¹Melhor é o bom nome do que o melhor ungüento, e o dia da morte do que o dia do nascimento.

¹Боље је име него добро уље, и дан смртни него дан у који се ко роди.

²Melhor é ir � casa onde há luto do que ir a casa onde há banquete; porque naquela se vê o fim de todos os homens, e os vivos o aplicam ao seu coração.

²Боље је ићи у кућу где је жалост него где је гозба, јер је онде крај сваког човека, и ко је жив, слаже у срце своје.

³Melhor é a mágoa do que o riso, porque a tristeza do rosto torna melhor o coração.

³Боља је жалост него смех, јер кад је лице невесело, срце постаје боље.

⁴O coração dos sábios está na casa do luto, mas o coração dos tolos na casa da alegria.

⁴Срце је мудрих људи у кући где је жалост, а срце безумних у кући где је весеље.

⁵Melhor é ouvir a repreensão do sábio do que ouvir alguém a canção dos tolos.

⁵Боље је слушати карање мудрога него да ко слуша песму безумних.

⁶Pois qual o crepitar dos espinhos debaixo da panela, tal é o riso do tolo; também isso é vaidade.

⁶Јер као што прашти трње под лонцем, такав је смех безумников; и то је таштина.

⁷Verdadeiramente a opressão faz endoidecer até o sábio, e a peita corrompe o coração.

⁷Насиље обезумљује мудрога, и поклон изопачује срце.

⁸Melhor é o fim duma coisa do que o princípio; melhor é o paciente do que o arrogante.

⁸Бољи је крај ствари него почетак јој; бољи је ко је стрпљивог духа неголи ко је поноситог духа.

⁹Não te apresses no teu espírito a irar-te, porque a ira abriga-se no seio dos tolos.

⁹Не буди нагао у духу свом на гнев, јер гнев почива у недрима безумних.

¹⁰Não digas: Por que razão foram os dias passados melhores do que estes; porque não provém da sabedoria esta pergunta.

¹⁰Не говори: Шта је то, те су пређашњи дани били бољи од ових? Јер не би било мудро да за то питаш.

¹¹Tão boa é a sabedoria como a herança, e mesmo de mais proveito para os que vêem o sol.

¹¹Добра је мудрост с имањем, и корисна је онима који виде сунце.

¹²Porque a sabedoria serve de defesa, como de defesa serve o dinheiro; mas a excelência da sabedoria é que ela preserva a vida de quem a possui.

¹²Јер је мудрост заклон, и новци су заклон; али је претежније знање мудрости тим што даје живот ономе ко је има.

¹³Considera as obras de Deus; porque quem poderá endireitar o que ele fez torto?

¹³Погледај дело Божије; јер ко може исправити шта Он искриви?

¹⁴No dia da prosperidade regozija-te, mas no dia da adversidade considera; porque Deus fez tanto este como aquele, para que o homem nada descubra do que há de vir depois dele.

¹⁴У добро време уживај добро, а у зло време гледај, јер је Бог створио једно према другом за то да човек не зна шта ће бити.

¹⁵Tudo isto vi nos dias da minha vaidade: há justo que perece na sua justiça, e há ímpio que prolonga os seus dias na sua maldade.

¹⁵Свашта видех за времена таштине своје: праведника који пропада у правди својој, и безбожника који дуго живи у својој злоћи.

¹⁶Não sejas demasiadamente justo, nem demasiadamente sábio; por que te destruirias a ti mesmo?

¹⁶Не буди сувише праведан ни сувише мудар; зашто би себе упропастио?

¹⁷Não sejas demasiadamente ímpio, nem sejas tolo; por que morrerias antes do teu tempo?

¹⁷Не буди сувише безбожан ни луд; зашто би умро пре времена?

¹⁸Bom é que retenhas isso, e que também daquilo não retires a tua mão; porque quem teme a Deus escapa de tudo isso.

¹⁸Добро је да држиш једно, а друго да не пушташ из руке; јер ко се боји Бога избавиће се од свега.

¹⁹A sabedoria fortalece ao sábio mais do que dez governadores que haja na cidade.

¹⁹Мудрост крепи човека више него десет кнезова који су у граду.

²⁰Pois não há homem justo sobre a terra, que faça o bem, e nunca peque.

²⁰Доиста нема човека праведног на земљи који твори добро и не греши.

²¹Não escutes a todas as palavras que se disserem, para que não venhas a ouvir o teu servo amaldiçoar-te;

²¹Не узимај на ум свашта што се говори, ако би и слугу свог чуо где те псује;

²²pois tu sabes também que muitas vezes tu amaldiçoaste a outros.

²²Јер срце твоје зна да си и ти више пута псовао друге.

²³Tudo isto provei-o pela sabedoria; e disse: Far-me-ei sábio; porém a sabedoria ainda ficou longe de mim.

²³Све то огледах мудрошћу и рекох: Бићу мудар; али мудрост беше далеко од мене.

²⁴Longe está o que já se foi, e profundíssimo; quem o poderá achar?

²⁴Шта је тако далеко и врло дубоко, ко ће наћи?

²⁵Eu me volvi, e apliquei o meu coração para saber, e inquirir, e buscar a sabedoria e a razão de tudo, e para conhecer que a impiedade é insensatez e que a estultícia é loucura.

²⁵Окретох се срцем својим да познам и извидим и изнађем мудрост и разум, и да познам безбожност лудости и лудост безумља.

²⁶E eu achei uma coisa mais amarga do que a morte, a mulher cujo coração são laços e redes, e cujas mãos são grilhões; quem agradar a Deus escapará dela; mas o pecador virá a ser preso por ela.

²⁶И нађох да је горча од смрти жена којој је срце мрежа и пругло, којој су руке окови; ко је мио Богу, сачуваће се од ње, а грешника ће ухватити она.

²⁷Vedes aqui, isto achei, diz o pregador, conferindo uma coisa com a outra para achar a causa;

²⁷Гле, то нађох, вели проповедник, једно према другом, тражећи да разумем.

²⁸causa que ainda busco, mas não a achei; um homem entre mil achei eu, mas uma mulher entre todas, essa não achei.

²⁸Још тражи душа моја, али не нађох. Човека једног у хиљаде нађох, али жене међу свима не нађох.

²⁹Eis que isto tão-somente achei: que Deus fez o homem reto, mas os homens buscaram muitos artifícios.

²⁹Само, гле, ово нађох: да је Бог створио човека доброг; а они траже свакојаке помисли.