¹Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.

¹Ett förbund slöt jag med mina ögon: aldrig skulle jag skåda efter någon jungfru.

²Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?

²Vilken lott finge jag eljest av Gud i höjden, vilken arvedel av den Allsmäktige därovan?

³Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?

³Ofärd kommer ju över de orättfärdiga, och olycka drabbar ogärningsmän.

⁴Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

⁴Ser icke han mina vägar, räknar han ej alla mina steg?

⁵Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:

⁵Har jag väl umgåtts med lögn, och har min fot varit snar till svek?

⁶Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.

⁶Nej, må jag vägas på en riktig våg, så skall Gud förnimma min ostrafflighet.

⁷Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:

⁷Hava mina steg vikit av ifrån vägen, har mitt hjärta följt efter mina ögon, eller låder vid min händer en fläck?

⁸Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.

⁸Då må en annan äta var jag har sått, och vad jag har planterat må ryckas upp med roten.

⁹Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:

⁹Har mitt hjärta låtit dåra sig av någon kvinna, så att jag har stått på lur vid min nästas dörr?

¹⁰Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.

¹⁰Då må min hustru mala mjöl åt en annan, och främmande män må då famntaga henne.

¹¹Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,

¹¹Ja, sådant hade varit en skändlighet, en straffbar missgärning hade det varit,

¹²Gdyż ten ogieó aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.

¹²en eld som skulle förtära intill avgrunden och förhärja till roten all min gröda.

¹³Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,

¹³Har jag kränkt min tjänares eller tjänarinnas rätt, när de hade någon tvist med mig?

¹⁴(Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?

¹⁴Vad skulle jag då göra, när Gud stode upp, och när han hölle räfst, vad kunde jag då svara honom?

¹⁵Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

¹⁵Han som skapade mig skapade ju och dem i moderlivet, han, densamme, har berett dem i modersskötet.

¹⁶Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

¹⁶Har jag vägrat de arma vad de begärde eller låtit änkans ögon försmäkta?

¹⁷Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

¹⁷Har jag ätit mitt brödstycke allena, utan att den faderlöse och har fått äta därav?

¹⁸(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

¹⁸Nej, från min ungdom fostrades han hos mig såsom hos en fader, och från min moders liv var jag änkors ledare.

¹⁹Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

¹⁹Har jag kunnat se en olycklig gå utan kläder, se en fattig ej äga något att skyla sig med?

²⁰Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

²⁰Måste ej fastmer hans länd välsigna mig, och fick han ej värma sig i ull av mina lamm?

²¹Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:

²¹Har jag lyft min hand mot den faderlöse, därför att jag såg mig hava medhåll i porten?

²²Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.

²²Då må min axel lossna från sitt fäste och min arm brytas av ifrån sin led.

²³Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

²³Jag måste då frukta ofärd ifrån Gud och skulle stå maktlös inför hans majestät.

²⁴Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;

²⁴Har jag satt mitt hopp till guldet och kallat guldklimpen min förtröstan?

²⁵Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

²⁵Var det min glädje att min rikedom blev så stor, och att min hand förvärvade så mycket?

²⁶Jeźlim patrzał na światłość słoóca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;

²⁶Hände det, när jag såg solljuset, huru det sken, och månen, huru härligt den gick fram,

²⁷I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:

²⁷att mitt hjärta hemligen lät dåra sig, så att jag med handkyss gav dem min hyllning?

²⁸I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.

²⁸Nej, också det hade varit en straffbar missgärning; därmed hade jag ju förnekat Gud i höjden.

²⁹Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.

²⁹Har jag glatt mig åt min fiendes ofärd och fröjdats, när olycka träffade honom?

³⁰(I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)

³⁰Nej, jag tillstadde ej min mun att synda så, ej att med förbannelse begära hans liv.

³¹Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

³¹Och kan mitt husfolk icke bevittna att envar fick mätta sig av kött vid mitt bord?

³²Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.

³²Främlingen behövde ej stanna över natten på gatan, mina dörrar lät jag stå öppna utåt vägen.

³³Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

³³Har jag på människovis skylt mina överträdelser och gömt min missgärning i min barm,

³⁴I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.

³⁴av fruktan för den stora hopen och av rädsla för stamfränders förakt, så att jag teg och ej gick utom min dörr?

³⁵Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

³⁵Ack att någon funnes, som ville höra mig! Jag har sagt mitt ord. Den Allsmäktige må nu svara mig; ack att jag finge min vederparts motskrift!

³⁶Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?

³⁶Sannerligen, jag skulle då bära den högt på min skuldra, såsom en krona skulle jag fästa den på mig.

³⁷Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

³⁷Jag ville då göra honom räkenskap för alla mina steg, lik en furste skulle jag då träda inför honom.

³⁸Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;

³⁸Har min mark höjt rop över mig, och hava dess fåror gråtit med varandra?

³⁹Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:

³⁹Har jag förtärt dess gröda obetald eller utpinat dess brukares liv?

⁴⁰Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skoóczyły słowa Ijobowe.

⁴⁰Då må törne växa upp för vete, och ogräs i stället för korn. Slut på Jobs tal.