¹Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.

²Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.

³Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.

⁴Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.

⁵Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.

⁶Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.

⁷Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.

⁸Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

⁹Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.

¹⁰Imię Paóskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.

¹¹Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.

¹²Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.

¹³Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.

¹⁴Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?

¹⁵Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.

¹⁶Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.

¹⁷Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.

¹⁸Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.

¹⁹Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.

²⁰Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.

²¹Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.

²²Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.

²³Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.

²⁴Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.