¹Livra-me, Deus meu, dos meus inimigos; protege-me daqueles que se levantam contra mim.

¹Избави ме од непријатеља мојих, Боже мој, и од оних, што устају на ме, заклони ме.

²Livra-me do que praticam a iniqüidade, e salva-me dos homens sanguinários.

²Избави ме од оних који чине безакоње, и од крвопија сачувај ме.

³Pois eis que armam ciladas � minha alma; os fortes se ajuntam contra mim, não por transgressão minha nem por pecado meu, ó Senhor.

³Ево, зло намишљају души мојој, скупљају се на ме силни, без кривице моје и без греха мог, Господе.

⁴Eles correm, e se preparam, sem culpa minha; desperta para me ajudares, e olha.

⁴Без кривице моје стечу се и оружају се; устани за мене, и гледај.

⁵Tu, ó Senhor, Deus dos exércitos, Deus de Israel, desperta para punir todas as nações; não tenhas misericórdia de nenhum dos pérfidos que praticam a iniqüidade.

⁵Ти, Господе, Боже над војскама, Боже Израиљев, пробуди се, обиђи све ове народе, немој пожалити одметника.

⁶Eles voltam � tarde, uivam como cães, e andam rodeando a cidade.

⁶Нек се врате увече, лају као пси и иду око града.

⁷Eis que eles soltam gritos; espadas estão nos seus lábios; porque (pensam eles), quem ouve?

⁷Ево руже језиком својим, мач им је у устима, јер, веле, ко ће чути?

⁸Mas tu, Senhor, te rirás deles; zombarás de todas as nações.

⁸Али Ти ћеш се, Господе, смејати њима и посрамити све ове народе.

⁹Em ti, força minha, esperarei; pois Deus é o meu alto refúgio.

⁹Они су јаки, али ја на Тебе погледам, јер си Ти Бог, чувар мој.

¹⁰O meu Deus com a sua benignidade virá ao meu encontro; Deus me fará ver o meu desejo sobre os meus inimigos.

¹⁰Бог, који ме милује, иде преда мном, Бог ми даје без страха да гледам непријатеље своје.

¹¹Não os mates, para que meu povo não se esqueça; espalha-os pelo teu poder, e abate-os ó Senhor, escudo nosso.

¹¹Немој их побити, да не би заборавио народ мој; распи их силом својом и обори их, Господе, браничу наш,

¹²Pelo pecado da sua boca e pelas palavras dos seus lábios fiquem presos na sua soberba. Pelas maldições e pelas mentiras que proferem,

¹²За грех уста њихових; за речи језика њиховог; нек се ухвате у охолости својој за клетву и лаж коју су говорили.

¹³consome-os na tua indignação; consome-os, de modo que não existem mais; para que saibam que Deus reina sobre Jacó, até os confins da terra.

¹³Распи у гневу, распи, да их нема; и нека познају да Бог влада над Јаковом и до крајева земаљских.

¹⁴Eles tornam a vir � tarde, uivam como cães, e andam rodeando a cidade;

¹⁴Нек се врате увече, лају као пси, и иду око града.

¹⁵vagueiam buscando o que comer, e resmungam se não se fartarem.

¹⁵Нека тумарају тражећи хране, и не наситивши се нека ноћи проводе.

¹⁶Eu, porém, cantarei a tua força; pela manhã louvarei com alegria a tua benignidade, porquanto tens sido para mim uma fortaleza, e refúgio no dia da minha angústia.

¹⁶А ја ћу певати силу Твоју, рано ујутру гласити милост Твоју; јер си ми био одбрана и уточиште у дан невоље моје.

¹⁷A ti, ó força minha, cantarei louvores; porque Deus é a minha fortaleza, é o Deus que me mostra benignidade.

¹⁷Сило моја! Теби ћу певати, јер си Ти Бог чувар мој, Бог који ме милује.