¹A odpowiadając Elifas Temaóczyk rzekł:

¹Därefter tog Elifas från Teman till orda och sade:

²Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?

²Skall en vis man tala så i vädret och fylla upp sitt bröst med östanvind?

³Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?

³Skall han försvara sin sak med haltlöst tal, med ord som ingenting bevisa?

⁴Zaiste ty psujesz bojaźó Bożą i znosisz modlitwy do Boga.

⁴Än mer, du gör gudsfruktan om intet och kommer med klagolåt inför Gud.

⁵Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,

⁵Ty din ondska lägger dig orden i munnen, och ditt behag står till illfundigt tal.

⁶Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.

⁶Så dömes du nu skyldig av din mun, ej av mig, dina egna läppar vittna emot dig.

⁷Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?

⁷Var du den första människa som föddes, och fick du liv, förrän höjderna funnos?

⁸Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?

⁸Blev du åhörare i Guds hemliga råd och fick så visheten i ditt våld?

⁹Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?

⁹Vad vet du då, som vi icke veta? Vad förstår du, som ej är oss kunnigt?

¹⁰I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.

¹⁰Gråhårsman och åldring finnes också bland oss, ja, en som övergår din fader i ålder.

¹¹I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?

¹¹Försmår du den tröst som Gud har att bjuda, och det ord som i saktmod talas med dig?

¹²Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?

¹²Vart föres du hän av ditt sinne, och varför välva dina ögon så,

¹³Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?

¹³i det du vänder ditt raseri mot Gud och öser ut ord ur din mun?

¹⁴Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?

¹⁴Vad är en människa, att hon skulle vara ren? Vad en av kvinna född, att han skulle vara rättfärdig?

¹⁵Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.

¹⁵Se, ej ens på sina heliga kan han förlita sig, och himlarna äro icke rena inför hans ögon;

¹⁶Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.

¹⁶huru mycket mindre då den som är ond och fördärvad, den man som läskar sig med orättfärdighet såsom med vatten!

¹⁷Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,

¹⁷Jag vill kungöra dig något, så hör nu mig; det som jag har skådat vill jag förtälja,

¹⁸Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;

¹⁸vad visa män hava gjort kunnigt, lagt fram såsom ett arv ifrån sina fäder,

¹⁹Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.

¹⁹ifrån dem som allena fingo landet till gåva, och bland vilka ingen främling ännu hade trängt in:

²⁰Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.

²⁰Den ogudaktige har ångest i alla sina dagar, under de år, helt få, som beskäras en våldsverkare.

²¹Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie naó.

²¹Skräckröster ljuda i hans öron; när han är som tryggast, kommer förhärjaren över honom.

²²Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

²²Han har intet hopp om räddning ur mörkret, ty svärdet lurar på honom.

²³Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzieó ciemności.

²³Såsom flykting söker han sitt bröd: var är det? Han förnimmer att mörkrets dag är för handen.

²⁴Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.

²⁴Ångest och trångmål förskräcka honom, han nedslås av dem såsom av en stridsrustad konung.

²⁵Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.

²⁵Ty mot Gud räckte han ut sin hand, och mot den Allsmäktige förhävde han sig;

²⁶Natrze naó na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.

²⁶han stormade mot honom med trotsig hals, med sina sköldars ryggar i sluten hop;

²⁷Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.

²⁷han höljde sitt ansikte med fetma och samlade hull på sin länd;

²⁸I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.

²⁸han bosatte sig i städer, dömda till förstöring, i hus som ej fingo bebos, ty till stenhopar voro de bestämda.

²⁹Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.

²⁹Därför bliver han ej rik, och hans gods består ej, hans skördar luta ej tunga mot jorden.

³⁰Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomieó, a zginie od ducha ust jego.

³⁰Han kan icke undslippa mörkret; hans telningar skola förtorka av hetta, och själv skall han förgås genom Guds muns anda.

³¹Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.

³¹I sin förvillelse må han ej lita på vad fåfängligt är, ty fåfänglighet måste bliva hans lön.

³²Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.

³²I förtid skall hans mått varda fyllt, och hans krona skall ej grönska mer.

³³Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.

³³Han bliver lik ett vinträd som i förtid mister sina druvor, lik ett olivträd som fäller sina blommor.

³⁴Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogieó pożre przybytki pobudowane za dary.

³⁴Ty den gudlöses hus förbliver ofruktsamt, såsom eld förtär hyddor där mutor tagas.

³⁵Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.

³⁵Man går havande med olycka och föder fördärv; den livsfrukt man alstrar är ett sviket hopp.