1A odpowiadając Ijob rzekł:
1Därefter tog Job till orda och sade:
2Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
2Huru länge skolen I bedröva min själ och krossa mig sönder med edra ord?
3Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
3Tio gånger haven I nu talat smädligt mot mig och kränkt mig utan all försyn.
4A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
4Om så är, att jag verkligen har farit vilse, då är förvillelsen min egen sak.
5A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohaóbieniem mojem,
5Men viljen I ändå verkligen förhäva eder mot mig, och påstån I att smäleken har drabbat mig med skäl,
6Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
6så veten fastmer att Gud har gjort mig orätt och att han har omsnärjt mig med sitt nät.
7Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
7Se, jag klagar över våld, men får intet svar; jag ropar, men får icke rätt.
8Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
8Min väg har han spärrat, så att jag ej kommer fram, och över mina stigar breder han mörker.
9Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
9Min ära har han avklätt mig, och från mitt huvud har han tagit bort kronan.
10Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
10Från alla sidor bryter han ned mig, så att jag förgås; han rycker upp mitt hopp, såsom vore det ett träd.
11Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
11Sin vrede låter han brinna mot mig och aktar mig såsom sina ovänners like.
12Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
12Hans skaror draga samlade fram och bereda sig väg till anfall mot mig; de lägra sig runt omkring min hydda.
13Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
13Långt bort ifrån mig har han drivit mina fränder; mina bekanta äro idel främlingar mot mig.
14Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
14Mina närmaste hava dragit sig undan, och mina förtrogna hava förgätit mig.
15Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
15Mitt husfolk och mina tjänstekvinnor akta mig såsom främling; en främmande man har jag blivit i deras ögon.
16Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
16Kallar jag på min tjänare, så svarar han icke; ödmjukt måste jag bönfalla hos honom.
17Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
17Min andedräkt är vidrig för min hustru, jag väcker leda hos min moders barn.
18I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
18Till och med de små barnen visa mig förakt; så snart jag står upp, tala de ohöviskt emot mig.
19Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
19Ja, en styggelse är jag för alla dem jag umgicks med; de som voro mig kärast hava vänt sig emot mig.
20Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
20Benen i min kropp tränga ut i hud och hull; knappt tandköttet har jag fått behålla kvar.
21Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
21Haven misskund, haven misskund med mig, I mina vänner, då nu Guds hand så har hemsökt mig.
22Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
22Varför skolen I förfölja mig, I såsom Gud, och aldrig bliva mätta av mitt kött?
23Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
23Ack att mina ord skreves upp, ack att de bleve upptecknade i en bok,
24Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
24ja, bleve med ett stift av järn och med bly för evig tid inpräglade i klippan!
25Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzieó nad prochem stanie.
25Dock, jag vet att min förlossare lever, och att han till slut skall stå fram över stoftet.
26A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
26Och sedan denna min sargade hud är borta, skall jag fri ifrån mitt kött få skåda Gud.
27Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
27Ja, honom skall jag få skåda, mig till hjälp, för mina ögon skall jag se honom, ej såsom en främling; därefter trånar jag i mitt innersta.
28Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
28Men när I tänken: »huru skola vi icke ansätta honom!» -- såsom vore skulden att finna hos mig --
29Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
29då mån I taga eder till vara för svärdet, ty vreden hör till de synder som straffas med svärd; så mån I då besinna att en dom skall komma.