¹Dá ouvidos, ó Deus, � minha oração, e não te escondas da minha súplica.

¹Услиши, Боже, молитву моју, и немој се сакрити од мољења мог.

²Atende-me, e ouve-me; agitado estou, e ando perplexo,

²Пази, и саслушај ме; цвилим у јаду свом и уздишем

³por causa do clamor do inimigo e da opressão do ímpio; pois lançam sobre mim iniqüidade, e com furor me perseguem.

³Од вике непријатељске и од досаде безбожничке; јер дижу на ме зло, и у гневу гоне ме.

⁴O meu coração confrange-se dentro de mim, e terrores de morte sobre mim caíram.

⁴Срце је моје уздрхтало у мени, и страх смртни попаде ме;

⁵Temor e tremor me sobrevêm, e o horror me envolveu.

⁵Страх и трепет дође на ме, и гроза подузе ме.

⁶Pelo que eu disse: Ah! quem me dera asas como de pomba! então voaria, e encontraria descanso.

⁶И рекох: Ко би ми дао крила голубиња? Ја бих одлетео и починуо;

⁷Eis que eu fugiria para longe, e pernoitaria no deserto.

⁷Далеко бих побегао, и настанио се у пустињи.

⁸Apressar-me-ia a abrigar-me da fúria do vento e da tempestade.

⁸Похитао бих да утечем од вихора и од буре.

⁹Destrói, Senhor, confunde as suas línguas, pois vejo violência e contenda na cidade.

⁹Порази, Господе, и раздели језике њихове, јер видим насиље и свађу у граду;

¹⁰Dia e noite andam ao redor dela, sobre os seus muros; também iniqüidade e malícia estão no meio dela.

¹⁰Дању и ноћу то ходи по зидовима његовим; злочинство је и мука посред њега.

¹¹Há destruição lá dentro; opressão e fraude não se apartam das suas ruas.

¹¹Усред њега је погибао, с улице његове не одлази превара и лукавство.

¹²Pois não é um inimigo que me afronta, então eu poderia suportá-lo; nem é um adversário que se exalta contra mim, porque dele poderia esconder-me;

¹²Јер не ружи ме непријатељ мој, то бих поднео; не устаје на ме јавни ненавидник, од њега бих се сакрио.

¹³mas és tu, homem meu igual, meu companheiro e meu amigo íntimo.

¹³Него ти који си ми био то што ја сам, друг мој и знанац мој.

¹⁴Conservávamos juntos tranqüilamente, e em companhia andávamos na casa de Deus.

¹⁴С којим ми беше радост делити тајну, и у дом Божији ходих кроз сабор народни.

¹⁵A morte os assalte, e vivos desçam ao Seol; porque há maldade na sua morada, no seu próprio íntimo.

¹⁵Нека их уграби смрт, нека живи сиђу у пакао, јер је злочинство у стану њиховом и у њима.

¹⁶Mas eu invocarei a Deus, e o Senhor me salvará.

¹⁶Ја Бога призивам, и Господ ће ме спасти.

¹⁷De tarde, de manhã e ao meio-dia me queixarei e me lamentarei; e ele ouvirá a minha voz.

¹⁷Вечером и јутром и у подне тужим и уздишем, и чуће глас мој;

¹⁸Livrará em paz a minha vida, de modo que ninguém se aproxime de mim; pois há muitos que contendem contra mim.

¹⁸Учиниће, те ће душа моја бити мирна од оних који нападају на ме, јер их много имам.

¹⁹Deus ouvirá; e lhes responderá aquele que está entronizado desde a antigüidade; porque não há neles nenhuma mudança, e tampouco temem a Deus.

¹⁹Да услиши, и укроти их Бог, који живи од века; јер се не мењају и не боје се Бога.

²⁰Aquele meu companheiro estendeu a sua mão contra os que tinham paz com ele; violou o seu pacto.

²⁰Дижу руке своје на оне који су с њима у миру, и раскидају своју дружбу.

²¹A sua fala era macia como manteiga, mas no seu coração havia guerra; as suas palavras eram mais brandas do que o azeite, todavia eram espadas desembainhadas.

²¹Уста су им мека као масло, а на срцу им је рат. Речи су им блаже од уља, али су голи мачеви.

²²Lança o teu fardo sobre o Senhor, e ele te susterá; nunca permitirá que o justo seja abalado.

²²Стави на Господа бреме своје, и Он ће те поткрепити. Неће дати довека праведнику да посрне.

²³Mas tu, ó Deus, os farás descer ao poço da perdição; homens de sangue e de traição não viverão metade dos seus dias; mas eu em ti confiarei.

²³Ти ћеш их, Боже, свалити у јаму погибли; крвопије и лукави неће саставити половине дана својих. А ја се у Тебе уздам.