¹Да лобзает он меня лобзанием уст своих! Ибо ласки твои лучше вина.

¹Ang Awit sa mga alawiton, nga iya ni Salomon.

²От благовония мастей твоих имя твое – как разлитое миро; поэтому девицы любят тебя.

²Kanako pahaloka siya sa mga halok sa iyang ngabil; Kay ang imong gugma labaw kay sa vino.

³Влеки меня, мы побежим за тобою; – царь ввел меня в чертоги свои, – будем восхищаться и радоваться тобою, превозносить ласки твои больше, нежели вино; достойно любят тебя!

³Ang imong mga lana adunay maayong kahumot; Ang imong ngalan sama sa lana nga gibubo; Busa ang mga ulay nahagugma kanimo.

⁴Дщери Иерусалимские! черна я, но красива, как шатры Кидарские, как завесы Соломоновы.

⁴Daniha ako; kami modalagan sunod kanimo: Ang hari midala kanako ngadto sa iyang mga lawak; Mahinangop ug magakalipay kami diha kanimo; Magahisgot kami sa imong gugma labaw kay sa vino: Sa pagkamatul-id sila nahagugma kanimo.

⁵Не смотрите на меня, что я смугла, ибо солнце опалило меня: сыновья матери моей разгневались на меня, поставили меня стеречь виноградники, – моего собственного виноградника я не стерегла.

⁵Ako maitum, apan matahum. Oh kamo nga mga anak nga babaye sa Jerusalem, Sama sa mga balong-balong sa Cedar, Sama sa mga tabil ni Salomon.

⁶Скажи мне, ты, которого любит душа моя: где пасешь ты? где отдыхаешь в полдень? к чему мне быть скиталицею возле стад товарищей твоих?

⁶Ayaw pagtan-aw kanako, kay ako maitum man, Tungod kay ang adlaw nagpaig kanako. Mga anak nga lalake sa akong inahan nangasuko batok kanako; Ako gihimo nila nga magbalantay sa kaparrasan; Apan ang akong kaugalingon nga kaparrasan wala nako bantayi.

⁷Если ты не знаешь этого, прекраснейшая из женщин, то иди себе по следам овец и паси козлят твоих подле шатров пастушеских.

⁷Sayri ako, Oh ikaw nga gihigugma sa akong kalag, Asa ikaw magpasibsib sa imong panon sa carnero : Asa ikaw magpapahulay sa imong hayup maudto: Kay ngano man nga ako mahimo nga sama niadtong hingsalipdan Haduol sa mga panon sa imong mga kauban?

⁸Кобылице моей в колеснице фараоновой я уподобил тебя, возлюбленная моя.

⁸Kong ikaw wala masayud, Oh ikaw nga labing maanyag sa mga kababayen-an, Umadto ka sa imong dalan duol sa mga tunob sa mga panon, Ug pasibsiba ang imong mga nati nga kanding duol sa mga balong-balong sa mga magbalantay.

⁹Прекрасны ланиты твои под подвесками, шея твоя в ожерельях;

⁹Giindig ko ikaw, Oh gugma ko, Sa usa ka kabayo sa mga carro ni Faraon.

¹⁰золотые подвески мы сделаем тебе с серебряными блестками.

¹⁰Ang imong mga aping matahum uban sa mga sinalapid sa buhok . Ang imong liog uban sa mga kolintas nga mutya.

¹¹Доколе царь был за столом своим, нард мой издавал благовоние свое.

¹¹Buhatan ikaw namo ug mga sinalapid nga bulawan Nga may tarogong salapi.

¹²Мирровый пучок – возлюбленный мой у меня, у грудей моих пребывает.

¹²Samtang ang hari naglingkod diha sa iyang lamesa, Ang akong nardo mipaalimyon sa iyang kahumot.

¹³Как кисть кипера, возлюбленный мой у меня в виноградниках Енгедских.

¹³Ang akong hinigugma alang kanako sama sa usa ka hugpong sa mirra, Nga napaoraray sa taliwala sa akong mga dughan.

¹⁴О, ты прекрасна, возлюбленная моя, ты прекрасна! глаза твои голубиные.

¹⁴Ang akong hinigugma alang kanako sama sa usa ka pongpong sa bulak nga copher Diha sa kaparrasan sa Engadi.

¹⁵О, ты прекрасен, возлюбленный мой, и любезен! и ложе у нас – зелень;

¹⁵Ania karon, maanyag ikaw, gugma ko; Ania karon, maanyag man ikaw; Ang imong mga mata sama sa mga salampati.

¹⁶кровли домов наших – кедры,

¹⁶Ania karon, maanyag ikaw, gugma ko, oo, makapahimuot: Ingon man ang atong higdaanan malunhaw.

¹⁷потолки наши – кипарисы.

¹⁷Kahoy nga cedro ang sagbayan sa atong balay, Ug ang atong mga katsaw kahoy nga cipres.