¹Synu mój! jeźlibyś ręczył za przyjaciela twego, a dałbyś obcemu rękę twoję:

¹¶ E taku tama, ki te mea ko tau hei whakakapi mo ta tou hoa, ki te mea kua papaki tou ringa mo te tangata ke,

²Usidliłeś się słowy ust twoich, pojmanyś mowami ust twoich.

²Kua oti koe te mahanga e nga kupu a tou mangai, kua mau koe i nga kupu a tou mangai.

³Przetoż uczyó tak, synu mój! a wyzwól się, gdyżeś wpadł w rękę przyjaciela twego; idźże, upokórz się, a nalegaj na przyjaciela twego.

³Meinga tenei inaianei, e taku tama, kia ora ai koe, he mea hoki kua taka koe ki roto ki te ringa o tou hoa; haere whakaiti i a koe, a ka tohe ki tou hoa.

⁴Nie dawaj snu oczom twoim, ani drzemania powiekom twoim.

⁴Kei tukua iho te moe ki ou kanohi; kei tunewha ou kamo.

⁵Wyrwij się jako łani z rąk myśliwca i jako ptak z ręki ptasznika.

⁵Whakaora i a koe ano he anaterope i roto i te ringa o te kaiwhai, ano he manu i roto i te ringa o te kaihopu.

⁶Idź do mrówki, leniwcze! obacz drogi jej, a nabądź mądrości;

⁶¶ Haere ki te popokorua, e te tangata mangere, matakitakina iho ona ara, kia nui ai ou whakaaro:

⁷Która, choć nie ma wodza, ani przełożonego, ani pana,

⁷Kahore nei ona kaitohutohu, ona kaitirotiro, ona rangatira,

⁸Przecież w lecie gotuje pokarm swój, a zgromadza w żniwa żywność swoję.

⁸Heoi e mahi kai ana mana i te raumati, e kohikohi ana i te kai mana i te kotinga witi.

⁹Leniwcze! dokądże leżeć będziesz? kiedyż wstaniesz ze snu swego?

⁹Kia pehea ake te roa o tau takoto, e te tangata mangere? A hea koe maranga ai i tau moe?

¹⁰Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał.

¹⁰Kia iti ake nei te wahi e parangia ai, kia iti ake nei te moe, kia iti ake te kotuinga o nga ringa i a koe e takoto na:

¹¹A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój, jako mąż zbrojny.

¹¹Na ka rite ki te kaipahua te putanga mai o te muhore ki a koe, tou rawakore, ano he tangata he patu nei tana.

¹²Człowiek niepobożny, mąż złośliwy chodzi w przewrotności ust;

¹²¶ Ko te tangata kahore ona painga, ko te tangata hara, e haereere ana me te mangai tu ke;

¹³Mruga oczyma swemi, mówi nogami swemi, ukazuje palcami swemi;

¹³E whakakini ana ona kanohi, e korero ana ona waewae, e tuhi ana ona maihao;

¹⁴Przewrotności są w sercu jego, myśli złe na każdy czas, a zwady rozsiewa.

¹⁴Kei roto te whanoke i tona ngakau, e whakatakoto ana ia i te kino i nga wa katoa; e rui ana ia i te ngangare.

¹⁵Przetoż prędko przyjdzie upadek jego; nagle skruszony będzie bez uleczenia.

¹⁵Mo reira ka huaki tata te aitua ki a ia; e kore e aha ka whatiia ia, te taea te rongoa.

¹⁶Sześć jest rzeczy, których nienawidzi Pan, a siódma jest obrzydliwością duszy jego;

¹⁶E ono nga mea e kino ana ki a Ihowa; ae ra, e whitu nga mea e whakariharihangia ana e ia:

¹⁷Oczów wyniosłych, języka kłamliwego, i rąk wylewających krew niewinną;

¹⁷Ko te kanohi whakakake, ko te arero teka, ko nga ringa whakaheke i te toto harakore;

¹⁸Serca, które knuje myśli złe; nóg, które się kwapią bieżeć ku złemu;

¹⁸He ngakau e whakatakoto ana i nga whakaaro kikino, he waewae e hohoro ana te rere ki te hianga;

¹⁹Świadka fałszywego, który mówi kłamstwo, i tego, który sieje rosterki między braćmi.

¹⁹He kaiwhakaatu teka e korero teka ana, ko te tangata hoki e rui ana i te ngangare ki waenganui i nga tuakana, i nga teina.

²⁰Strzeżże, synu mój! przykazania ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej.

²⁰¶ E taku tama, puritia te whakahau a tou papa, kaua hoki e whakarerea te ture a tou whaea:

²¹Wiążże je zawżdy u serca twego, a wieszaj je u szyi twojej.

²¹Kia mau tonu te takai ki tou ngakau, heia ki tou kaki.

²²Gdziekolwiek pójdziesz, poprowadzi cię; gdy, zaśniesz strzedz cię będzie, a gdy się ocucisz, rozmawiać z tobą będzie,

²²Ko tou kaiarahi ano tera ina haere koe; mana koe e tiaki ina takoto koe; ka korero mai ano ki a koe; ina ara koe.

²³(Bo przykazanie jest pochodnią, nauka światłością, a drogą żywota są karności ćwiczenia.)

²³He rama hoki te whakahau; a he marama te ture; ko nga riringa hoki, e whakaako ana, he ara ki te ora;

²⁴Aby cię strzegły od niewiasty złej, i od łagodnego języka niewiasty obcej.

²⁴Hei tiaki i a koe kei he i te wahine kino, i te whakapati a te arero o te wahine ke.

²⁵Nie pożądaj piękności jej w sercu twojem, a niech cię nie łowi powiekami swemi.

²⁵Kei hiahia koe ki tona ataahua i roto i tou ngakau; kei mau ano koe i ona kamo.

²⁶Albowiem dla niewiasty wszetecznej zubożeje człowiek aż do kęsa chleba; owszem żona cudzołożna drogą duszę łowi.

²⁶Ko te tukunga iho o te tangata he wahi taro, he mea mo te wahine kairau; ko ta te wahine purema e whai ana ko te wairua utu nui.

²⁷Izaż może kto brać ogieó do zanadrzy swoich, aby szaty jego nie zgorzały?

²⁷E taea ranei e te tangata te tango i te ahi ki roto ki tona uma, a e kore ona kakahu e wera?

²⁸Izaż może kto chodzić po rozpalonym węglu, aby się nogi jego nie poparzyły?

²⁸E taea ranei e tetahi te haere i runga i nga waro ratarata, a e kore ona waewae e hunua?

²⁹Tak kto wchodzi do żony bliźniego swego, nie będzie bez winy, ktokolwiek się jej dotknie.

²⁹Ka pera ano te tangata e haere ana ki te wahine a tona hoa; e kore e kore ka whiua te tangata e pa ana ki a ia.

³⁰Nie kładą haóby na złodzieja, jeżliż co ukradnie, chcąc nasycić duszę swoję, będąc głodnym;

³⁰E kore e whakahaweatia e te tangata te tahae, ki te tahaetia e ia he mea e makona ai tona wairua i a hiakai ia.

³¹Ale gdy go zastaną, nagradza siedmiorako, albo wszystkę majętność domu swego daje.

³¹Otiia ki te kitea ia, kia takiwhitu ana e whakautu ai; me homai e ia nga rawa katoa o tona whare.

³²Lecz cudzołożący z niewiastą głupi jest, a kto chce zatracić duszę swoję, ten to czyni.

³²Ko te tangata e puremu ana ki te wahine, kahore ona mohio: ko te tangata e pera ana, kei te whakangaro ia i tona wairua.

³³Karanie i zelżywość odniesie, a haóba jego nie będzie zgładzona.

³³He kaiakiko, he whakama te wahi mona; e kore ano tona ingoa kino e horoia atu.

³⁴Bo zawisna miłość jest zapalczywością męża, a nie sfolguje w dzieó pomsty.

³⁴He riri nui hoki na te tangata te hae; e kore ano e tohungia e ia i te ra rapu utu.

³⁵Nie będzie miał względu na żaden okup, ani przyjmie, chociażby mu najwięcej darów dawano.

³⁵E kore ia e manako ki tetahi utu; e kore hoki e tatu tona ngakau, ahakoa he nui au hakari e tapae ai.