¹Pieśó Dawidowa. Błogosławiony Pan, skała moja, który ćwiczy ręce moje do bitwy, a palce moje do wojny.

¹Av David. Lovad vare HERREN, min klippa, han som lärde mina armar att kriga, mina händer att strida;

²Miłosierdziem mojem, i twierdzą moją, ucieczką moją, wybawicielem moim, i tarczą moją on mi jest, przetoż w nim ufam; onci podbija pod mię lud mój.

²min nåds Gud och min borg, mitt värn och min räddare, min sköld och min tillflykt, han som lägger mitt folk under mig.

³Panie! cóż jest człowiek, że naó masz baczenie? a syn człowieczy, że go sobie poważasz?

³HERRE, vad är en människa, att du vill veta av henne, en människoson, att du tänker på honom?

⁴Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cieó pomijający.

⁴En människa är lik en fläkt, hennes dagar såsom en försvinnande skugga.

⁵Panie! nakłoó niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.

⁵HERRE, sänk din himmel och far ned, rör vid bergen, så att de ryka.

⁶Zabłyśnij błyskawicą, a rozprosz ich; puść strzały twoje, a poraź ich.

⁶Låt ljungeldar ljunga och skingra dem, skjut dina pilar och förvirra dem.

⁷Ściągnij rękę swą z wysokości; wybaw mię, a wyrwij mię z wód wielkich, z ręki cudzoziemców.

⁷Räck ut dina händer från höjden, fräls mig och rädda mig ur de stora vattnen, ur främlingarnas hand,

⁸Których usta kłamstwo mówią, a prawica ich, prawica omylna.

⁸vilkas mun talar lögn och vilkas högra hand är en falskhetens hand.

⁹Boże! pieśó nową tobie zaśpiewam; na lutni, i na instrumencie o dziesięciu stronach śpiewać ci będę.

⁹Gud, en ny sång vill jag sjunga till din ära, till tiosträngad psaltare vill jag lovsjunga dig,

¹⁰Bóg daje zwycięstwo królom, a Dawida, sługę swego, wybawia od miecza srogiego.

¹⁰dig som giver seger åt konungarna, dig som frälste din tjänare David från det onda svärdet.

¹¹Wybawże mię, a wyrwij mię z ręki cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a prawica ich prawica omylna;

¹¹Fräls mig och rädda mig ur främlingarnas hand, vilkas mun talar lögn, och vilkas högra hand är en falskhetens hand.

¹²Aby synowie nasi byli jako szczepy rosnące w młodości swojej, a córki nasze, jako kamienie węgielne, wyciosane w budynku kościelnym.

¹²När våra söner stå i sin ungdom såsom högväxta plantor, våra döttrar lika hörnstoder, huggna såsom för palatser;

¹³Szpiżarnie nasze pełne niech wydawają wszelakie potrzeby; trzody nasze niech rodzą tysiące, niech rodzą dziesięć tysięcy w oborach naszych.

¹³när våra visthus äro fulla och skänka förråd på förråd; när våra får öka sig tusenfalt, ja, tiotusenfalt på våra utmarker;

¹⁴Woły nasze niech będą tłuste; niech nie będzie wtargnienia, ani zajęcia, ani narzekania po ulicach naszych.

¹⁴när våra oxar gå rikt lastade; när ingen rämna har brutits i muren och ingen nödgas draga ut såsom fånge, när intet klagorop höres på våra gator --

¹⁵Błogosławiony lud, któremu się tak dzieje. Błogosławiony lud, którego Bogiem jest Pan.

¹⁵saligt är det folk som det så går; ja, saligt är det folk vars Gud HERREN är.