1Słowa kaznodziei, syna Dawidowego, króla w Jeruzalemie.
1Слова Екклесиаста, сына Давидова, царя в Иерусалиме.
2Marność nad marnościami, powiedział kaznodzieja; marność nad marnościami, i wszystko marność.
2Суета сует, сказал Екклесиаст, суета сует, – все суета!
3Cóż za pożytek ma człowiek ze wszystkiej pracy swej, którą prowadzi pod słoócem?
3Что пользы человеку от всех трудов его, которыми трудится он под солнцем?
4Jeden rodzaj przemija, a drugi rodzaj nastaje; lecz ziemia na wieki stoi.
4Род проходит, и род приходит, а земля пребывает во веки.
5Słoóce wschodzi i słoóce zachodzi, a spieszy się do miejsca swego, kędy wschodzi;
5Восходит солнце, и заходит солнце, и спешит к месту своему, где оно восходит.
6Idzie na południe, a obraca się na północy; wiatr ustawicznie krążąc idzie, a po okręgach swoich wraca się wiatr.
6Идет ветер к югу, и переходит к северу, кружится, кружится на ходу своем, и возвращается ветер на круги свои.
7Wszystkie rzeki idą do morza, wszakże morze nie wylewa; do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły.
7Все реки текут в море, но море не переполняется: к тому месту, откуда реки текут, они возвращаются, чтобы опять течь.
8Wszystkie rzeczy są pełne zabaw, a człowiek nie może ich wymówić; oko nie nasyci się widzeniem, a ucho nie napełni się słyszeniem.
8Все вещи – в труде: не может человек пересказать всего; не насытится око зрением, не наполнится ухо слушанием.
9Co było, jest to, co być ma; a co się teraz dzieje, jest to, co się dziać będzie, a niemasz nic nowego pod słoócem.
9Что было, то и будет; и что делалось, то и будет делаться, и нет ничегонового под солнцем.
10Jestże jaka rzecz, o którejby kto rzec mógł: Wej! to coś nowego? I toć już było za onych wieków, które były przed nami.
10Бывает нечто, о чем говорят: „смотри, вот это новое"; но это было уже в веках, бывших прежде нас.
11Niemasz pamiątki pierwszych rzeczy; także też i potomnych, które będą, nie będzie pamiątki u tych, którzy potem nastaną.
11Нет памяти о прежнем; да и о том, что будет, не останется памяти у тех, которые будут после.
12Ja kaznodzieja byłem królem Izraelskim w Jeruzalemie;
12Я, Екклесиаст, был царем над Израилем в Иерусалиме;
13I przyłożyłem do tego serce swe, abym szukał, i doszedł mądrością swoją wszystkiego, co się dzieje pod niebem. (Tę zabawę trudną dał Bóg synom ludzkim, aby się nią trapili.)
13и предал я сердце мое тому, чтобы исследовать и испытать мудростью все, что делается под небом: это тяжелое занятие дал Бог сынамчеловеческим, чтобы они упражнялись в нем.
14Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słoócem, a oto wszystko jest marnością i utrapieniem ducha.
14Видел я все дела, какие делаются под солнцем, и вот, все – суета и томление духа!
15Co jest krzywego, nie może być wyprostowane, a niedostatki nie mogą być policzone.
15Кривое не может сделаться прямым, и чего нет, того нельзя считать.
16Przetoż takiem myślał w sercu swem, mówiąc: Otom ja uwielbił i rozszerzył mądrość nad wszystkich, którzy byli przedemną w Jeruzalemie, a serce moje dostąpiło wielkiej mądrości i umiejętności.
16Говорил я с сердцем моим так: вот, я возвеличился и приобрел мудрости больше всех, которые были прежде меня над Иерусалимом, и сердце мое видело много мудрости и знания.
17I przyłożyłem do tego serce moje, abym poznał mądrość i umiejętność, szaleóstwo i głupstwo; alem doznał, iż to jest utrapieniem ducha.
17И предал я сердце мое тому, чтобы познать мудрость и познать безумие и глупость: узнал, что и это – томление духа;
18Bo gdzie wiele mądrości, tam jest wiele gniewu; a kto przyczynia umiejętności, przyczynia boleści.
18потому что во многой мудрости много печали; и кто умножает познания, умножает скорбь.