¹Ó Deus, tu nos rejeitaste, tu nos esmagaste, tu tens estado indignado; oh, restabelece-nos.

¹Боже, расрдио си се на нас, расуо си нас, гневио си се; поврати нас.

²Abalaste a terra, e a fendeste; sara as suas fendas, pois ela treme.

²Затресао си земљу, и развалио си је; стегни раселине њене, јер се њиха.

³Ao teu povo fizeste ver duras coisas; fizeste-nos beber o vinho de aturdimento.

³Дао си народу свом да позна љуту невољу, напојио си нас вина од ког се занесосмо.

⁴Deste um estandarte aos que te temem, para o qual possam fugir de diante do arco.

⁴Подигни заставу за оне који Те се боје, да утеку од лука,

⁵Para que os teus amados sejam livres, salva-nos com a tua destra, e responde-nos.

⁵Да се избаве мили Твоји. Помози десницом својом и услиши ме.

⁶Deus falou na sua santidade: Eu exultarei; repartirei Siquém e medirei o vale de Sucote.

⁶Бог рече у светињи својој: Веселићу се, разделићу Сихем, и долину Сокот размерићу.

⁷Meu é Gileade, e meu é Manassés; Efraim é o meu capacete; Judá é o meu cetro.

⁷Мој је Галад, мој је Манасија, Јефрем је крепост главе моје, Јуда скиптар мој,

⁸Moabe é a minha bacia de lavar; sobre Edom lançarei o meu sapato; sobre a Filístia darei o brado de vitória.

⁸Моав чаша моја, из које се умивам, на Едома пружићу обућу своју. Певај ми, филистејска земљо!

⁹Quem me conduzirá � cidade forte? Quem me guiará até Edom?

⁹Ко ће ме одвести у тврди град? Ко ће ме отпратити до Едома?

¹⁰Não nos rejeitaste, ó Deus? e tu, ó Deus, não deixaste de sair com os nossos exércitos?

¹⁰Зар нећеш Ти, Боже, који си нас одбацио, и не идеш, Боже, с војском нашом?

¹¹Dá-nos auxílio contra o adversário, pois vão é o socorro da parte do homem.

¹¹Дај нам помоћ у тескоби. А обрана је човечија узалуд.

¹²Em Deus faremos proezas; porque é ele quem calcará aos pés os nossos inimigos.

¹²Богом смо јаки: Он гази непријатеље наше.