¹Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

¹Åter hov Job upp sin röst och kvad:

²Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

²Ack att jag vore såsom i forna månader, såsom i de dagar då Gud gav mig sitt beskydd,

³Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

³då hans lykta sken över mitt huvud och jag vid hans ljus gick fram genom mörkret!

⁴Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

⁴Ja, vore jag såsom i min mognads dagar, då Guds huldhet vilade över min hydda,

⁵Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

⁵då ännu den Allsmäktige var med mig och mina barn stodo runt omkring mig,

⁶Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

⁶då mina fötter badade i gräddmjölk och klippan invid mig göt ut bäckar av olja!

⁷Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

⁷När jag då gick upp till porten i staden och intog mitt säte på torget,

⁸Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

⁸då drogo de unga sig undan vid min åsyn, de gamla reste sig upp och blevo stående.

⁹Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

⁹Då höllo hövdingar tillbaka sina ord och lade handen på munnen;

¹⁰Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

¹⁰furstarnas röst ljöd då dämpad, och deras tunga lådde vid gommen.

¹¹Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

¹¹Ja, vart öra som hörde prisade mig då säll, och vart öga som såg bar vittnesbörd om mig;

¹²Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

¹²ty jag räddade den betryckte som ropade, och den faderlöse, den som ingen hjälpare hade.

¹³Błogosławieóstwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

¹³Den olyckliges välsignelse kom då över mig, och änkans hjärta uppfyllde jag med jubel.

¹⁴W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

¹⁴I rättfärdighet klädde jag mig, och den var såsom min klädnad; rättvisa bar jag såsom mantel och huvudbindel.

¹⁵Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

¹⁵Ögon blev jag då åt den blinde, och fötter var jag åt den halte.

¹⁶Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

¹⁶Jag var då en fader för de fattiga, och den okändes sak redde jag ut.

¹⁷I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

¹⁷Jag krossade den orättfärdiges käkar och ryckte rovet undan hans tänder.

¹⁸Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

¹⁸Jag tänkte då: »I mitt näste skall jag få dö, mina dagar skola bliva många såsom sanden.

¹⁹Korzeó mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

¹⁹Min rot ligger ju öppen för vatten, och i min krona faller nattens dagg.

²⁰Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

²⁰Min ära bliver ständigt ny, och min båge föryngras i min hand.»

²¹Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

²¹Ja, på mig hörde man då och väntade, man lyssnade under tystnad på mitt råd.

²²Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

²²Sedan jag hade talat, talade ingen annan; såsom ett vederkvickande flöde kommo mina ord över dem.

²³Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

²³De väntade på mig såsom på regn, de spärrade upp sina munnar såsom efter vårregn.

²⁴Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

²⁴När de misströstade, log jag emot dem, och mitt ansiktes klarhet kunde de icke förmörka.

²⁵Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

²⁵Täcktes jag besöka dem, så måste jag sitta främst; jag tronade då såsom en konung i sin skara, lik en man som har tröst för de sörjande.