¹(Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.)

¹För sångmästaren, till Jedutun; av Asaf; en psalm.

²Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

²Jag vill höja min röst till Gud och ropa; jag vill höja min röst till Gud, för att han må lyssna till mig.

³W dzieó utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

³På min nöds dag söker jag Herren; min hand är utsträckt om natten och förtröttas icke; min själ vill icke låta trösta sig.

⁴Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.

⁴Jag vill tänka på Gud och klaga; jag vill utgjuta mitt bekymmer, ty min ande försmäktar. Sela.

⁵Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

⁵Mina ögonlock håller du öppna; jag är full av oro och kan icke tala.

⁶Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

⁶Jag tänker på forntidens dagar, på år som längesedan hava gått.

⁷Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

⁷Jag vill om natten komma ihåg mitt strängaspel; i mitt hjärta vill jag utgjuta mitt bekymmer, och min ande skall eftersinna.

⁸Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

⁸Skall då Herren förkasta evinnerligen och ingen nåd mer bevisa?

⁹Izali do koóca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

⁹Är det då ute med hans godhet för beständigt, har hans ord blivit till intet för alla tider?

¹⁰Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.

¹⁰Har Gud förgätit att vara nådig eller i vrede tillslutit sin barmhärtighet? Sela.

¹¹I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

¹¹Jag svarar: Nej, detta är min plågas tid, den Högstes högra hand är ej såsom förr.

¹²Wspominać sobie będę na sprawy Paóskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

¹²Jag vill prisa HERRENS gärningar, ja, jag vill tänka på dina fordomtima under;

¹³I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

¹³jag vill begrunda alla dina gärningar och eftersinna dina verk.

¹⁴Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

¹⁴Gud, i helighet går din väg; vem är en gud så stor som Gud?

¹⁵Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

¹⁵Du är Gud, en Gud som gör under; du har uppenbarat din makt bland folken.

¹⁶Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.

¹⁶Med väldig arm förlossade du ditt folk, Jakobs och Josefs barn. Sela.

¹⁷Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

¹⁷Vattnen sågo dig, och Gud, vattnen sågo dig och våndades, själva djupen darrade.

¹⁸Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

¹⁸Molnen göto ut strömmar av vatten, skyarna läto höra sin röst, och dina pilar foro omkring.

¹⁹Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

¹⁹Ditt dunder ljöd i stormvirveln, ljungeldar lyste upp jordens krets, jorden darrade och bävade.

²⁰Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

²⁰Genom havet gick din väg, din stig genom stora vatten, och dina fotspår fann man icke.

²¹Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.

²¹Så förde du ditt folk såsom en hjord genom Moses och Arons hand.