1Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy naó człowiek nie upada?
1¶ E taea ranei a Rewiatana te kukume mai e koe ki te matau? te pehi ranei i tona arero ki te aho?
2Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
2E whakanohoia ranei e koe he aho ki tona ihu? E pokaia ranei e koe tona kauae ki te matau?
3Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
3E maha ranei ana inoi ki a koe? E korero ngawari ranei ia ki a koe?
4Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
4E whakarite kawenata ranei ia ki a koe? e riro ai ia i a koe hei pononga oti tonu mai?
5Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
5Ka rite ranei ia ki te manu hei mea takaro mau? E herea ranei ia e koe hei mea ma au kotiro?
6Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
6E waiho ranei ia hei taonga hokohoko ma nga ropu tangata hi ika? E wehewehea atu ranei ma nga kaihokohoko?
7Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
7E kapi ranei tona kiri i o tao? tona pane i nga wero ika?
8Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
8Kia pa tou ringa ki a ia; maharatia te whawhai, a kei pena a mua.
9Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
9Nana, he hori kau te manako ki a ia: e kore ranei tetahi e hinga noa ki te kite kau atu i a ia?
10Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
10Kahore he tangata e maia rawa hei whakaoho i a ia: na ko wai e tu ki toku aroaro?
11Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
11¶ Ko wai te tangata nana te mea kua takoto wawe ki ahau, e whakautu ai ahau ki a ia? Ahakoa he aha te mea i raro i nga rangi, puta noa, naku katoa.
12Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
12E kore e huna e ahau te korero mo ona wahi, mo tona kaha, mo te ataahua hoki o tona hanganga.
13Dech jego węgle rozpala, a płomieó z ust jego wychodzi.
13Ma wai e tihore a waho o tona kakahu? Ko wai e tae ki tana paraire rererua?
14W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
14Ma wai e whakatuwhera nga tatau o tona mata? He wehi kei ona niho a taka noa.
15Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
15Ko tana e whakamanamana ai ko ona unahi pakari; tutaki rawa pera i te hiri piri tonu.
16Serce jego twarde jako kamieó, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyóskiego.
16Na, i te tata tonu o tetahi ki tetahi, e kore te hau e puta i waenga.
17Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
17Piri tonu ratou ki a ratou ano; mau tonu, e kore ano e taea te wehe.
18Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
18Ka tihe ia, ka kowha mai te marama; a ko te rite i ona kanohi kei nga kamo o te ata.
19Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
19E puta ana mai i tona mangai he rama mura, mokowhiti ana nga koraahi.
20Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
20Puta ana te paowa i ona pongaponga, me te mea no te kohua e koropupu ana, no te otaota e kaia ana.
21Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
21Ngiha ana nga waro i tona ha, rere atu ana te mura i tona mangai.
22Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
22Kei tona kaki te kaha e noho ana, e tuapa ana te pawera i tona aroaro.
23Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
23Ko ona kikokiko tawerewere piri tonu: maro tonu ki runga ki a ia; e kore e taea te whakakorikori.
24Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
24Pakari tonu tona ngakau ano he kamaka; ae ra, maro tonu ano ko to raro kohatu huri..
25Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
25Ka whakarewa ia i a ia ki runga, ka wehi nga tangata nunui: na te pororaru ka porangi noa iho ratou.
26Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
26Ki te whai tetahi i a ia ki te hoari, e kore e taea; ahakoa e te tao, e te pere, e te koikoi ranei.
27Ki tona whakaaro he kakau witi te rino, he rakau popopopo te parahi.
28E kore ia e tahuti i te pere: ki a ia ka meinga noatia nga kohatu o te kotaha hei papapa.
29Kiia ake e ia nga patu hei papapa: e kataina ana e ia te huhu o te tao.
30Ko raro ona e rite ana ki te kohatu koikoi: e wharikitia ana e ia a runga o te paru ano he patunga witi.
31E meinga ana e ia te rire kia koropupu ano he kohua, me te moana kia rite ki te hinu.
32E hangaia ana e ia he huarahi kia marama i muri i a ia; tera e maharatia he hina te moana.
33I te whenua nei kahore he mea hei rite mona, he mea i hanga nei kahore ona wehi.
34E titiro ana ia ki nga mea tiketike katoa: he kingi ia mo nga tama katoa a te whakapehapeha.