
7Ściśnione będą kroki siły jego, a porazi go rada jego.
7Ka whakakikitia nga takahanga o tona kaha, ka kokiritia iho ano ia ki raro e tona whakaaro ake.
8Bo zawiodą w sieci nogi jego, i w uwikłaniu chodzić będzie.
8No te mea ka maka ia e ona waewae ake ki te kupenga, ka haere hoki ia i runga i te reti.
9Uchwyci go sidło za piętę jego, i przemoże go łupieżca.
9Ka mau tona rekereke i te tawhiti, a ka hopukia ia e te mahanga.
10Skryty jest w ziemi powróz jego, a samołówka jego na ścieszce.
10Kei te huna ki te whenua te aho mona, te rore hoki mona ki te huarahi.
11Zewsząd go straszyć będą strachy, a nacierać będą na nogi jego.
11¶ He whakamataku i nga taha katoa hei mea i a ia kia wehi, hei aruaru hoki i a ia i ona hikitanga rekereke.
12Wymorzy się głodem siła jego, a zginienie pogotowiu jest przy boku jego.
12Ko tona kaha ka hemo i te kai, a kei te whanga tonu te aitua ki tona tatunga.
13Pożre żyły skóry jego, pożre członki jego pierworodny śmierci.
13Ka pau i tera nga wahi o tona tinana, ae, ka pau ona wahi i te matamua o te mate.
14Ufanie jego będzie wykorzenione z przybytku jego, a przywiedzie go do króla strachów.
14Ka hutia atu ia i roto i tona teneti, i whakamanawa ai ia, a ka kawea atu ia ki te kingi o nga whakamataku.
15Będzie mieszkał strach w przybytku jego, chociaż nie był jego, a siarką będzie potrząśnione mieszkanie jego.
15Na ka noho ki tona teneti te mea ehara nei i a ia: a ka ruia iho te whanariki ki runga ki tona kainga.
16Ze spodku korzeó jego uschnie, a z wierzchu będzie obcięta GałąË jego.
16Ka maroke ake ona pakiaka i raro, a i runga ka tapahia atu tona manga.
17Pamiątka jego zginie z ziemi, a imienia jego nie wspomną po ulicach.
17Ka ngaro atu te maharatanga ki a ia i runga i te whenua; e kore ano ia e whai ingoa i te huanui.
18Wypędzą go z światłości do ciemności, a z okręgu świata wyrzucą go.
18Ka peia atu ano ia i roto i te marama ki te pouri, ka atiatia atu hoki i te ao.
19Nie będzie syn ani wnuk między ludem jego, i nikt nie pozostanie w mieszkaniach jego.
19E kore ia e whai tama, e whai tama ranei a te tama, i roto i tona iwi, he morehu ranei i te wahi i noho ai ia.
20Nade dniem jego zdumiewają się potomkowie, a przodków ogarnie strach.
20Miharo ana ki tona ra te hunga i muri i a ia, pera i te hunga i haere ra i mua, mau ana to ratou wehi.
21Takoweć są mieszkania niezbożnego, i do tego przychodzi temu, który nie zna Boga.
21He pono ko nga nohoanga enei o te tangata kino, ko te wahi hoki tenei o te tangata kahore e mohio ki te Atua.