¹Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

¹Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.

²Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

²Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?

³Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

³Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.

⁴Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

⁴Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.

⁵Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

⁵Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.

⁶Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

⁶Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.

⁷Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

⁷Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.

⁸Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

⁸Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.

⁹Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

⁹Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.

¹⁰Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

¹⁰Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.

¹¹Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

¹¹Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.

¹²Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

¹²Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.

¹³Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

¹³Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.

¹⁴Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

¹⁴Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.

¹⁵Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

¹⁵Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.

¹⁶A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

¹⁶Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.

¹⁷Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

¹⁷Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.

¹⁸Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

¹⁸Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.

¹⁹Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

¹⁹Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.

²⁰Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

²⁰Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.

²¹Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

²¹Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.

²²Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię naó, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

²²Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.

²³Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

²³Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.

²⁴Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

²⁴Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?

²⁵Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

²⁵Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?

²⁶Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

²⁶Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.

²⁷Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

²⁷Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.

²⁸Chodzę szczerniawszy, ale nie od słoóca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

²⁸Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.

²⁹Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

²⁹Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.

³⁰Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

³⁰Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.

³¹Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

³¹Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.