¹(Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali.)

¹För sångmästaren, efter »Den stumma duvan i fjärran»; en sång av David, når filistéerna grepo honom i Gat.

²Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.

²Var mig nådig, o Gud, ty människor stå mig efter livet; beständigt tränga mig stridsmän.

³Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzieó; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!

³Mina förföljare stå mig beständigt efter livet; ja, de äro många, som i högmod strida mot mig.

⁴Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.

⁴Men när fruktan kommer över mig, sätter jag min förtröstan på dig.

⁵Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.

⁵Med Guds hjälp skall jag få prisa hans ord, på Gud förtröstar jag och skall icke frukta; vad kan det som är kött göra mig?

⁶Przez cały dzieó słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.

⁶Beständigt förbittra de livet för mig, alla deras tankar gå ut på att skada mig.

⁷Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.

⁷De rota sig samman, de lägga försåt, de vakta på mina steg, ty de stå efter mitt liv.

⁸Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

⁸Skulle de räddas med all sin ondska? Nej, slå ned folken, Gud, i din vrede.

⁹Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?

⁹Du har räknat min flykts dagar. Samla mina tårar i din lägel; de stå ju i din bok.

¹⁰Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.

¹⁰Så måste då mina fiender vika tillbaka på den dag då jag ropar; det vet jag, att Gud står mig bi.

¹¹Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.

¹¹Med Guds hjälp skall jag få prisa hans ord; med HERRENS hjälp skall jag få prisa hans ord.

¹²W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

¹²På Gud förtröstar jag och skall icke frukta; vad kunna människor göra mig?

¹³Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.

¹³Jag har löften att infria till dig, o Gud; jag vill betala dig lovoffer.

¹⁴Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.

¹⁴Ty du har räddat min själ från döden, ja, mina fötter ifrån fall, så att jag kan vandra inför Gud i de levandes ljus.