¹A ti levanto os meus olhos, ó tu que estás entronizado nos céus.

¹К Теби подижем очи своје, који живиш на небесима!

²Eis que assim como os olhos dos servos atentam para a mão do seu senhor, e os olhos da serva para a mão de sua senhora, assim os nossos olhos atentam para o Senhor nosso Deus, até que ele se compadeça de nós.

²Као што су очи слугама упрте у руку господара њихових, као очи слушкињине у руку госпође њене, тако су очи наше у Господа Бога нашег, док се смилује на нас.

³Compadece-te de nós, ó Senhor, compadece-te de nós, pois estamos sobremodo fartos de desprezo.

³Смилуј се на нас, Господе, смилуј се на нас, јер смо се довољно наситили срамоте;

⁴A nossa alma está sobremodo farta da zomabaria dos arrogantes, e do desprezo dos soberbos.

⁴Довољно се наситила душа наша руга од поноситих, и срамоте од охолих.