¹Depois volvi-me, e atentei para todas as opressões que se fazem debaixo do sol; e eis as lágrimas dos oprimidos, e eles não tinham consolador; do lado dos seus opressores havia poder; mas eles não tinham consolador.

¹Опет видех све неправде које се чине под сунцем, и гле, сузе оних којима се чини неправда, и немају ко би их потешио ни снаге да се избаве из руку оних који им чине неправду; немају никога да их потеши.

²Pelo que julguei mais felizes os que já morreram, do que os que vivem ainda.

²Зато хвалих мртве који већ помреше више него живе који још живе.

³E melhor do que uns e outros é aquele que ainda não é, e que não viu as más obras que se fazem debaixo do sol.

³Али је бољи и од једних и од других онај који још није постао, који није видео зло што бива под сунцем.

⁴Também vi eu que todo trabalho e toda destreza em obras provêm da inveja que o homem tem do seu próximo. Também isso é e vaidade e desejo vão.

⁴Јер видех сваки труд и свако добро дело да од њега бива завист човеку од ближњег његовог. И то је таштина и мука духу.

⁵O tolo cruza as mãos, e come a sua; própria carne.

⁵Безумник склапа руке своје, и једе своје тело:

⁶Melhor é um punhado com tranqüilidade do que ambas as mãos cheias com trabalho e vão desejo.

⁶Боља је једна грст у миру него обе грсти с трудом и муком у духу.

⁷Outra vez me volvi, e vi vaidade debaixo do sol.

⁷Опет видех таштину под сунцем:

⁸Há um que é só, não tendo parente; não tem filho nem irmão e, contudo, de todo o seu trabalho não há fim, nem os seus olhos se fartam de riquezas. E ele não pergunta: Para quem estou trabalhando e privando do bem a minha alma? Também isso é vaidade a e enfadonha ocupação.

⁸Има ко је сам, инокосан, нема ни сина ни брата, и опет нема краја труду његовом, и очи његове не могу да се насите богатства; а не мисли: За кога се мучим и одузимам својој души добра? И то је таштина и зао посао.

⁹Melhor é serem dois do que um, porque têm melhor paga do seu trabalho.

⁹Боље је двојици него једном, јер имају добру добит од свог труда.

¹⁰Pois se caírem, um levantará o seu companheiro; mas ai do que estiver só, pois, caindo, não haverá outro que o levante.

¹⁰Јер ако један падне, други ће подигнути друга свог; а тешко једном! Ако падне, нема другог да га подигне.

¹¹Também, se dois dormirem juntos, eles se aquentarão; mas um só como se aquentará?

¹¹Још ако двојица спавају заједно, греје један другог; а један како ће се згрејати?

¹²E, se alguém quiser prevalecer contra um, os dois lhe resistirão; e o cordão de três dobras não se quebra tão depressa.

¹²И ако би ко надјачао једног, двојица ће му одолети; и трострука врпца не кида се лако.

¹³Melhor é o mancebo pobre e sábio do que o rei velho e insensato, que não se deixa mais admoestar,

¹³Боље је дете убого, а мудро него цар стар, а безуман, који се већ не зна поучити.

¹⁴embora tenha saído do cárcere para reinar, ou tenha nascido pobre no seu próprio reino.

¹⁴Јер један излази из тамнице да царује, а други који се роди да царује осиромаши.

¹⁵Vi a todos os viventes que andavam debaixo do sol, e eles estavam com o mancebo, o sucessor, que havia de ficar no lugar do rei.

¹⁵Видех све живе који ходе под сунцем где пристају за дететом другим, које ће ступити на његово место.

¹⁶Todo o povo, � testa do qual se achava, era inumerável; contudo os que lhe sucederam não se regozijarão a respeito dele. Na verdade também isso é vaidade e desejo vão.

¹⁶Нема краја народу који беше пред њим, а који после настану неће се радовати њему. И то је таштина и мука духу.