1Pieśó stopni. Do ciebie oczy moje podnoszę, który mieszkasz w niebie.
1(122:1) Песнь восхождения. К Тебе возвожу очи мои, Живущий на небесах!
2Oto jako oczy sług pilnują rąk panów swych, i jako oczy dziewki pilnują ręki pani swej, tak oczy nasze poglądają na Pana, Boga naszego, aż się zmiłuje nad nami.
2(122:2) Вот, как очи рабов обращены на руку господ их, как очи рабы – на руку госпожи ее, так очи наши – к Господу, Богу нашему, доколе Он помилует нас.
3Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami; bośmy bardzo nasyceni wzgardą.
3(122:3) Помилуй нас, Господи, помилуй нас, ибо довольно мы насыщены презрением;
4Bardzo jest nasycona dusza nasza pośmiewiskiem bezbożnych, i wzgardą pysznych.
4(122:4) довольно насыщена душа наша поношением от надменных и уничижением от гордых.