¹Wino czyni pośmiewcę, a napój mocny zwajcę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym.

¹¶ Ko ta te waina he whakahi, ko ta te wai kaha he ngangau: a, ko te hunga katoa e whakapohehetia ana e tera, kahore o ratou whakaaro nui.

²Strach królewski jest jako, ryk lwięcia; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko duszy swojej.

²¶ Ano he raiona e hamama ana te wehi o te kingi: ko te tangata e whakaoho ana i a ia kia riri, e hara ana ki tona wairua ake.

³Uczciwa rzecz każdemu, poprzestać zwady; ale głupim jest, co się w nią wdaje.

³¶ He whakahonore mo te tangata te noho watea mai i te ngangare: engari ko nga wairangi he kowhetewhete tonu.

⁴Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma.

⁴¶ Kahore te mangere e parau, he mea ki te hotoke; no reira ka pakiki kai mana i te kotinga witi, a kahore e whiwhi.

⁵Rada w sercu męża jest jako woda głęboka: jednak mąż rozumny naczerpnie jej.

⁵¶ He wai hohonu te whakaaro i roto i te ngakau o te tangata; e utuhia ano ia e te tangata matau.

⁶Większa część ludzi przechwala się uczynnością swoją; ale w samej rzeczy, któż takiego znajdzie?

⁶¶ Ko ta te tini o te tangata he kauwhau i tona atawhai ake; ko wai ia e kite i te tangata pono?

⁷Sprawiedliwy chodzi w uprzejmości swojej; błogosławieni synowie jego po nim.

⁷¶ Ko te tangata tika, e haere ana i runga i tona tapatahi, ka manaakitia ana tamariki i muri i a ia.

⁸Król siedząc na stolicy sądowej rozgania oczyma swemi wszystko złe.

⁸¶ Ko te kingi e noho ana i runga i te torona whakawa, titaritaria ana e ona kanohi nga he katoa.

⁹Któż rzecze: Oczyściłem serce moje? czystym jest od grzechu mego?

⁹¶ Ko wai e mea, Kua ma i ahau toku ngakau, kua tahia atu oku hara?

¹⁰Dwojaki gwicht i dwojaka miara, to oboje obrzydliwością jest Panu.

¹⁰¶ Ko nga pauna huhua, ko nga mehua huhua, he rite tahi taua rua, he mea whakarihariha anake ki a Ihowa.

¹¹Po zabawach swych poznane bywa i dziecię, jeźli czysty i prawy uczynek jego.

¹¹¶ He tamariki nei ano ka mohiotia ki ana hanga, he ma ranei, he tika ranei tana mahi.

¹²Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, Pan to oboje uczynił.

¹²¶ Ko te taringa rongo, ko te kanohi titiro, na Ihowa raua ngatahi i hanga.

¹³Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem.

¹³¶ Kaua e matenuitia te moe, kei rawakoretia koe; titiro ou kanohi, a ka makona koe i te taro.

¹⁴Złe to, złe to, mówi ten, co kupuje, a odszedłszy, ali się chlubi.

¹⁴¶ Ehara ehara, e ai ta te kaihoko: tona haerenga atu ia, kei te whakamanamana.

¹⁵Wargi umiejętne są jako złoto i obfitość pereł, i kosztowne klejnoty.

¹⁵¶ He koura tena me te tini o te rupi; engari he taonga utu nui nga ngutu o te matauranga.

¹⁶Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.

¹⁶¶ Tangohia te kakahu o te kaiwhakakapi mo te tangata ke; puritia hoki te tangata i taunahatia hei whakakapi mo nga tangata ke.

¹⁷Smaczny jest drugiemu chleb kłamstwa; ale potem piaskiem napełnione będą usta jego.

¹⁷¶ He reka ki te tangata te taro o te teka; muri iho ka ki tona mangai i te kirikiri.

¹⁸Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie.

¹⁸¶ Ma te runanga ka u ai nga whakaaro; kia pai hoki te ngarahu ina anga ki te whawhai.

¹⁹Kto objawia tajemnicę, zdradliwie się obchodzi; przetoż z tymy, którzy pochlebiają wargami swemi, nie miej towarzystwa.

¹⁹¶ Ko te tangata e kopikopiko ana ki te kawekawe korero, ka whakina e ia nga korero ngaro: na reira kaua e raweke atu ki te tangata ngutu hamama.

²⁰Kto złorzeczy ojcu swemu albo matce swojej, zgaśnie pochodnia jego w gęstych ciemnościach.

²⁰¶ Ko te tangata e kanga ana i tona papa, i tona whaea, ka tineia tona rama i roto i te pouri kerekere.

²¹Dziedzictwu prędko z początku nabytemu naostatek błogosławić nie będą.

²¹¶ I te timatanga e hohoro mai pea te taonga; e kore ia tona mutunga e whakapaingia.

²²Nie mów: Oddam złem. Oczekuj na Pana, a wybawi cię.

²²¶ Kaua e mea, Ka utua e ahau te kino: taria ta Ihowa, a kei a ia he oranga mou.

²³Obrzydliwością Panu dwojaki gwicht, a szale fałszywe nie podobają mu się.

²³¶ He mea whakarihariha ki a Ihowa nga taimaha rere ke; a e kore hoki te pauna tinihanga e pai.

²⁴Od Pana bywają sprawowane drogi męża; ale człowiek jakoż zrozumie drogę jego?

²⁴¶ Na Ihowa nga haereerenga o te tangata: na ma te aha te tangata ka matau ai ki tona ara?

²⁵Pożreć rzecz poświęconą, jest człowiekowi sidłem; a poślubiwszy co, tego zaś szukać, jakoby tego ujść.

²⁵¶ Hei rore ki te tangata te oho noa ake ki te mea, He tapu! a, i muri i nga ki taurangi, kia uiui.

²⁶Król mądry rozprasza niezbożnych, i przywodzi na nich pomstę.

²⁶¶ Ka titaritaria e te kingi whakaaro nui te hunga kino, a ka hurihia hoki e ia te wira patu witi ki runga ki a ratou.

²⁷Dusza ludzka jest pochodnią Paóską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych.

²⁷¶ He rama na Ihowa te manawa o te tangata, e rapu ana i nga mea katoa i roto rawa i te kopu.

²⁸Miłosierdzie i prawda króla strzegą, a stolica jego miłosierdziem wsparta bywa.

²⁸¶ Hei kaitiaki mo te kingi te atawhai me te pono; e tautokona ake ana hoki tona torona e te atawhai.

²⁹Ozdoba młodzieóców jest siła ich, a sędziwość poczciwością starców.

²⁹¶ Ko te kororia o nga taitama ko to ratou kaha: a, ko te ataahua o nga kaumatua ko te upoko hina.

³⁰Złemu są lekarstwem siności ran, i razy przenikające do wnętrzności żywota jego.

³⁰¶ E tahia atu ana te kino e nga karawarawa o te patunga; a e tae rawa ana nga whiu ki nga wahi o roto rawa o te kopu.