¹(Pieśó i psalm Asafowy.)

¹¶ He waiata, he himene, na Ahapa. E te Atua, kei wahangu koe, kei whakarongo puku, kei ata noho, e te Atua.

²O Boże! nie milczże, nie bądź jako ten, co nie słyszy, i nie chciej się uspokoić, o Boże!

²He mea hoki, tenei ou hoariri te ngangau nei, a kua ara nga matenga o te hunga e kino ana ki a koe.

³Bo się oto nieprzyjaciele twoi burzą, a ci, którzy cię w nienawiści mają, podnoszą głowę.

³Kua ata ngarahu ratou ki tau iwi, e whakatakoto korero ana hoki ratou mo au mea huna.

⁴Przeciwko ludowi twemu wymyślili chytrą radę, a spiknęli się przeciw tym, których ty ochraniasz;

⁴Kua mea nei ratou, Tena, tatou ka huna i a ratou, kia kore ai tena iwi; kia kaua ai hoki e maharatia te ingoa o Iharaira a muri ake nei.

⁵Mówiąc: Pójdźcie, a wytraćmy ich, niech nie będą narodem, tak, żeby i nie wspominano więcej imienia Izraelskiego.

⁵Kua kotahi to ratou ngakau i a ratou e runanga ana: kua whakatakoto ratou he tikanga kino ki a koe;

⁶Albowiem spiknęli się jednomyślnie, przymierze przeciwko tobie uczynili:

⁶Ko nga teneti o Eroma, o nga Ihimaeri, o Moapa, o nga Hakarini;

⁷Namioty Edomczyków, i Ismaelczyków, Moabczyków, i Agareóczyków,

⁷A Kepara, a Amona, a Amareke, nga Pirihitini, me nga tangata o Taira:

⁸Giebalczyków, i Ammonitczyków, i Amalekitczyków, także Filistyóczyków z tymi, którzy mieszkają w Tyrze;

⁸Kua uru hoki a Ahiria ki roto ki a ratou; kua awhinatia e ratou nga tamariki a Rota. (Hera.

⁹Więc i Assyryjczycy złączyli się z nimi, będąc ramieniem synom Lotowym. Sela.

⁹¶ Peratia ratou me Miriana: me Hihera, me Iapini, i te awa i Kihona:

¹⁰Uczyóże im tak jako Madyjanczykom, jako Sysarze, jako Jabinowi u potoku Cyson.

¹⁰I mate nei ki Eneroro, i waiho nei hei whakawairakau mo te whenua.

¹¹Którzy są wygładzeni w Endor; stali się jako gnój na ziemi.

¹¹Kia rite o ratou rangatira ki a Orepe raua ko Teepe, ae, o ratou ariki katoa hoki ki a Tepa raua ko Taramuna;

¹²Obchodźże się z nimi, i z ich hetmanami, jako z Orebem, i jako z Zebą, i jako z Zebeem, i jako z Salmanem, ze wszystkimi książętami ich;

¹²Mo ratou i mea, Tatou ka tango i nga kainga o te Atua mo tatou.

¹³Bo rzekli: Posiądźmy dziedzicznie przybytki Boże.

¹³E toku Atua, meinga ratou kia rite ki te awhiowhio puehu, ki te papapa e puhia ana e te hau.

¹⁴Boże mój! uczyóże ich jako koło, i jako źdźbło przed wiatrem.

¹⁴Kia rite ki te ahi e kai ana i te ngahere, ki te mura hoki e toro ai nga maunga;

¹⁵Jako ogieó, który las pali, i jako płomieó, który zapala góry.

¹⁵Kia pera te whai o tau awha i a ratou, tau whakaohorere hoki i a ratou ki tau paroro.

¹⁶Tak ich ty wichrem twoim ścigaj, a burzą twą zatrwóż ich.

¹⁶Whakakiia o ratou kanohi ki te whakama: kia rapu ai ratou ki tou ingoa, e Ihowa.

¹⁷Napełnij twarze ich pohaóbieniem, aby szukali imienia twego, Panie!

¹⁷Kia whakama, kia ohorere ratou ake ake; ae, kia numinumi ratou, kia ngaro hoki.

¹⁸Niech będą zawstydzeni i ustraszeni aż na wieki, a będąc pohaóbieni niech zaginą.

¹⁸Kia matau ai ratou, ko koe anake, ko Ihowa nei tou ingoa, te Runga Rawa i te whenua katoa.

¹⁹A tak niech poznają, żeś ty, którego imię jest Pan, tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią.