¹Tudo tem a sua ocasião própria, e há tempo para todo propósito debaixo do céu.

¹Свему има време, и сваком послу под небом има време.

²Há tempo de nascer, e tempo de morrer; tempo de plantar, e tempo de arrancar o que se plantou;

²Има време кад се рађа, и време кад се умире; време кад се сади, и време кад се чупа посађено;

³tempo de matar, e tempo de curar; tempo de derribar, e tempo de edificar;

³Време кад се убија, и време кад се исцељује; време кад се разваљује, и време кад се гради.

⁴tempo de chorar, e tempo de rir; tempo de prantear, e tempo de dançar;

⁴Време плачу и време смеху; време ридању и време игрању;

⁵tempo de espalhar pedras, e tempo de ajuntar pedras; tempo de abraçar, e tempo de abster-se de abraçar;

⁵Време кад се размеће камење, и време кад се скупља камење; време кад се грли, и време кад се оставља грљење;

⁶tempo de buscar, e tempo de perder; tempo de guardar, e tempo de deitar fora;

⁶Време кад се тече, и време кад се губи; време кад се чува, и време кад се баца;

⁷tempo de rasgar, e tempo de coser; tempo de estar calado, e tempo de falar;

⁷Време кад се дере, и време кад се сашива; време кад се ћути и време кад се говори.

⁸tempo de amar, e tempo de odiar; tempo de guerra, e tempo de paz.

⁸Време кад се љуби, и време кад се мрзи; време рату и време миру.

⁹Que proveito tem o trabalhador naquilo em que trabalha?

⁹Каква је корист ономе који ради од оног око чега се труди?

¹⁰Tenho visto o trabalho penoso que Deus deu aos filhos dos homens para nele se exercitarem.

¹⁰Видео сам послове које је Бог дао синовима људским да се муче око њих.

¹¹Tudo fez formoso em seu tempo; também pôs na mente do homem a idéia da eternidade, se bem que este não possa descobrir a obra que Deus fez desde o princípio até o fim.

¹¹Све је учинио да је лепо у своје време, и савет метнуо им је у срце, али да не може човек докучити дела која Бог твори, ни почетка ни краја.

¹²Sei que não há coisa melhor para eles do que se regozijarem e fazerem o bem enquanto viverem;

¹²Дознах да нема ништа боље за њих него да се веселе и чине добро за живота свог.

¹³e também que todo homem coma e beba, e goze do bem de todo o seu trabalho é dom de Deus.

¹³И кад сваки човек једе и пије и ужива добра од сваког труда свог, то је дар Божји.

¹⁴Eu sei que tudo quanto Deus faz durará eternamente; nada se lhe pode acrescentar, e nada se lhe pode tirar; e isso Deus faz para que os homens temam diante dele:

¹⁴Дознах да шта год твори Бог оно траје довека, не може му се ништа додати нити се од тога може шта одузети; и Бог твори да би Га се бојали.

¹⁵O que é, já existiu; e o que há de ser, também já existiu; e Deus procura de novo o que ja se passou.

¹⁵Шта је било то је сада, и шта ће бити то је већ било; јер Бог повраћа шта је прошло.

¹⁶Vi ainda debaixo do sol que no lugar da retidão estava a impiedade; e que no lugar da justiça estava a impiedade ainda.

¹⁶Још видех под сунцем где је место суда безбожност и место правде безбожност.

¹⁷Eu disse no meu coração: Deus julgará o justo e o ímpio; porque há um tempo para todo propósito e para toda obra.

¹⁷И рекох у срцу свом: Бог ће судити праведнику и безбожнику; јер има време свему и сваком послу.

¹⁸Disse eu no meu coração: Isso é por causa dos filhos dos homens, para que Deus possa prová-los, e eles possam ver que são em si mesmos como os brutos.

¹⁸Рекох у срцу свом за синове људске да им је Бог показао да виде да су као стока.

¹⁹Pois o que sucede aos filhos dos homens, isso mesmo também sucede aos brutos; uma e a mesma coisa lhes sucede; como morre um, assim morre o outro; todos têm o mesmo fôlego; e o homem não tem vantagem sobre os brutos; porque tudo é vaidade.

¹⁹Јер шта бива синовима људским то бива и стоци, једнако им бива; како гине она тако гину и они, и сви имају исти дух; и човек ништа није бољи од стоке, јер је све таштина.

²⁰Todos vão para um lugar; todos são pó, e todos ao pó tornarão.

²⁰Све иде на једно место; све је од праха и све се враћа у прах.

²¹Quem sabe se o espírito dos filhos dos homens vai para cima, e se o espírito dos brutos desce para a terra?

²¹Ко зна да дух синова људских иде горе, а дух стоке да иде доле под земљу?

²²Pelo que tenho visto que não há coisa melhor do que alegrar-se o homem nas suas obras; porque esse é o seu quinhão; pois quem o fará voltar para ver o que será depois dele?

²²Зато видех да ништа нема боље човеку него да се весели оним што ради, јер му је то део; јер ко ће га довести да види шта ће бити после њега?