1(Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, Asafowi.)
1För sångmästaren, till Gittít; av Asaf.
2Wesoło śpiewajcie Bogu mocy naszej; wykrzykajcie Bogu Jakóbowemu.
2Höjen glädjerop till Gud, vår starkhet, höjen jubel till Jakobs Gud.
3Weźmijcie psalm, przydajcie bębęn, i wdzięczną harfę z lutnią.
3Stämmen upp lovsång och låten pukor ljuda, ljuvliga harpor tillsammans med psaltare.
4Zatrąbcie w trąbę na nowiu miesiąca, czasu ułożonego, w dzieó święta naszego uroczystego.
4Stöten i basun vid nymånaden, vid fullmånen, på vår högtidsdag.
5Albowiem jest postanowienie w Izraelu, prawo Boga Jakóbowego.
5Ty detta är en stadga för Israel, en Jakobs Guds rätt.
6Na świadectwo w Józefie wystawił je, kiedy był wyszedł przeciw ziemi egipskiej, kędym słyszał język, któregom nie rozumiał.
6Det bestämde han till ett vittnesbörd i Josef, när han drog ut mot Egyptens land. Jag hör ett tal som är mig nytt:
7Wybawiłem, mówi Bóg, od brzemienia ramię jego, a ręce jego od dźwigania kotłów uwolnione.
7»Jag lyfte bördan från hans skuldra, hans händer blevo fria ifrån lastkorgen.
8Gdyś mię w ucisku wzywał. wyrwałem cię, i wysłuchałem cię w skrytości gromu, doświadczałem cię u wód poswarku. Sela.
8I nöden ropade du, och jag räddade dig; jag svarade dig, höljd i tordön, jag prövade dig vid Meribas vatten. Sela.
9Tedym rzekł: Słuchaj, ludu mój! a oświadczę się przeciwko tobie, o Izraelu! będzieszli mię słuchał.
9Hör, mitt folk, och låt mig varna dig; Israel, o att du ville höra mig!
10I nie będziesz miał boga cudzego, ani się będziesz kłaniał bogu obcemu;
10Hos dig skall icke finnas någon annan gud, och du skall ej tillbedja någon främmande gud.
11(Albowiem Jam Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej;) otwórz usta twoje, a napełnięć je.
11Jag är HERREN, din Gud, som har fört dig upp ur Egyptens land; låt din mun vitt upp, så att jag får uppfylla den.
12Ale lud mój nie usłuchał głosu mego, a Izrael nie przestał na mnie.
12Men mitt folk ville ej höra min röst, och Israel var mig icke till viljes.
13Przetoż puściłem ich za żądzami serca ich, i chodzili za radami swemi.
13Då lät jag dem gå i deras hjärtans hårdhet, det fingo vandra efter sina egna rådslag.
14Oby mię był lud mój posłuchał, a Izrael drogami mojemi chodził!
14O att mitt folk ville höra mig, och att Israel ville vandra på mina vägar!
15W krótkim czasie bym był nieprzyjaciół ich poniżył, a przeciw nieprzyjaciołom ich obróciłbym rękę swą.
15Då skulle jag snart kuva deras fiender och vända min hand mot deras ovänner.
16Ci, którzy w nienawiści mają Pana, choć obłudnie, poddaćby się im musieli, i byłby czas ich aż na wieki.
16De som hata HERREN skulle då visa honom underdånighet, och hans folks tid skulle vara evinnerligen.
17I karmiłbym ich tłustością pszenicy, a miodem z opoki nasyciłbym ich.
17Och han skulle bespisa det med bästa vete; ja, med honung ur klippan skulle jag mätta dig.»