¹Salva-me, ó Deus, pois as águas me sobem até o pescoço.

¹Помози ми, Боже, јер дође вода до душе.

²Atolei-me em profundo lamaçal, onde não se pode firmar o pé; entrei na profundeza das águas, onde a corrente me submerge.

²Пропадам у дубоком глибу, где нема дна; тонем води у дубине, и вали ме затрпавају.

³Estou cansado de clamar; secou-se-me a garganta; os meus olhos desfalecem de esperar por meu Deus.

³Изнемогох вичући, промуче ми грло, побелеше ми очи погледајући Бога.

⁴Aqueles que me odeiam sem causa são mais do que os cabelos da minha cabeça; poderosos são aqueles que procuram destruir-me, que me atacam com mentiras; por isso tenho de restituir o que não extorqui.

⁴Оних који мрзе на ме низашта има више него косе на глави мојој; осилише који хоће да ме погубе, лажљиви непријатељи моји. Шта нисам отимао, ваља да вратим.

⁵Tu, ó Deus, bem conheces a minha estultícia, e as minhas culpas não são ocultas.

⁵Боже! Ти знаш је ли у мени безумље, и кривице моје нису сакривене од Тебе.

⁶Não sejam envergonhados por minha causa aqueles que esperam em ti, ó Senhor Deus dos exércitos; não sejam confundidos por minha causa aqueles que te buscam, ó Deus de Israel.

⁶Немој да се постиде у мени који се уздају у Тебе, Господе, Господе над војскама! Немој да се посраме у мени који траже Тебе, Боже Израиљев!

⁷Porque por amor de ti tenho suportado afrontas; a confusão me cobriu o rosto.

⁷Јер Тебе ради подносим руг, и срамота попаде лице моје.

⁸Tornei-me como um estranho para os meus irmãos, e um desconhecido para os filhos de minha mãe.

⁸Туђин постадох браћи својој, и незнан синовима матере своје.

⁹Pois o zelo da tua casa me devorou, e as afrontas dos que te afrontam caíram sobre mim.

⁹Јер ревност за кућу Твоју једе ме и ружења оних који Тебе руже падају на ме.

¹⁰Quando chorei e castiguei com jejum a minha alma, isto se me tornou em afrontas.

¹⁰Плачем, постим се душом својом, и то ми се прима за зло;

¹¹Quando me vesti de cilício, fiz-me para eles um provérbio.

¹¹Место хаљине облачим врећу, и бивам им прича.

¹²Aqueles que se sentem � porta falam de mim; e sou objeto das cantigas dos bêbedos.

¹²О мени се разговарају седећи на вратима, пијући вино певају ме.

¹³Eu, porém, faço a minha oração a ti, ó Senhor, em tempo aceitável; ouve-me, ó Deus, segundo a grandeza da tua benignidade, segundo a fidelidade da tua salvação.

¹³А ја се молим Теби, Господе; време је да се смилујеш, Боже; по великој милости својој услиши ме, јер је истинито спасење Твоје.

¹⁴Tira-me do lamaçal, e não me deixes afundar; seja eu salvo dos meus inimigos, e das profundezas das águas.

¹⁴Извади ме из глиба, да не пропаднем; да се избавим од ненавидника и из дубоке воде;

¹⁵Não me submerja a corrente das águas e não me trague o abismo, nem cerre a cova a sua boca sobre mim.

¹⁵Да ме не узме вода на матицу, да ме не прождре пучина, и да не склопи јама нада мном ждрела свог.

¹⁶Ouve-me, Senhor, pois grande é a tua benignidade; volta-te para mim segundo a tua muitíssima compaixão.

¹⁶Услиши ме, Господе, јер је благост Твоја милосрдна, по великој доброти својој погледај ме.

¹⁷Não escondas o teu rosto do teu servo; ouve-me depressa, pois estou angustiado.

¹⁷Немој одвратити лице своје од слуге свог; јер ме је туга; похитај, услиши ме.

¹⁸Aproxima-te da minha alma, e redime-a; resgata-me por causa dos meus inimigos.

¹⁸Приближи се души мојој, избави је; насупрот непријатељима мојим избави ме.

¹⁹Tu conheces o meu opróbrio, a minha vergonha, e a minha ignomínia; diante de ti estão todos os meus adversários.

¹⁹Ти знаш под каквим сам ругом, стидом и срамотом; пред Тобом су сви непријатељи моји.

²⁰Afrontas quebrantaram-me o coração, e estou debilitado. Esperei por alguém que tivesse compaixão, mas não houve nenhum; e por consoladores, mas não os achei.

²⁰Срамота сатре срце моје, изнемогох; чекам хоће ли се коме сажалити, али нема никога; хоће ли ме ко потешити, али не налазим.

²¹Deram-me fel por mantimento, e na minha sede me deram a beber vinagre.

²¹Дају ми жуч да једем, и у жеђи мојој поје ме оцтом.

²²Torne-se a sua mesa diante deles em laço, e sejam-lhes as suas ofertas pacíficas uma armadilha.

²²Трпеза њихова нека им буде мрежа и замка, то нека им буде плата.

²³Obscureçam-se-lhes os olhos, para que não vejam, e faze com que os seus lombos tremam constantemente.

²³Нека им потамне очи њихове, да не виде, и њихове бедре раслаби засвагда.

²⁴Derrama sobre eles a tua indignação, e apanhe-os o ardor da tua ira.

²⁴Излиј на њих јарост своју, и пламен гнева Твог нека их обузме!

²⁵Fique desolada a sua habitação, e não haja quem habite nas suas tendas.

²⁵Стан њихов нека опусти, и у њиховим шаторима нека не буде никога да живи.

²⁶Pois perseguem a quem afligiste, e aumentam a dor daqueles a quem feriste.

²⁶Јер кога си Ти поразио, они гоне, и умножавају јаде онима које си Ти ранио.

²⁷Acrescenta iniqüidade � iniqüidade deles, e não encontrem eles absolvição na tua justiça.

²⁷Мећи на њих кривицу за кривицом, да не дођу до правде Твоје.

²⁸Sejam riscados do livro da vida, e não sejam inscritos com os justos.

²⁸Нека се избришу из књиге живих, и с праведницима нек не буду записани.

²⁹Eu, porém, estou aflito e triste; a tua salvação, ó Deus, me ponha num alto retiro.

²⁹А ја сам ништ и болан; помоћ Твоја, Боже, нек ме заклони.

³⁰Louvarei o nome de Deus com um cântico, e engrandecê-lo-ei com ação de graças.

³⁰Славићу име Божије у песми, величаћу Га у хвали.

³¹Isto será mais agradável ao Senhor do que um boi, ou um novilho que tem pontas e unhas.

³¹То је Богу милије од вола, од телета с роговима и с папцима.

³²Vejam isto os mansos, e se alegrem; vós que buscais a Deus reviva o vosso coração.

³²Видеће ништи и радоваће се. Који тражите Бога, оживеће срце ваше.

³³Porque o Senhor ouve os necessitados, e não despreza os seus, embora sejam prisioneiros.

³³Јер Бог чује убоге, и сужања својих не оглуша се.

³⁴Louvem-no os céus e a terra, os mares e tudo quanto neles se move.

³⁴Нека Га хвале небеса и земља, мора и све што се у њима миче!

³⁵Porque Deus salvará a Sião, e edificará as cidades de Judá, e ali habitarão os seus servos e a possuirão.

³⁵Јер ће Бог спасти Сион, сазидаће градове Јудине; и људи ће се онде населити и наследиће га.

³⁶E herdá-la-á a descendência de seus servos, e os que amam o seu nome habitarão nela.

³⁶И наслеђе ће се слуга Његових утврдити у њему и који љубе име Његово наставаће на њему.