¹Potemem się obrócił i ujrzałem wszystkie uciski, które się dzieją pod słoócem, a oto widziałem łzy uciśnionych, którzy nie mają pocieszyciela, ani mocy, aby uszli rąk tych, którzy ich ciemiężą; a nie mają, mówię, pocieszyciela.

¹И обратился я и увидел всякие угнетения, какие делаются под солнцем: и вот слезы угнетенных, а утешителя у них нет; и в руке угнетающих их – сила, а утешителя у них нет.

²Dlategom ja umarłych, którzy już zeszli, więcej chwalił, niżeli żywych, którzy jeszcze aż dotąd żyją.

²И ублажил я мертвых, которые давно умерли, более живых, которыеживут доселе;

³Owszem szczęśliwy jest nad tych obydwóch ten, który jeszcze nie był, który nie widział nic złego, które się dzieje pod słoócem.

³а блаженнее их обоих тот, кто еще не существовал, кто не видал злых дел, какие делаются под солнцем.

⁴Bom widział, że wszelaka praca i każde dzieło dobre jest ku zazdrosci jednych drugim. I toć jest marność i utrapienie ducha.

⁴Видел я также, что всякий труд и всякий успех в делах производят взаимную между людьми зависть. И это - суета и томление духа!

⁵Głupi składa ręce swe, a je ciało swoje.

⁵Глупый сидит , сложив свои руки, и съедает плоть свою.

⁶Lepsza jest pełna garść z pokojem, niżeli obie garści pełne z pracą i z udręczeniem ducha.

⁶Лучше горсть с покоем, нежели пригоршни с трудом и томлением духа.

⁷Znowu obróciwszy się ujrzałem drugą marność pod słoócem.

⁷И обратился я и увидел еще суету под солнцем;

⁸Jest kto samotny, niemając żadnego, ani syna, ani brata, a wżdy niemasz koóca wszelakiej pracy jego, ani oczy jego mogą się nasycić bogactwem. Nie myśli: Komuż ja pracuję, tak że i żywotowi swemu ujmuję dobrego. I toć jest marność, i ciężkie udręc zenie.

⁸человек одинокий, и другого нет; ни сына, ни брата нет у него; а всем трудам его нет конца, и глаз его не насыщается богатством. „Для кого же я тружусь и лишаю душу мою блага?" И это – суета и недоброе дело!

⁹Lepiej jest we dwóch być, niż jednemu; mają zaiste dobry pożytek z pracy swojej.

⁹Двоим лучше, нежели одному; потому что у них есть доброе вознаграждение в труде их:

¹⁰Bo jeźli jeden upadnie, drugi podźwignie towarzysza swego. A tak biada samotnemu, gdyby upadł! bo nie ma drugiego, coby go podźwignął.

¹⁰ибо если упадет один, то другой поднимет товарища своего. Но горе одному, когда упадет, а другого нет, который поднял бы его.

¹¹Także będąli dwaj społu leżeć, zagrzeją się; ale jeden jakoż się zagrzeje?

¹¹Также, если лежат двое, то тепло им; а одному как согреться?

¹²Owszem jeźliby kto jednego przemagał, dwaj mu się zastawią; a sznur troisty nie łacno się zerwie.

¹²И если станет преодолевать кто-либо одного, то двое устоят против него: и нитка, втрое скрученная, нескоро порвется.

¹³Lepszy jest chłopiec ubogi a mądry, niżeli król stary a głupi, który już nie umie przyjmować napominania.

¹³Лучше бедный, но умный юноша, нежели старый, но неразумный царь, который не умеет принимать советы;

¹⁴Bo ów z więzienia wychodzi, aby królował, a ten i w królestwie swojem zubożeć może.

¹⁴ибо тот из темницы выйдет на царство, хотя родился в царстве своем бедным.

¹⁵Widziałem wszystkich żyjących, którzy chodzą pod słoócem, że przestawali z chłopięciem, potomkiem onego, który miał nastąpić na królestwo po nim.

¹⁵Видел я всех живущих, которые ходят под солнцем, с этим другим юношею, который займет место того.

¹⁶Nie było koóca niestatkowi wszystkiego ludu, którykolwiek był przed nimi; nie będąć się potomkowie cieszyć z niego. A tak i to jest marność, i utrapienie ducha.

¹⁶Не было числа всему народу, который был перед ним, хотя позднейшие не порадуются им. И это – суета и томление духа!

¹⁷Strzeż nogi twojej, gdy idziesz do domu Bożego, a bądź skłonniejszym ku słuchaniu, niżeli ku dawaniu ofiar ludzi głupich; boć oni nie wiedzą, że źle czynią.