¹A był niektóry chory Łazarz z Betanii, z miasteczka Maryi i Marty, siostry jej.

¹A bol istý nemocný, Lazar z Betánie, z mestečka Márie a Marty, jej sestry.

²(A to była ona Maryja, która pomazała Pana maścią, i ucierała nogi jego włosami swojemi, której brat Łazarz chorował.)

²To bola tá Mária, ktorá pomazala Pána masťou a poutierala jeho nohy svojimi vlasmi, ktorej brat, Lazar, bol teraz nemocný.

³Posłały tedy siostry do niego, mówiąc: Panie! oto ten, którego miłujesz, choruje.

³Vtedy poslaly k nemu tie sestry a odkázaly mu: Pane, hľa, ten, ktorého máš rád, je nemocný.

⁴A usłyszawszy to Jezus, rzekł: Ta choroba nie jest na śmierć, ale dla chwały Bożej, aby był uwielbiony Syn Boży przez nią.

⁴A keď to počul Ježiš, povedal: Tá nemoc nie je na smrť, ale na slávu Božiu, aby ňou bol Syn Boží oslávený.

⁵A Jezus umiłował Martę i siostrę jej, i Łazarza.

⁵A Ježiš miloval Martu i jej sestru i Lazara.

⁶A gdy usłyszał, iż choruje, tedy został przez dwa dni na onemże miejscu, gdzie był.

⁶Ako tedy počul, že je nemocný, vtedy zostal na mieste, na ktorom bol, dva dni.

⁷Lecz potem rzekł do uczniów swoich: Idźmy zasię do Judzkiej ziemi.

⁷Až potom povedal učeníkom: Poďme zase do Judska.

⁸Rzekli mu uczniowie: Mistrzu! teraz szukali Żydowie, jakoby cię ukamionowali, a zasię tam idziesz?

⁸A učeníci mu povedali: Rabbi, len teraz ťa hľadali Židia ukameňovať, a zase ta ideš?

⁹Odpowiedział Jezus: Azaż nie dwanaście jest godzin dnia? Jeźli kto chodzi we dnie, nie obrazi się; bo widzi światłość tego świata.

⁹Ježiš odpovedal: Či nie je dvanásť hodín dňa? Ak niekto chodí vodne, nezavadí, lebo vidí svetlo tohoto sveta;

¹⁰A jeźli kto chodzi w nocy, obrazi się; bo w nim światła nie masz.

¹⁰ale ak niekto chodí vnoci, zavadí, lebo niet v ňom svetla.

¹¹To powiedziawszy, potem rzekł do nich: Łazarz, przyjaciel nasz, śpi; ale idę, abym go ze snu obudził.

¹¹To povedal a potom im riekol: Lazar, náš priateľ, usnul; ale idem, aby som ho zobudil zo sna.

¹²Tedy rzekli uczniowie jego: Panie! jeźliże śpi, będzie zdrów.

¹²Vtedy mu povedali učeníci: Pane, ak usnul, ozdravie.

¹³Ale Jezus mówił o śmierci jego; lecz oni mniemali, iż o zaśnięciu snem mówił.

¹³Ale Ježiš povedal o jeho smrti, a oni sa domnievali, že hovorí o spánku sna.

¹⁴Tedy im rzekł Jezus jawnie: Łazarz umarł.

¹⁴A tak vtedy im povedal Ježiš otvorene: Lazar zomrel,

¹⁵I raduję się dla was, (abyście wierzyli), żem tam nie był; ale pójdziemy do niego.

¹⁵a radujem sa pre vás, že som tam nebol, aby ste uverili. Ale poďme za ním!

¹⁶Rzekł zatem Tomasz, którego zwano Dydymus, spółuczniom: Pójdźmy i my, abyśmy z nim pomarli.

¹⁶Vtedy povedal Tomáš, zvaný Didymus, spoluučeníkom: Poďme aj my, aby sme zomreli s ním!

¹⁷Przyszedłszy tedy Jezus, znalazł go już cztery dni w grobie leżącego.

¹⁷A tak keď prišiel Ježiš, našiel ho už štyri dni ležať v hrobe.

¹⁸(A była Betania blisko Jeruzalemu, jakoby na piętnaście stajan.)

¹⁸A Betánia bola blízko Jeruzalema, nejakých pätnásť honov.

¹⁹A przyszło było wiele Żydów do Marty i Maryi, aby je cieszyli po bracie ich.

¹⁹A mnohí zo Židov boli prišli k Marte a Márii, aby ich potešili ohľadom ich brata.

²⁰Marta tedy, gdy usłyszała, że Jezus idzie, bieżała przeciwko niemu; ale Maryja w domu siedziała.

²⁰Vtedy Marta, ako počula, že ide Ježiš, vyšla proti nemu, ale Mária sedela doma.

²¹I rzekła Marta do Jezusa: Panie! byś tu był, nie umarłby był brat mój.

²¹Vtedy povedala Marta Ježišovi: Pane, keby si tu bol býval, môj brat by nebol zomrel.

²²Ale i teraz wiem, że o cokolwiek byś prosił Boga, da ci to Bóg.

²²Ale aj teraz viem, že všetko, za čokoľvek by si požiadal Boha, dá ti Bôh.

²³Rzekł jej Jezus: Wstanieć brat twój.

²³Ježiš jej povedal: Tvoj brat vstane.

²⁴Rzekła mu Marta: Wiem, iż wstanie przy zmartwychwstaniu w on ostateczny dzieó.

²⁴A Marta mu povedala: Viem, že vstane pri vzkriesení, v posledný deň.

²⁵I rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto w mię wierzy, choćby też umarł, żyć będzie.

²⁵Ježiš jej povedal: Ja som vzkriesenie i život; ten, kto verí vo mňa, aj keby zomrel, žiť bude.

²⁶A wszelki, który żyje, a wierzy w mię, nie umrze na wieki. Wierzyszże temu?

²⁶A nikto, kto žije a verí vo mňa, nezomrie na veky; či veríš tomu?

²⁷Rzekła mu: I owszem Panie! Jam uwierzyła, żeś ty jest Chrystus, Syn Boży, który miał przyjść na świat.

²⁷Riekla mu: Áno, pane; ja som uverila, že si ty Kristus, ten Syn Boží, ktorý mal prijsť na svet.

²⁸A to rzekłszy szła i potajemnie zawołała Maryję, siostrę swoję, mówiąc: jest tu nauczyciel, i woła cię.

²⁸A keď to povedala, odišla a zavolala Máriu, svoju sestru, tajne, povediac: Učiteľ je tu a volá ťa.

²⁹Ona skoro usłyszała, wnet wstała i szła do niego.

²⁹A tá, jako to počula, vstala rýchle a išla za ním.

³⁰(A Jezus jeszcze był nie przyszedł do miasteczka, ale był na temże miejscu, gdzie Marta była wyszła przeciwko niemu.)

³⁰A Ježiš nebol ešte prišiel do mestečka, ale bol ešte na mieste, kde bola vyšla proti nemu Marta.

³¹Żydowie tedy, którzy z nią byli w domu, a cieszyli ją, ujrzawszy Maryję, iż prędko wstała i wyszła, szli za nią, mówiąc: Idzie do grobu, aby tam płakała.

³¹Vtedy Židia, ktorí boli s ňou v dome a tešili ju, vidiac Máriu, že vstala rýchle a vyšla, išli za ňou domnievajúc sa, že ide k hrobu, aby tam plakala.

³²Ale Maryja, gdy tam przyszła, gdzie był Jezus, ujrzawszy go, przypadła do nóg jego i rzekła: Panie! byś tu był, nie umarłby był brat mój.

³²Vtedy Mária, ako prišla ta, kde bol Ježiš, a videla ho, padla k jeho nohám a povedala mu: Pane, keby si tu bol býval, môj brat by nebol zomrel.

³³Jezus tedy, gdy ją ujrzał płaczącą, i Żydy, którzy byli z nią przyszli, płaczące, rozrzewnił się w duchu i zafrasował się,

³³Vtedy Ježiš, keď ju videl, že plače, aj Židov, ktorí prišli s ňou, že plačú, zovrel duchom a zachvel sa

³⁴I rzekł: Gdzieście go położyli? Rzekli mu: Panie! pójdź, a oglądaj.

³⁴a povedal: Kde ste ho položili? A oni mu povedali: Pane, poď a pozri!

³⁵I zapłakał Jezus.

³⁵A Ježiš zaplakal.

³⁶Tedy rzekli Żydowie: Wej! jakoć go miłował.

³⁶Vtedy vraveli Židia: Hľa, jako ho mal rád!

³⁷A niektórzy z nich mówili: Nie mógłże ten, który otworzył oczy ślepego, uczynić, żeby ten był nie umarł?

³⁷A niektorí z nich povedali: Či nemohol tento, ktorý otvoril oči slepého, učiniť aj to, aby tento nezomrel?

³⁸Ale Jezus zasię rozrzewniwszy się sam w sobie, przyszedł do grobu; a była jaskinia, a kamieó był położony na niej.

³⁸Vtedy znova zovrel v sebe Ježiš a prišiel k hrobu. A bola to jaskyňa, a kameň ležal na nej.

³⁹I rzekł Jezus: Odejmijcie ten kamieó. Rzekła mu Marta, siostra onego umarłego: Panie! jużci cuchnie; bo już cztery dni w grobie.

³⁹Ježiš povedal: Zodvihnite kameň! A Marta, sestra zomrelého, mu povedala: Pane, už smrdí, lebo je už štyri dni v hrobe.

⁴⁰Powiedział jej Jezus: Azażem ci nie rzekł, iż jeźli uwierzysz, oglądasz chwałę Bożą?

⁴⁰Na to jej riekol Ježiš: Či som ti nepovedal, že ak budeš veriť, uvidíš slávu Božiu?

⁴¹Odjęli tedy kamieó, gdzie był umarły położony. A Jezus podniósłszy oczy swe w górę, rzekł: Ojcze! dziękuję tobie, żeś mię wysłuchał.

⁴¹Vtedy zodvihli kameň, kde ležal mŕtvy. A Ježiš pozdvihol oči hore a povedal: Otče, ďakujem ti, že si ma počul.

⁴²A jamci wiedział, że mię zawsze wysłuchiwasz; alem to rzekł dla ludu wokoło stojącego, aby wierzyli, żeś ty mię posłał.

⁴²No, ja som vedel, že ma vždy čuješ, ale pre zástup, stojaci okolo, som to povedal, aby uverili, že si ma ty poslal.

⁴³A to rzekłszy, zawołał głosem wielkim: Łazarzu! wynijdź sam!

⁴³A keď to povedal, zavolal veľkým hlasom: Lazare, poď von!

⁴⁴I wyszedł ten, który był umarł, mając związane ręce i nogi chustkami, a twarz jego była chustką obwiązana. Rzekł im Jezus: Rozwiążcie go, a niechaj odejdzie.

⁴⁴A zomrelý vyšiel majúc poviazané nohy aj ruky pohrabnými povojmi, a jeho tvár bola ovinutá znojníkom. A Ježiš im povedal: Rozviažte ho a nechajte ho odísť!

⁴⁵Wiele tedy z Żydów, którzy byli przyszli do Maryi, a widzieli to, co uczynił Jezus, uwierzyło weó.

⁴⁵Vtedy mnohí zo Židov, ktorí boli prišli za Máriou a videli, čo učinil Ježiš, uverili v neho.

⁴⁶Niektórzy też z nich odeszli do Faryzeuszów i powiedzieli im, co uczynił Jezus.

⁴⁶Ale niektorí z nich odišli k farizeom a povedali im, čo učinil Ježiš.

⁴⁷Tedy się zebrali przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie w radę, i mówili: Cóż uczynimy? Albowiem ten człowiek wiele cudów czyni.

⁴⁷Vtedy svolali najvyšší kňazi a farizeovia vysokú radu a hovorili: Čo to robíme, že ten človek robí tak mnohé divy?

⁴⁸A jeźli go tak zaniechamy, wszyscy weó uwierzą, i przyjdą Rzymianie, a wezmą nam to miejsce nasze i lud.

⁴⁸Ak ho necháme takto, všetci uveria v neho, a prijdú Rimania a vezmú i naše miesto i náš národ.

⁴⁹A jeden z nich, Kaifasz, będąc najwyższym kapłanem onego roku, rzekł im: Wy nic nie wiecie,

⁴⁹A jeden, ktorýsi z nich, Kaifáš, ktorý bol toho roku najvyšším kňazom, im povedal: Vy neviete ničoho

⁵⁰Ani myślicie, iż nam jest pożyteczno, żeby jeden człowiek umarł za lud, a żeby wszystek ten naród nie zginął.

⁵⁰ani nemyslíte, že nám je užitočné, aby zomrel jeden človek za ľud, a nie aby zahynul celý národ.

⁵¹A tegoć nie mówił sam od siebie, ale będąc najwyższym kapłanem roku onego, prorokował, iż Jezus miał umrzeć za on naród;

⁵¹A však toho nepovedal sám od seba, ale súc toho roku najvyšším kňazom zaprorokoval, že Ježiš mal zomrieť za národ.

⁵²A nie tylko za on naród, ale żeby też syny Boże rozproszone w jedno zgromadził.

⁵²No, nie len za národ, ale aby aj rozptýlené deti Božie shromaždil v jedno.

⁵³Od onego tedy dnia radzili się społem, aby go zabili.

⁵³A tak od toho dňa sa uradili, aby ho zabili.

⁵⁴A Jezus już nie chodził jawnie między Żydami, ale stamtąd odszedł do krainy, która jest blisko puszczy, do miasta, które zowią Efraim, i tamże mieszkał z uczniami swoimi.

⁵⁴Preto už viacej nechodil Ježiš verejne medzi Židmi, ale odišiel odtiaľ do kraja blízko púšte, do mesta, zvaného Efraim, a tam sa zdržoval so svojimi učeníkmi.

⁵⁵A była blisko wielkanoc żydowska, a wiele ich szło do Jeruzalemu z onej krainy przed wielkanocą, aby się oczyścili.

⁵⁵A bola blízko Veľká noc Židov, a mnohí išli z toho kraja pred Veľkou nocou hore do Jeruzalema, aby sa očistili.

⁵⁶I szukali Jezusa, i mówili jedni do drugich, w kościele stojąc: Co się wam zda, że nie przyszedł na święto?

⁵⁶Vtedy hľadali Ježiša a shovárali sa jeden s druhým stojac v chráme: Čo sa vám zdá? Že naozaj neprijde na sviatok?

⁵⁷A przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie wydali byli rozkazanie: Jeźliby się kto dowiedział, gdzie by był, żeby oznajmił, aby go pojmali.

⁵⁷A jako najvyšší kňazi tak i farizeovia boli už vydali rozkaz, aby to, keby niekto zvedel, kde je, oznámil, aby ho chytili.