¹Jesus, levantando os olhos, viu os ricos deitarem as suas ofertas no cofre;

¹ВА Ӯ назар андохта, сарватдоронро дид, ки ҳадияҳои худро ба ганҷина меандохтанд;

²viu também uma pobre viúva lançar ali dois leptos;

²Ва ҳамчунин бевазани камбағалеро дид, ки ду фулус дар он андохт,

³e disse: Em verdade vos digo que esta pobre viúva deu mais do que todos;

³Ва Ӯ гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки ин бевазани камбагал аз ҳама бештар андохт;

⁴porque todos aqueles deram daquilo que lhes sobrava; mas esta, da sua pobreza, deu tudo o que tinha para o seu sustento.

⁴«Зеро ки ҳамаи онҳо аз зиедатии худ ҳадия барои Худо андохтанд, лекин вай аз камбағалии худ тамоми нафақаеро, ки дошт, андохт».

⁵E falando-lhe alguns a respeito do templo, como estava ornado de formosas pedras e dádivas, disse ele:

⁵Вақте ки баъзе касон дар бораи маъбад сухан ронда, гуфтанд, ки он бо сангҳо ва инъомҳои гаронбаҳо зебу оро дода шудааст, Ӯ гуфт:

⁶Quanto a isto que vedes, dias virão em que não se deixará aqui pedra sobre pedra, que não seja derribada.

⁶«Айёме меояд, ки аз он чи дар ин ҷо мебинед, санге бар санге наҳоҳад монд; хамааш хароб хоҳад шуд».

⁷Perguntaram-lhe então: Mestre, quando, pois, sucederão estas coisas? E que sinal haverá, quando elas estiverem para se cumprir?

⁷Аз Ӯ пурсиданд: «Эй Ӯстод! Ин кай воқеъ мешавад? Ва аломати ба вуқӯъ омадани ин чӣ гуна аст?»

⁸Respondeu então ele: Acautelai-vos; não sejais enganados; porque virão muitos em meu nome, dizendo: Sou eu; e: O tempo é chegado; não vades após eles.

⁸Гуфт: «Ҳушьёр бошед, ки шуморо дар иштибоҳ наандозанд; зеро бисьёр касон бо номи Ман омада, гӯянд, ки ин Ман ҳастам; ва он вақт наздик аст. Аз ақиби онҳо наравед.

⁹Quando ouvirdes de guerras e tumultos, não vos assusteis; pois é necessário que primeiro aconteçam essas coisas; mas o fim não será logo.

⁹«Ва чун овозаи ҷангҳо ва ошӯбҳоро бишнавед, натарсед: зеро ин бояд аввал воқеъ шавад; лекин дарҳол интиҳо намеёбад».

¹⁰Então lhes disse: Levantar-se-á nação contra nação, e reino contra reino;

¹⁰Он гоҳ ба онҳо гуфт: «Қавме бар зидди қавме ва салтанате бар зидди салтанате қиём хоҳад кард;

¹¹e haverá em vários lugares grandes terremotos, e pestes e fomes; haverá também coisas espantosas, e grandes sinais do céu.

¹¹«Ва дар ҳар ҷо зилзилаҳои азим, ва қаҳтию вабоҳо, ва ҳодисоти пурдаҳшат ва аломоти бузург аз осмон ба амал хоҳад омад.

¹²Mas antes de todas essas coisas vos hão de prender e perseguir, entregando-vos �s sinagogas e aos cárceres, e conduzindo-vos � presença de reis e governadores, por causa do meu nome.

¹²«Аммо пеш аз ҳамаи ин ба шумо дасти тааддӣ дароз хоҳанд кард ва шуморо таъқиб намуда, ба куништҳо ва зиндонҳо ҳоҳанд супурд ва ба хотири исми Ман назди подшоҳону ҳокимон хоҳанд бурд;

¹³Isso vos acontecerá para que deis testemunho.

¹³«Ва ин ба шумо барои шаҳодат хоҳад буд.

¹⁴Proponde, pois, em vossos corações não premeditar como haveis de fazer a vossa defesa;

¹⁴«Пас, дар дили худ аҳд кунед, ки пешакй андеша накунед, чй ҷавоб бояд бидиҳед.

¹⁵porque eu vos darei boca e sabedoria, a que nenhum dos vossos adversário poderá resistir nem contradizer.

¹⁵«Зеро ки Ман ба шумо забоне ва ҳикмате хоҳам дод, ки ҳамаи душманони шумо натавонапд на зиддияте ба он нишон диҳанд ва на ба муқобили он чизе бигӯянд.

¹⁶E até pelos pais, e irmãos, e parentes, e amigos sereis entregues; e matarão alguns de vós;

¹⁶«Ва шуморо падару модарон, ва бародарон, ва хешовандон, ва дӯстон таслим хоҳанд кард. Ва баъзеи шуморо ба қатл хоҳанд расонд;

¹⁷e sereis odiados de todos por causa do meu nome.

¹⁷«Ва ҳама аз барои исми Ман ба шумо адоват хоҳанд дошт.

¹⁸Mas não se perderá um único cabelo da vossa cabeça.

¹⁸«Лекин мӯе аз сари шумо талаф нахоҳад шуд.

¹⁹Pela vossa perseverança ganhareis as vossas almas.

¹⁹«Ҷонҳои худро бо сабри худ наҷот хоҳед дод.

²⁰Mas, quando virdes Jerusalém cercada de exércitos, sabei então que é chegada a sua desolação.

²⁰«Ҳар гоҳ бубинед, ки аскарон Ерусалимро иҳота кардаанд, бидонед, ки харобии он наздик шудааст;

²¹Então, os que estiverem na Judéia fujam para os montes; os que estiverem dentro da cidade, saiam; e os que estiverem nos campos não entrem nela.

²¹«Он гоҳ онҳое ки дар Яҳудо мебошанд, ба кӯҳистон гурезанд; ва ҳар кй дар шаҳр аст, аз он барояд; ва ҳар кӣ дар гирду атроф аст, ба он надарояд,

²²Porque dias de vingança são estes, para que se cumpram todas as coisas que estão escritas.

²²«Чунки ин айёми интиқом аст, то ба амал ояд ҳар он чи навишта шудааст.

²³Ai das que estiverem grávidas, e das que amamentarem naqueles dias! porque haverá grande angústia sobre a terra, e ira contra este povo.

²³«Вой бар ҳоли ҳомиладорон ва ширдорон дар он айём; зеро ки мусибати бузурге бар замин рӯй дода, ин қавм гирифтори ғазаб хоҳанд шуд:

²⁴E cairão ao fio da espada, e para todas as nações serão levados cativos; e Jerusalém será pisada pelos gentios, até que os tempos destes se completem.

²⁴«Ва ба дами щамшер хоҳанд афтод, ва дар миёни ҳамаи халқҳо ба асирӣ хоҳанд рафт; ва Ерусалим поймоли ғайрияҳудиён хоҳад шуд, то даме ки даврони ғайрияҳудиён ба анҷом расад.

²⁵E haverá sinais no sol, na lua e nas estrelas; e sobre a terra haverá angústia das nações em perplexidade pelo bramido do mar e das ondas.

²⁵«Ва дар офтоб ва моҳ ва ситорагон аломатҳо зуҳур хоҳад ёфт, ва бар замин халқҳо ба ноумедӣ афтода, аз хурӯши баҳр ва ғалаёни мавҷҳо моту мабҳут хоҳанд шуд;

²⁶os homens desfalecerão de terror, e pela expectação das coisas que sobrevirão ao mundo; porquanto os poderes do céu serão abalados.

²⁶«Ва одамон аз тарсу ҳарос ва интизории он мусибатҳое ки ба сари ҷаҳон меояд, аз ҳол хоҳанд рафт, зеро ки кувваҳои афлок мутазалзил хоҳанд шуд.

²⁷Então verão vir o Filho do homem em uma nuvem, com poder e grande glória.

²⁷«Ва он гоҳ Писари Одамро хоҳанд дид, ки бо кудрат ва ҷалоли азим бар абре меояд.

²⁸Ora, quando essas coisas começarem a acontecer, exultai e levantai as vossas cabeças, porque a vossa redenção se aproxima.

²⁸«Вақте ки ба амал омадаии ин чизҳо оғоз шавад, бархоста, сарҳои худро баланд кунед, чунки халосии шумо наздик меояд».

²⁹Propôs-lhes então uma parábola: Olhai para a figueira, e para todas as árvores;

²⁹Ва ба онҳо масале гуфт: «Ба дарахти анҷир ва ба ҳамаи дарахтон нигоҳ кунед:

³⁰quando começam a brotar, sabeis por vós mesmos, ao vê-las, que já está próximo o verão.

³⁰«Вақте ки шукуфтани онҳоро мебинед, медонед, ки тобистон наздик аст;

³¹Assim também vós, quando virdes acontecerem estas coisas, sabei que o reino de Deus está próximo.

³¹«Ҳамчунин, вакте ки шумо ба амал омадани ин чизҳоро мебинед, бидонед, ки Малакути Худо наздик аст.

³²Em verdade vos digo que não passará esta geração até que tudo isso se cumpra.

³²«Ба ростӣ ба шумо мегӯям: ин насл ҳанӯз аз олам нагузашта, ҳамаи ин чизҳо воқеъ хоҳад шуд;

³³Passará o céu e a terra, mas as minhas palavras jamais passarão.

³³«Осмон ва замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест.

³⁴Olhai por vós mesmos; não aconteça que os vossos corações se carreguem de glutonaria, de embriaguez, e dos cuidados da vida, e aquele dia vos sobrevenha de improviso como um laço.

³⁴«Пас, бохабар бошед аз худатон, ки мабодо дилҳои шумо аз пурхӯрӣ ва мастӣ ва ғамхӯриҳои зиндагӣ сахт шавад, ва он рӯз бар шумо ногаҳон ояд;

³⁵Porque há de vir sobre todos os que habitam na face da terra.

³⁵«Зеро ки он, монанди доме, бар ҳамаи сокинони тамоми рӯи замин хоҳад омад;

³⁶Vigiai, pois, em todo o tempo, orando, para que possais escapar de todas estas coisas que hão de acontecer, e estar em pé na presença do Filho do homem.

³⁶«Пас, ҳама вақт бедор бошед ва дуо гӯед, то ки сазовор бошед аз ҳамаи ин мусибатҳои оянда раҳо шавед ва дар пеши Писари Одам биистед».

³⁷Ora, de dia ensinava no templo, e � noite, saindo, pousava no monte chamado das Oliveiras.

³⁷Рӯзҳо Ӯ дар маъбад таълим медод; ва шабҳо берун омада, дар кӯҳе ки кӯҳи Зайтун ном дорад, шабгузаронӣ мекард.

³⁸E todo o povo ia ter com ele no templo, de manhã cedo, para o ouvir.

³⁸Ва тамоми мардум бомдодон назди Ӯ ба маъбад барои шунидани суханонаш меомаданд.