¹Ó Senhor, Deus da minha salvação, dia e noite clamo diante de ti.

¹Господе Боже, Спаситељу мој, дању вичем и ноћу пред Тобом.

²Chegue � tua presença a minha oração, inclina os teus ouvidos ao meu clamor;

²Нек изађе преда Те молитва моја, пригни ухо своје к јауку мом;

³porque a minha alma está cheia de angústias, e a minha vida se aproxima do Seol.

³Јер је душа моја пуна јада, и живот се мој примаче паклу.

⁴Já estou contado com os que descem � cova; estou como homem sem forças,

⁴Изједначих се с онима који у гроб одлазе, постадох као човек без силе,

⁵atirado entre os finados; como os mortos que jazem na sepultura, dos quais já não te lembras, e que são desamparados da tua mão.

⁵Као међу мртве бачен, као убијени, који леже у гробу, којих се више не сећаш, и који су од руке Твоје далеко.

⁶Puseste-me na cova mais profunda, em lugares escuros, nas profundezas.

⁶Метнуо си ме у јаму најдоњу, у таму, у бездану.

⁷Sobre mim pesa a tua cólera; tu me esmagaste com todas as tuas ondas.

⁷Отежа ми гнев Твој, и свима валима својим удараш ме.

⁸Apartaste de mim os meus conhecidos, fizeste-me abominável para eles; estou encerrado e não posso sair.

⁸Удаљио си од мене познанике моје, њима си ме омразио; затворен сам, и не могу изаћи.

⁹Os meus olhos desfalecem por causa da aflição. Clamo a ti todo dia, Senhor, estendendo-te as minhas mãos.

⁹Око моје усахну од јада, вичем Те, Господе, сав дан, пружам к Теби руке своје.

¹⁰Mostrarás tu maravilhas aos mortos? ou levantam-se os mortos para te louvar?

¹⁰Еда ли ћеш на мртвима чинити чудеса? Или ће мртви устати и Тебе славити?

¹¹Será anunciada a tua benignidade na sepultura, ou a tua fidelidade no Abadom?

¹¹Еда ли ће се у гробу приповедати милост Твоја, и истина Твоја у труљењу?

¹²Serão conhecidas nas trevas as tuas maravilhas, e a tua justiça na terra do esquecimento?

¹²Еда ли ће у тами познати чудеса Твоја, и правду Твоју где се све заборавља?

¹³Eu, porém, Senhor, clamo a ti; de madrugada a minha oração chega � tua presença.

¹³Али ја, Господе, к Теби вичем, и јутром молитва моја срета Те.

¹⁴Senhor, por que me rejeitas? por que escondes de mim a tua face?

¹⁴Зашто, Господе, одбацујеш душу моју, и одвраћаш лице своје од мене?

¹⁵Estou aflito, e prestes a morrer desde a minha mocidade; sofro os teus terrores, estou desamparado.

¹⁵Мучим се и издишем од удараца, подносим страхоте Твоје, без надања сам.

¹⁶Sobre mim tem passado a tua ardente indignação; os teus terrores deram cabo de mim.

¹⁶Гнев Твој стиже ме, страхоте Твоје раздиру ме.

¹⁷Como águas me rodeiam todo o dia; cercam-me todos juntos.

¹⁷Оптечу ме сваки дан као вода, стежу ме одсвуда.

¹⁸Aparte de mim amigos e companheiros; os meus conhecidos se acham nas trevas.

¹⁸Удаљио си од мене друга и пријатеља; познаници моји сакрили су се у мрак.