1A sabedoria já edificou a sua casa, já lavrou as suas sete colunas;
1Li ixk li cuan xnaßleb quixyîb li rochoch ut quixyîb ajcuiß cuukub li rokechal li nacûtun re.
2já imolou as suas vítimas, misturou o seu vinho, e preparou a sua mesa.
2Quixcamsiheb li xul nak quixbânu lix ninkße saß li rochoch. Quixyîb li châbil vino ut quixqßue xtzacaêmk saß mêx.
3Já enviou as suas criadas a clamar sobre as alturas da cidade, dizendo:
3Ut quixtaklaheb lix môs ixk chixyebal resil reheb li tenamit.
4Quem é simples, volte-se para cá. Aos faltos de entendimento diz:
4Queßoc chixyebal reheb li toj sâjeb: —Quimkex lâex li mâcßaß ênaßleb. Lâex li incßaß nequetau xyâlal, châlkex.
5Vinde, comei do meu pão, e bebei do vinho que tenho misturado.
5Châlkex. Cuaßinkex cuiqßuin. Ucßumak li vino li xinyîb.
6Deixai a insensatez, e vivei; e andai pelo caminho do entendimento.
6Chetauhak lê naßleb ut chesicßak li us. Canabomak li tôntil naßleb re nak cuânk êyußam, chanquex.
7O que repreende ao escarnecedor, traz afronta sobre si; e o que censura ao ímpio, recebe a sua mancha.
7Cui tâkßus junak li kßetkßet li incßaß us xnaßleb, mâcßaß târaj re xban nak aßan tatxseße ut tatxhob.
8Não repreendas ao escarnecedor, para que não te odeie; repreende ao sábio, e amar-te-á.
8Mâqßue xnaßleb li ani naxhob ras rîtzßin xban xkßetkßetil xban nak aßan xicß chic tatril. Abanan cui tâqßue xnaßleb li naxnau cßoxlac, aßan tatxra.
9Instrui ao sábio, e ele se fará mais, sábio; ensina ao justo, e ele crescerá em entendimento.
9Cui tâqßue xnaßleb junak li naxnau cßoxlac, aßan kßaxal cuißchic tixtau xnaßleb. Chßolob xyâlal chiru li ani châbil ut aßan tixtzol rib chi us.
10O temor do Senhor é o princípio sabedoria; e o conhecimento do Santo é o entendimento.
10Riqßuin xxucuanquil ru li Dios natauman li châbil naßleb. Li ani naxnau ru li Dios Santo naxtau xyâlal.
11Porque por mim se multiplicam os teus dias, e anos de vida se te acrescentarão.
11Cui châbil lâ naßleb tânajtokß ru lâ yußam saß ruchichßochß.
12Se fores sábio, para ti mesmo o serás; e, se fores escarnecedor, tu só o suportarás.
12Cui lâat cuan ânaßleb, âcue ajcuiß li us. Ut cui lâat aj hobonel, lâat ajcuiß tatcßuluk re li raylal.
13A mulher tola é alvoroçadora; é insensata, e não conhece o pudor.
13Li ixk li mâcßaß xnaßleb incßaß naraj kßusecß ut incßaß naxtau xyâlal.
14Senta-se � porta da sua casa ou numa cadeira, nas alturas da cidade,
14Nacuulac chiru xchunubanquil rib chiru li rochoch malaj ut saß junak naßajej bar cuanqueb cuiß nabal li cristian.
15chamando aos que passam e seguem direitos o seu caminho:
15Ut naxbokeb li yôqueb chi numecß aran, li tîqueb xchßôl.
16Quem é simples, volte-se para cá! E aos faltos de entendimento diz:
16Naxbokeb riqßuin li mâcßaßeb xnaßleb ut li incßaß nequeßxtau xyâlal, ut naxye reheb:
17As águas roubadas são doces, e o pão comido �s ocultas é agradável.
17—Us xyalbal xsahil li jalan aj e. Us xyalbal xsahil xbânunquil li cßaßak re ru chi mukmu, chan.Ut eb aßan incßaß nequeßxnau nak li yôqueb cuiß chi bokecß aßan xnaßajeb li camenak. Incßaß nequeßxqßue retal nak yôqueb chi xic saß xbehil li câmc.
18Mas ele não sabe que ali estão os mortos; que os seus convidados estão nas profundezas do Seol.
18Ut eb aßan incßaß nequeßxnau nak li yôqueb cuiß chi bokecß aßan xnaßajeb li camenak. Incßaß nequeßxqßue retal nak yôqueb chi xic saß xbehil li câmc.