¹Aproximava-se a festa dos pães ázimos, que se chama a páscoa.

¹ИДИ фатир, ки фисҳ номида мешавад, наздик буд;

²E os principais sacerdotes e os escribas andavam procurando um modo de o matar; pois temiam o povo.

²Саркоҳинон ва китобдонон дар тараддуди он буданд, ки чӣ сон Ӯро ба қатл расонанд, чунки аз мардум метарсиданд.

³Entrou então Satanás em Judas, que tinha por sobrenome Iscariotes, que era um dos doze;

³Ва ба дили Яҳудо, ки лақаби Исқарьютро дошт ва аз ҷумлаи он дувоздаҳ буд, шайтон даромад.

⁴e foi ele tratar com os principais sacerdotes e com os capitães de como lho entregaria.

⁴Пас ваӣ рафта, бо саркоҳинон ва сардорон гуфтугӯ кард, ки чй сон Ӯро ба онҳо таслим кунад.

⁵Eles se alegraram com isso, e convieram em lhe dar dinheiro.

⁵Онҳо шод гаштанд ва ба вай пул доданӣ шуданд.

⁶E ele concordou, e buscava ocasião para lho entregar sem alvoroço.

⁶Вай ваъда кард, ва фурсат меҷуст, то кн Ӯро дур аз чашми мардум ба онҳо таслим кунад.

⁷Ora, chegou o dia dos pães ázimos, em que se devia imolar a páscoa;

⁷Ва рӯзи иди фатир, ки барраи фисҳро қурбонӣ кардан лозим буд, фаро расид.

⁸e Jesus enviou a Pedro e a João, dizendo: Ide, preparai-nos a páscoa, para que a comamos.

⁸Ва Ӯ Петрус ва Юҳанноро фиристода, гуфт: «Биравед ва фисҳро барои хӯрдани мо тайёр кунед».

⁹Perguntaram-lhe eles: Onde queres que a preparemos?

⁹Ба Ӯ гуфтанд: «Дар куҷо мехохӣ, ки тайёр кунем?»

¹⁰Respondeu-lhes: Quando entrardes na cidade, sair-vos-á ao encontro um homem, levando um cântaro de água; segui-o até a casa em que ele entrar.

¹⁰Ба онҳо гуфт: «Инак, вақге ки ба шаҳр медароед, марде ба шумо рӯ ба рӯ хоҳад шуд, ки кӯзаи обро бардошта мебарад; аз ақибаш равона шавед то ба хонае ки вай медарояд,

¹¹E direis ao dono da casa: O Mestre manda perguntar-te: Onde está o aposento em que hei de comer a páscoa com os meus discípulos?

¹¹«Ва ба соҳиби хона бигӯед: Ӯстод ба ту мегӯяд: меҳмонхона куҷост, ки он ҷо фисҳро бо шогирдони Худ бихӯрам?"

¹²Então ele vos mostrará um grande cenáculo mobiliado; aí fazei os preparativos.

¹²«Вай ба шумо болохонаи калони мафрушеро нишон медиҳад; дар он ҷо тайёр кунед».

¹³Foram, pois, e acharam tudo como lhes dissera e prepararam a páscoa.

¹³Онҳо равона шуданд ва, чунон ки Ӯ гуфта буд, ё'фтанд, ва фисҳро омода карданд.

¹⁴E, chegada a hora, pôs-se Jesus � mesa, e com ele os apóstolos.

¹⁴Ва ҳангоме ки соат расид, Ӯ назди суфра нишаст, ва дувоздаҳ ҳаввориён бо Ӯ буданд.

¹⁵E disse-lhes: Tenho desejado ardentemente comer convosco esta páscoa, antes da minha paixão;

¹⁵Ба онҳо гуфт: «Хеле иштиёқманд будам, ки пеш аз уқубати Худ ин фисҳро бо шумо бихӯрам;

¹⁶pois vos digo que não a comerei mais até que ela se cumpra no reino de Deus.

¹⁶Зеро ба шумо мегӯям, ки аз он дигар нахоҳам хӯрд, то вақте ки дар Малакути Худо ба амал ояд».

¹⁷Então havendo recebido um cálice, e tendo dado graças, disse: Tomai-o, e reparti-o entre vós;

¹⁷Ва косаро гирифта, шукргузорӣ намуд ва гуфт: «Инро бигиред ва дар миёни худ тақсим кунед;

¹⁸porque vos digo que desde agora não mais beberei do fruto da videira, até que venha o reino de Deus.

¹⁸«Зеро ба шумо мегӯям, ки дигар аз шираи ангур нахоҳам нӯшид, то вақте ки Малакути Худо биёяд».

¹⁹E tomando pão, e havendo dado graças, partiu-o e deu-lho, dizendo: Isto é o meu corpo, que é dado por vós; fazei isto em memória de mim.

¹⁹Ва нонро гирифта, шукргузорӣ намуд ва пора карда, ба онҳо доду гуфт: «Ин Бадани Ман аст, ки барои шумо таслим карда мешавад; инро барои хотираи Ман ба ҷо оваред».

²⁰Semelhantemente, depois da ceia, tomou o cálice, dizendo: Este cálice é o novo pacto em meu sangue, que é derramado por vós.

²⁰Ҳамчунин косаро баъд аз таоми шом гирифта, гуфт: «Ин коса аҳди ҷадид аст дар Хуни Ман, ки барои шумо рехта мешавад.

²¹Mas eis que a mão do que me trai está comigo � mesa.

²¹«Ва инак, дасти таслимкунандаи Ман бо Ман дар сари суфра аст.

²²Porque, na verdade, o Filho do homem vai segundo o que está determinado; mas ai daquele homem por quem é traído!

²²«Агарчи Писари Одам ончунон, ки пешакй мукяррар шудааст, меравад, лекин вой бар ҳоли он кас, ки ба воситаи ваи Ӯ таслим карда шавад».

²³Então eles começaram a perguntar entre si qual deles o que ia fazer isso.

²³Ва онҳо аз якдигар пурсидан гирифтанд, ки кадоме аз онҳо ин корро мекарда бошад?

²⁴Levantou-se também entre eles contenda, sobre qual deles parecia ser o maior.

²⁴Дар миёни онҳо инчунин баҳсу мунозира шуд, ки кадоме аз онҳо бояд бузургтар ҳисоб ёбад.

²⁵Ao que Jesus lhes disse: Os reis dos gentios dominam sobre eles, e os que sobre eles exercem autoridade são chamados benfeitores.

²⁵Вале Ӯ ба онҳо гуфт: «Подшоҳони халқҳо бар онҳо ҳукмронй мекунанд, ва ҳокимони онҳо валинеъмат хонда мешаванд;

²⁶Mas vós não sereis assim; antes o maior entre vós seja como o mais novo; e quem governa como quem serve.

²⁶«Аммо шумо ин тавр не: балки он ки дар байни шумо бузургтар аст, бояд монанди хурдтарин бошад, ва сардор - монанди хизматгузор.

²⁷Pois qual é maior, quem está � mesa, ou quem serve? porventura não é quem está � mesa? Eu, porém, estou entre vós como quem serve.

²⁷«Зеро кадоме бузургтар аст: он ки назди суфра менишинад, ё он ки хизматгузор аст? Оё на он аст, ки назди суфра менишинад? Аммо Ман дар миёни шумо монанди хизматгузор ҳастам.

²⁸Mas vós sois os que tendes permanecido comigo nas minhas provações;

²⁸«Ва шумо касоне ҳастед, ки дар озмоишҳои Ман бо Ман будед,

²⁹e assim como meu Pai me conferiu domínio, eu vo-lo confiro a vós;

²⁹«Ва Ман ба шумо Малакуте месупорам, чунон ки Падарам ба Ман супурдааст,

³⁰para que comais e bebais � minha mesa no meu reino, e vos senteis sobre tronos, julgando as doze tribos de Israel.

³⁰«То ки шумо дар Малакути Ман дар сари суфраи Ман бихӯред ва бинӯшед, ва шумо бар тахтҳо нишаста, бар дувоздаҳ сибти Исроил доварӣ хоҳед кард».

³¹Simão, Simão, eis que Satanás vos pediu para vos cirandar como trigo;

³¹Ва Худованд гуфт: «Шимъӯн! Шимъӯн! Инак, шайтон талабгори он буд, ки шуморо мисли гандуме аз ғарбел гузаронад;

³²mas eu roguei por ti, para que a tua fé não desfaleça; e tu, quando te converteres, fortalece teus irmãos.

³²«Аммо Ман барои ту дуо гуфтам, то ки имонат таназзул накунад; ва ту як вакте, руҷуъ намуда, бародарони худро устувор гардон».

³³Respondeu-lhe Pedro: Senhor, estou pronto a ir contigo tanto para a prisão como para a morte.

³³Вай ба Ӯ гуфт: «Худовандо! Ман тайёр ҳастам, ки бо Ту ҳам ба зиндон ва ҳам ба мамот биравам».

³⁴Tornou-lhe Jesus: Digo-te, Pedro, que não cantará hoje o galo antes que três vezes tenhas negado que me conheces.

³⁴Лекин Ӯ гуФт: «Ба ту, эй Петрус, мегӯям, ки имрӯз, пеш аз он ки хурӯс бонг занад, ту се бор инкоркунон ҳоҳй гуфт, ки Маро намешиносй».

³⁵E perguntou-lhes: Quando vos mandei sem bolsa, alforje, ou alparcas, faltou-vos porventura alguma coisa? Eles responderam: Nada.

³⁵Ва ба онҳо гуфт: «Вақте ки Ман шуморо бе ҳамьён, бе тӯрба ва бе пойафзол фиристодам, оё ба чизе эҳтиёҷ доштед?» Гуфтанд: «Ба ҳеҷ чиз».

³⁶Disse-lhes pois: Mas agora, quem tiver bolsa, tome-a, como também o alforje; e quem não tiver espada, venda o seu manto e compre-a.

³⁶Ва Ӯ ба онҳо гуфт: «Лекин акнун касе ки ҳамьён дорад, онро бигирад; ҳамчунин тӯрбаро; ва касе ки шамшер надорад, ҷомаи худро фурӯҳта, бихарад.

³⁷Porquanto vos digo que importa que se cumpra em mim isto que está escrito: E com os malfeitores foi contado. Pois o que me diz respeito tem seu cumprimento.

³⁷«Зеро ба шумо мегӯям, ки ин сухани Навиштаҳо низ бояд дар ҳаққи Ман ба амал ояд: "Аз ҷинояткорон шумурда шуд". Зеро ҳар чи дар бораи Ман аст, интиҳо меёбад».

³⁸Disseram eles: Senhor, eis aqui duas espadas. Respondeu-lhes: Basta.

³⁸Ва онҳо гуфтанд: «Худовандо! Инак, дар ин ҷо дуто шамшер ҳаст». Ба онҳо гуфт: «Кифоя аст».

³⁹Então saiu e, segundo o seu costume, foi para o Monte das Oliveiras; e os discípulos o seguiam.

³⁹Ва берун омада, аз рӯи одат, ба кӯҳи Зайтун рафт; шогирдон низ аз ақиби Ӯ рафтанд.

⁴⁰Quando chegou �quele lugar, disse-lhes: Orai, para que não entreis em tentação.

⁴⁰Вақте ки ба он мавзеъ расид, ба онҳо гуфт: «Дуо гӯед, то ба озмоиш дучор нашавед».

⁴¹E apartou-se deles cerca de um tiro de pedra; e pondo-se de joelhos, orava,

⁴¹Ва Худаш ба масофаи андохтани санге аз онҳо дур шуда, зону зад ва дуо карда, гуфт:

⁴²dizendo: Pai, se queres afasta de mim este cálice; todavia não se faça a minha vontade, mas a tua.

⁴²«Эй Падар! Агар бихоҳй, ин косаро аз Ман бигзарон; лекин на иродаи Ман, балки иродаи Ту бигзор ба амал ояд».

⁴³Então lhe apareceu um anjo do céu, que o confortava.

⁴³Ва фариштае аз осмон бар Ӯ зоҳир гардида, Ӯро тақвият медод.

⁴⁴E, posto em agonia, orava mais intensamente; e o seu suor tornou-se como grandes gotas de sangue, que caíam sobre o chão.

⁴⁴Ва Ӯ дар изтироб афтода, бо ҷахди бештаре дуо мегуфт; ва арақи Ӯ мисли қатраҳои хун буд, ки бар замин мечакид.

⁴⁵Depois, levantando-se da oração, veio para os seus discípulos, e achou-os dormindo de tristeza;

⁴⁵Баъд аз дуо барҳоста, Ӯ назди шогирдон омад, ва онҳоро дид, ки аз ғусса хоб рафтаанд.

⁴⁶e disse-lhes: Por que estais dormindo? Lenvantai-vos, e orai, para que não entreis em tentação.

⁴⁶Ва ба онҳо гуфт: «Чаро ҳоб рафтаед? Барҳоста, дуо гӯед, то ки ба озмоиш дучор нашавед».

⁴⁷E estando ele ainda a falar, eis que surgiu uma multidão; e aquele que se chamava Judas, um dos doze, ia adiante dela, e chegou-se a Jesus para o beijar.

⁴⁷Ҳанӯз ки Ӯ сухан мегуфт, инак мардуми бисьёре паядо шуданд, ва пешопеши онҳо яке аз он дувоздаҳ, ки Яҳудо ном дошт, равона буд, ва назди Исо омад, то ки Ӯро бибӯсад. Зеро ки ишорате ба онҳо дода, гуфта буд: «Ҳар киро бнбӯсам, Ҳамон аст».

⁴⁸Jesus, porém, lhe disse: Judas, com um beijo trais o Filho do homem?

⁴⁸Ва Исо ба вай гуфт: «Эй Йҳудо! Оё Писари Одамро бо бӯса таслим мекунй?»

⁴⁹Quando os que estavam com ele viram o que ia suceder, disseram: Senhor, feri-los-emos a espada?

⁴⁹Касоне ки бо Ӯ буданд, чун диданд, ки кор ба чй меанҷомад, ба Ӯ гуфтанд: «Худовандо! Оё ба шамшер бизанем?»

⁵⁰Então um deles feriu o servo do sumo sacerdote, e cortou-lhe a orelha direita.

⁵⁰Ва яке аз онҳо ғуломи саркоҳинро зада» гӯши рости вайро бурида партофт.

⁵¹Mas Jesus disse: Deixei-os; basta. E tocando-lhe a orelha, o curou.

⁵¹Ӣсо дар ҷавоб гуфт: «Даст кашед, бас аст». Ва гӯши вайро ламс карда, шифо дод.

⁵²Então disse Jesus aos principais sacerdotes, oficiais do templo e anciãos, que tinham ido contra ele: Saístes, como a um salteador, com espadas e varapaus?

⁵²Ва Исо ба саркоҳинон ва сардорони маъбад ва гшроне ки бар зидди Ӯ ҷамъ омада буданд, гуфт: «Гӯё бар зидди роҳзане шумо бо шамшеру таёқҳо берун омадаед, то Маро дастгир кунед!

⁵³Todos os dias estava eu convosco no templo, e não estendestes as mãos contra mim; mas esta é a vossa hora e o poder das trevas.

⁵³«Ҳар рӯз Ман назди шумо дар маъбад будам, ва шумо ба Ман дасти таҷовуз дароз накардед; аммо ҳоло соати шумост, ки зулмот ҳукмфармост».

⁵⁴Então, prendendo-o, o levaram e o introduziram na casa do sumo sacerdote; e Pedro seguia-o de longe.

⁵⁴Ва Ӯро дастгир карда бурданд, ва ба хонаи саркоҳин оварданд. Ва Петрус аз дур аз паи онҳо равона шуд.

⁵⁵E tendo eles acendido fogo no meio do pátio e havendo-se sentado � roda, sentou-se Pedro entre eles.

⁵⁵Вакте ки онҳо дар рӯи ҳавлӣ оташ даргиронда, даври он якҷоя нишастанд, Петрус низ дар миёни онҳо нишаст.

⁵⁶Uma criada, vendo-o sentado ao lume, fixou os olhos nele e disse: Esse também estava com ele.

⁵⁶Ва канизе вайро назди оташ нишаста дид ва синчакунон ба вай нигоҳ карда, гуфт: «Ин ҳам бо Ӯ буд».

⁵⁷Mas Pedro o negou, dizendo: Mulher, não o conheço.

⁵⁷Лекин вай инкор карда, ба зан гуфт: «Ман Ӯро намещиносам».

⁵⁸Daí a pouco, outro o viu, e disse: Tu também és um deles. Mas Pedro disse: Homem, não sou.

⁵⁸Пас аз муддате як одами дигар вайро дида, гуфт: «Ту ҳам яке аз онҳо ҳастӣ». Аммо Петрус ба он одам гуфт: «Ман аз онҳо нестам».

⁵⁹E, tendo passado quase uma hora, outro afirmava, dizendo: Certamente este também estava com ele, pois é galileu.

⁵⁹Тахминан як соат гузаштан баъд, боз як каси дигар боисрор гуфт: «Дар ҳақиқат ин ҳам бо Ӯ буд, зеро ки вай ҷалилист».

⁶⁰Mas Pedro respondeu: Homem, não sei o que dizes. E imediatamente estando ele ainda a falar, cantou o galo.

⁶⁰Аммо Петрус ба он кас гуфт: «Намедонам, ки ту чӣ мегӯӣ». Ва ҳанӯз вай сухан меронд, ки дарҳол хурӯс бонг зад.

⁶¹Virando-se o Senhor, olhou para Pedro; e Pedro lembrou-se da palavra do Senhor, como lhe havia dito: Hoje, antes que o galo cante, três vezes me negarás.

⁶¹Ва Худованд рӯй гардонда, ба Петрус назар андохт; ва Петрус сухани Худовандро ба ёд овард, ки ба вай гуфта буд: «Имрӯз, пеш аз он ки хурӯс бонг занад, Маро се бор инкор хоҳӣ кард».

⁶²E, havendo saído, chorou amargamente.

⁶²Ва берун рафта, зор-зор гирист.

⁶³Os homens que detinham Jesus zombavam dele, e feriam-no;

⁶³Касоне ки Исоро дастгир карда буданд, Ӯро тамасхур мекарданд ва мезаданд;

⁶⁴e, vendando-lhe os olhos, perguntavam, dizendo: Profetiza, quem foi que te bateu?

⁶⁴Ва рӯи Ӯро пӯшида, торсакӣ мезаданд ва аз Ӯ мепурсиданд: «Нубувват кун, ки Туро кӣ задааст?»

⁶⁵E, blasfemando, diziam muitas outras coisas contra ele.

⁶⁵Ва боз бисьёр ҳақоратҳои дигар дар ҳаққи Ӯ ба забон меронданд.

⁶⁶Logo que amanheceu reuniu-se a assembléia dos anciãos do povo, tanto os principais sacerdotes como os escribas, e o conduziam ao sinédrio deles, onde lhe disseram:

⁶⁶Ҳамин ки чашми рӯз кушода шуд, пирони қавм, саркоҳинон ва китобдонон ҷамъ омада, Ӯро ба шӯрои худ дароварданд,

⁶⁷Se tu és o Cristo, dize-no-lo. Replicou-lhes ele: Se eu vo-lo disser, não o crereis;

⁶⁷Ва гуфтанд: «Оё Ту Масеҳ ҳастӣ? Ба мо бигӯй». Ба онҳо гуфт: «Агар ба шумо гӯям, бовар намекунед;

⁶⁸e se eu vos interrogar, de modo algum me respondereis.

⁶⁸«Ва агар ба шумо савол диҳам, ҷавоб намегардонед ва Маро озод намекунед;

⁶⁹Mas desde agora estará assentado o Filho do homem � mão direita do poder de Deus.

⁶⁹«Минбаъд Писари Одам ба ямини қуввати Худо хоҳад нишаст».

⁷⁰Ao que perguntaram todos: Logo, tu és o Filho de Deus? Respondeu-lhes: Vós dizeis que eu sou.

⁷⁰Ва ҳама гуфтанд: «Пас, Ту Пксари Худо ҳастӣ?» Ба онҳо гуфт: «Шумо мегуед, ки Ман ҳастам».

⁷¹Então disseram: Por que ainda temos necessidade de testemunho? pois nós mesmos o ouvimos da sua própria boca.

⁷¹Ва онҳо гуфтанд: «Дигар ба мо чӣ шаҳодате лозим аст? Зеро ки худамон аз забони Ӯ шунидем!»