¹Por que te conservas ao longe, Senhor? Por que te escondes em tempos de angústia?

¹Зашто, Господе, стојиш далеко, кријеш се кад је невоља?

²Os ímpios, na sua arrogância, perseguem furiosamente o pobre; sejam eles apanhados nas ciladas que maquinaram.

²С охолости безбожникове мучи се убоги; хватају се убоги преваром коју измишљају безбожници.

³Pois o ímpio gloria-se do desejo do seu coração, e o que é dado � rapina despreza e maldiz o Senhor.

³Јер се безбожник дичи жељом душе своје, грабљивца похваљује.

⁴Por causa do seu orgulho, o ímpio não o busca; todos os seus pensamentos são: Não há Deus.

⁴Безбожник у обести својој не мари за Господа: "Он не види." Нема Бога у мислима његовим.

⁵Os seus caminhos são sempre prósperos; os teus juízos estão acima dele, fora da sua vista; quanto a todos os seus adversários, ele os trata com desprezo.

⁵Свагда су путеви његови криви; за судове Твоје не зна; на непријатеље своје неће ни да гледа.

⁶Diz em seu coração: Não serei abalado; nunca me verei na adversidade.

⁶У срцу свом каже: Нећу посрнути; зло неће доћи никад.

⁷A sua boca está cheia de imprecações, de enganos e de opressão; debaixo da sua língua há malícia e iniqüidade.

⁷Уста су му пуна неваљалих речи, преваре и увреде, под језиком је његовим мука и погибао.

⁸Põe-se de emboscada nas aldeias; nos lugares ocultos mata o inocente; os seus olhos estão de espreita ao desamparado.

⁸Седи у заседи иза куће; у потаји убија правога; очи његове вребају убогога.

⁹Qual leão no seu covil, está ele de emboscada num lugar oculto; está de emboscada para apanhar o pobre; apanha-o, colhendo-o na sua rede.

⁹Седи у потаји као лав у пећини; седи у заседи да ухвати убогога; хвата убогога увукавши га у мрежу своју.

¹⁰Abaixa-se, curva-se; assim os desamparados lhe caem nas fortes garras.

¹⁰Притаји се, прилегне, и убоги падају у јаке нокте његове.

¹¹Diz ele em seu coração: Deus se esqueceu; cobriu o seu rosto; nunca verá isto.

¹¹Каже у срцу свом: "Бог је заборавио, окренуо је лице своје, неће видети никад."

¹²Levanta-te, Senhor; ó Deus, levanta a tua mão; não te esqueças dos necessitados.

¹²Устани Господе! Дигни руку своју, не заборави невољних.

¹³Por que blasfema de Deus o ímpio, dizendo no seu coração: Tu não inquirirás?

¹³Зашто безбожник да не мари за Бога говорећи у срцу свом да Ти нећеш видети?

¹⁴Tu o viste, porque atentas para o trabalho e enfado, para o tomares na tua mão; a ti o desamparado se entrega; tu és o amparo do órfão.

¹⁴Ти видиш; јер гледаш увреде и муке и пишеш их на руци. Теби предаје себе убоги; сироти Ти си помоћник.

¹⁵Quebra tu o braço do ímpio e malvado; esquadrinha a sua maldade, até que a descubras de todo.

¹⁵Сатри мишицу безбожном и злом, да се тражи и не нађе безбожност његова.

¹⁶O Senhor é Rei sempre e eternamente; da sua terra perecerão as nações.

¹⁶Господ је цар свагда, довека, нестаће незнабожаца са земље његове.

¹⁷Tu, Senhor, ouvirás os desejos dos mansos; confortarás o seu coração; inclinarás o teu ouvido,

¹⁷Господе! Ти чујеш жеље ништих; утврди срце њихово; отвори ухо своје,

¹⁸para fazeres justiça ao órfão e ao oprimido, a fim de que o homem, que é da terra, não mais inspire terror.

¹⁸Да даш суд сироти и невољнику, да престану гонити човека са земље.