¹Deus meu, Deus meu, por que me desamparaste? por que estás afastado de me auxiliar, e das palavras do meu bramido?

¹Боже, Боже мој! Зашто си ме оставио удаљивши се од спасења мог, од речи вике моје?

²Deus meu, eu clamo de dia, porém tu não me ouves; também de noite, mas não acho sossego.

²Боже мој! Вичем дању, а Ти ме не слушаш, и ноћу али немам мира.

³Contudo tu és santo, entronizado sobre os louvores de Israel.

³Свети, који живиш у похвалама Израиљевим!

⁴Em ti confiaram nossos pais; confiaram, e tu os livraste.

⁴У Тебе се уздаше оци наши, уздаше се, и Ти си их избављао.

⁵A ti clamaram, e foram salvos; em ti confiaram, e não foram confundidos.

⁵Тебе призиваше, и спасаваше се; у Тебе се уздаше, и не осташе у срамоти.

⁶Mas eu sou verme, e não homem; opróbrio dos homens e desprezado do povo.

⁶А ја сам црв, а не човек; подсмех људима и руг народу.

⁷Todos os que me vêem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:

⁷Који ме виде, сви ми се ругају, разваљују уста, машу главом,

⁸Confiou no Senhor; que ele o livre; que ele o salve, pois que nele tem prazer.

⁸И говоре ослонио се на Господа, нека му помогне, нека га избави, ако га милује.

⁹Mas tu és o que me tiraste da madre; o que me preservaste, estando eu ainda aos seios de minha mãe.

⁹Та, Ти си ме извадио из утробе; Ти си ме умирио на сиси матере моје.

¹⁰Nos teus braços fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.

¹⁰За Тобом пристајем од рођења, од утробе матере моје Ти си Бог мој.

¹¹Não te alongues de mim, pois a angústia está perto, e não há quem acuda.

¹¹Не удаљуј се од мене; јер је невоља близу, а нема помоћника.

¹²Muitos touros me cercam; fortes touros de Basã me rodeiam.

¹²Оптече ме мноштво телаца; јаки волови васански опколише ме;

¹³Abrem contra mim sua boca, como um leão que despedaça e que ruge.

¹³Развалише на ме уста своја. Лав је гладан и риче.

¹⁴Como água me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram; o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.

¹⁴Као вода разлих се; расуше се све кости моје; срце моје поста као восак, растопило се у мени.

¹⁵A minha força secou-se como um caco e a língua se me pega ao paladar; tu me puseste no pó da morte.

¹⁵Сасуши се као цреп крепост моја, и језик мој приону за грло, и у прах смртни мећеш ме.

¹⁶Pois cães me rodeiam; um ajuntamento de malfeitores me cerca; transpassaram-me as mãos e os pés.

¹⁶Опколише ме пси многи; чета зликоваца иде око мене, прободоше руке моје и ноге моје.

¹⁷Posso contar todos os meus ossos. Eles me olham e ficam a mirar-me.

¹⁷Могао бих избројати све кости своје. Они гледају, и од мене начинише ствар за гледање.

¹⁸Repartem entre si as minhas vestes, e sobre a minha túnica lançam sortes.

¹⁸Деле хаљине моје међу собом, и за доламу моју бацају жреб.

¹⁹Mas tu, Senhor, não te alongues de mim; força minha, apressa-te em socorrer-me.

¹⁹Али Ти, Господе, не удаљуј се. Сило моја, похитај ми у помоћ.

²⁰Livra-me da espada, e a minha vida do poder do cão.

²⁰Избави од мача душу моју, од пса јединицу моју.

²¹Salva-me da boca do leão, sim, livra-me dos chifres do boi selvagem.

²¹Сачувај ме од уста лавових, и од рогова биволових, чувши, избави ме.

²²Então anunciarei o teu nome aos meus irmãos; louvar-te-ei no meio da congregação.

²²Казујем име Твоје браћи; усред скупштине хвалићу Те.

²³Vós, que temeis ao Senhor, louvai-o; todos vós, filhos de Jacó, glorificai-o; temei-o todos vós, descendência de Israel.

²³Који се бојите Господа, хвалите Га. Све семе Јаковљево! Поштуј Га. Бој Га се, све семе Израиљево!

²⁴Porque não desprezou nem abominou a aflição do aflito, nem dele escondeu o seu rosto; antes, quando ele clamou, o ouviu.

²⁴Јер се не оглуши молитве ништег нити је одби; не одврати од њега лице своје, него га услиши кад Га зазва.

²⁵De ti vem o meu louvor na grande congregação; pagarei os meus votos perante os que o temem.

²⁵Тебе ћу хвалити на скупштини великој; завете своје свршићу пред онима који се Њега боје.

²⁶Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam. Que o vosso coração viva eternamente!

²⁶Нека једу убоги и насите се, и нека хвале Господа који Га траже; живо да буде срце ваше довека.

²⁷Todos os limites da terra se lembrarão e se converterão ao Senhor, e diante dele adorarão todas as famílias das nações.

²⁷Опоменуће се и обратиће се ка Господу сви крајеви земаљски, и поклониће се пред Њим сва племена незнабожачка.

²⁸Porque o domínio é do Senhor, e ele reina sobre as nações.

²⁸Јер је Господње царство; Он влада народима.

²⁹Todos os grandes da terra comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante ele, os que não podem reter a sua vida.

²⁹Јешће и поклониће се сви претили на земљи; пред Њим ће пасти сви који силазе у прах, који не могу сачувати душу своју у животу.

³⁰A posteridade o servirá; falar-se-á do Senhor � geração vindoura.

³⁰Семе ће њихово служити Њему. Казиваће се за Господа роду потоњем.

³¹Chegarão e anunciarão a justiça dele; a um povo que há de nascer contarão o que ele fez.

³¹Доћи ће, и казиваће правду Његову људима његовим, који ће се родити; јер је Он учинио ово.