1(Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy.)
1Рекох: Чуваћу се на путевима својим да не згрешим језиком својим; зауздаваћу уста своја, док је безбожник преда мном.
2Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem swym; włożę munsztuk w usta moje, póki niepobożny będzie przedemną.
2Бејах нем и глас не пустих; ћутах и о добру. Али се туга моја подиже,
3Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała.
3Запали се срце моје у мени, у мислима мојим разгоре се огањ; проговорих језиком својим:
4Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich; w rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogieó, ażem tak rzekł językiem swoim:
4Кажи ми, Господе, крај мој, и докле ће трајати дани моји? Да знам како сам ништа.
5Daj mi poznać, Panie! dokoóczenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.
5Ево с педи дао си ми дане, и век је мој као ништа пред Тобом. Баш је ништа сваки човек жив.
6Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. Sela.
6Баш ходи човек као утвара; баш се узалуд кида, сабира, а не зна коме ће допасти.
7Zaprawdę pomija człowiek jako cieó; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze.
7Па шта да чекам, Господе? Нада је моја у Теби.
8A teraz na cóż oczekuję, Panie? Tyś jest sam oczekiwaniem mojem.
8Из свега безакоња мог избави ме, не дај ме безумноме на подсмех.
9Przetoż od wszystkich przestępstw moich wybaw mię; na pośmiech głupiemu nie dawaj mię.
9Нем сам, нећу отворити уста својих; јер си ме Ти ударио.
10Zaniemiałem, i nie otworzyłem ust moich, przeto, żeś to ty uczynił.
10Олакшај ми ударац свој, силна рука Твоја уби ме.
11Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.
11Ако ћеш карати човека за преступе, расточиће се као од мољаца красота његова. Баш је ништа сваки човек.
12Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. Sela.
12Слушај молитву моју, Господе, и чуј јаук мој. Гледајући сузе моје немој ћутати. Јер сам гост у Тебе и дошљак као и сви стари моји.
13Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi.
13Немој ме више гневно гледати, па ћу одахнути пре него отидем и више ме не буде.
14Sfolguj mi, abym się posilił, pierwej niżeli odejdę, a nie będzie mię.