¹Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.

¹¶ E taku tama, puritia aku kupu, huna aku whakahau ki roto ki a koe.

²Strzeż przykazaó moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.

²Puritia aku whakahau, a ka ora; taku ture, ano ko te whatupango o tou kanohi.

³Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.

³Herea ki ou maihao; tuhituhia, ko tou ngakau ano hei papa.

⁴Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,

⁴Ki atu ki te whakaaro nui, He tuahine koe noku; kiia hoki te matauranga ko tou whanaunga wahine:

⁵Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.

⁵Kia ai enei hei tiaki i a koe kei he i te wahine ke, i te wahine ke, he korero whakapati nei ana.

⁶Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;

⁶¶ I titiro atu hoki ahau i te matapihi o toku whare i roto i toku whakakahokaho;

⁷I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieóca głupiego,

⁷A i matakitaki ahau i roto i nga kuware, i kite i roto i nga taitama, i tetahi tamaiti kahore rawa he whakaaro,

⁸Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.

⁸E haere ana i te ara i te wahi tata e piko atu ai ki a ia, a haere ana ia i te ara ki tona whare.

⁹Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.

⁹I te kakarauritanga, i te ahiahi o te ra, i te titiwhatanga o te po, i te pouri kerekere.

¹⁰A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,

¹⁰Na, kua tutaki tetahi wahine ki a ia, he kakahu puremu tona, he ngakau hianga.

¹¹Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;

¹¹He mangai koroki tona, he tohetohe; ko ona waewae, kahore e tau ki tona whare:

¹²Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;

¹²Inaianei kei nga ara ia, inamata kei nga waharoa, e tauwhanga ana i nga kokinga katoa.

¹³I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:

¹³Koia i hopukia ai ia e ia, kei te kihi i a ia, a ka mea atu ki a ia, me te whakatoi ano i tona mata,

¹⁴Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.

¹⁴He patunga mo te pai kei ahau; no tenei ra nei ahau i whakamana ai i aku kupu taurangi;

¹⁵Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.

¹⁵Koia ahau i haere mai ai ki te whakatau i a koe, ki te ata rapu i tou mata, a ka kitea nei koe e ahau.

¹⁶Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.

¹⁶Ko toku moenga kua horahia e ahau, whakapaipai rawa ki te kaitaka, ki nga kakahu purepure no te rinena o Ihipa.

¹⁷Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.

¹⁷Kua ruia e ahau toku moenga ki nga mea whakakakara, ki te maira, ki te aroe, ki te hinamona.

¹⁸Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.

¹⁸Haere mai, kia whaowhina taua ki te aroha, a ao noa; kia ora o taua ngakau i te aroha.

¹⁹Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.

¹⁹Kahore hoki taku tane i te whare: kua riro ia, he haere tawhiti:

²⁰Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.

²⁰I maua atu e ia he putea moni i tona ringa; ka hoki mai ano ia i te kowhititanga o te marama.

²¹I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.

²¹He maha no ana korero whakawai, riro ana ia i a ia ki tana; na te whakapati a ona ngutu ka kumea atu ia e ia.

²²Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.

²²Haere tonu ia i muri i a ia, ano he kau e haere ana kia patua, he kuware ranei e haere ana ki nga rakau here waewae e whiua ai te he;

²³I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.

²³A tu noa te tao ki tona ate puta rawa; rite tonu ia ki te manu e hohoro ana ki te mahanga, te mohio he matenga tera mona.

²⁴Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.

²⁴¶ No reira, e aku tamariki, whakarongo ki ahau, maharatia nga kupu a toku mangai.

²⁵Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.

²⁵Kei peau ke tou ngakau ki ona ara, kei kotiti ke ki ona huarahi.

²⁶Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.

²⁶He tokomaha hoki nga tangata i tu, i hinga i a ia, ae ra, he ope nui rawa tana i patu ai.

²⁷Dom jej jest jako drogi piekielne, wiodące do gmachów śmierci.

²⁷He huarahi tona whare ki te reinga, e anga ana ki raro ki nga ruma o te mate.