1Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
1Därefter tog Job till orda och sade:
2Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
2Över nog har jag fått höra av sådant; usla tröstare ären I alla.
3I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
3Är det nu slut på detta tal i vädret, eller eggar dig ännu något till gensvar?
4Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
4Jag kunde väl ock tala, jag såsom I; ja, jag ville att I voren i mitt ställe! Då kunde jag hopsätta ord mot eder och skaka mot eder mitt huvud till hån.
5Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
5Med munnen kunde jag då styrka eder och med läpparnas ömkan bereda eder lindring.
6Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
6Om jag nu talar, så lindras därav ej min plåga; och tiger jag, icke släpper den mig ändå.
7A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
7Nej, nu har all min kraft blivit tömd; du har ju förött hela mitt hus.
8Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
8Och att du har hemsökt mig, det gäller såsom vittnesbörd; min sjukdom får träda upp och tala mot mig.
9Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
9I vrede söndersliter och ansätter man mig, man biter sina tänder samman emot mig; ja, min ovän vässer mot mig sina blickar.
10Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
10Man spärrar upp munnen mot mig, smädligt slår man mig på mina kinder; alla rota sig tillsammans emot mig.
11Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
11Gud giver mig till pris åt orättfärdiga människor och kastar mig i de ogudaktigas händer.
12Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
12Jag satt i god ro, då krossade han mig; han grep mig i nacken och slog mig i smulor. Han satte mig upp till ett mål för sina skott;
13Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
13från alla sidor träffa mig hans pilar, han genomborrar mina njurar utan förskoning, min galla gjuter han ut på jorden.
14Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
14Han bryter ned mig med stöt på stöt, han stormar emot mig såsom en kämpe.
15Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
15Säcktyg bär jag hopfäst över min hud, och i stoftet har jag måst sänka mitt horn,
16Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cieó śmierci.
16Mitt anlete är glödande rött av gråt, och på mina ögonlock är dödsskugga lägrad.
17Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak,)
17Och detta, fastän våld ej finnes i mina händer, och fastän min bön är ren!
18O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
18Du jord, överskyl icke mitt blod, och låt för mitt rop ingen vilostad finnas.
19Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
19Se, redan nu har jag i himmelen mitt vittne, och i höjden den som skall tala för mig.
20O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
20Mina vänner hava mig nu till sitt åtlöje, därför skådar mitt öga med tårar till Gud,
21Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
21Ja, må han här skaffa rätt åt en man mot Gud och åt ett människobarn mot dess nästa.
22Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
22Ty få äro de år som skola upprinna, innan jag vandrar den väg där jag ej mer kommer åter.