¹Junto aos rios de Babilônia, ali nos assentamos e nos pusemos a chorar, recordando-nos de Sião.

¹На водама вавилонским сеђасмо и плакасмо опомињући се Сиона.

²Nos salgueiros que há no meio dela penduramos as nossas harpas,

²О врбама сред њега вешасмо харфе своје.

³pois ali aqueles que nos levaram cativos nos pediam canções; e os que nos atormentavam, que os alegrássemos, dizendo: Cantai-nos um dos cânticos de Sião.

³Онде искаху који нас заробише да певамо, и који нас оборише да се веселимо: "Певајте нам песму сионску."

⁴Mas como entoaremos o cântico do Senhor em terra estrangeira?

⁴Како ћемо певати песму Господњу у земљи туђој?

⁵Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, esqueça-se a minha destra da sua destreza.

⁵Ако заборавим тебе, Јерусалиме, нека ме заборави десница моја.

⁶Apegue-se-me a língua ao céu da boca, se não me lembrar de ti, se eu não preferir Jerusalém � minha maior alegria.

⁶Нека прионе језик мој за уста моја, ако тебе не успамтим, ако не уздржим Јерусалима сврх весеља свог.

⁷Lembra-te, Senhor, contra os edomitas, do dia de Jerusalém, porque eles diziam: Arrasai-a, arrasai-a até os seus alicerces.

⁷Напомени, Господе, синовима Едомовим дан јерусалимски, кад говорише: Раскопајте, раскопајте га до темеља.

⁸Ah! filha de Babilônia, devastadora; feliz aquele que te retribuir consoante nos fizeste a nós;

⁸Кћери вавилонска, крвницо, благо ономе ко ти плати за дело које си нама учинила!

⁹feliz aquele que pegar em teus pequeninos e der com eles nas pedra.

⁹Благо ономе који узме и разбије децу твоју о камен.