¹Дыхание мое ослабело; дни мои угасают; гробы предо мною.

¹Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.

²Если бы не насмешки их, то и среди споров их око мое пребывало бы спокойно.

²Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?

³Заступись, поручись Сам за меня пред Собою! иначе кто поручится за меня?

³Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.

⁴Ибо Ты закрыл сердце их от разумения, и потому не дашь восторжествовать им .

⁴Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.

⁵Кто обрекает друзей своих в добычу, у детей того глаза истают.

⁵Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.

⁶Он поставил меня притчею для народа и посмешищем для него.

⁶Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.

⁷Помутилось от горести око мое, и все члены мои, как тень.

⁷Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.

⁸Изумятся о сем праведные, и невинный вознегодует на лицемера.

⁸De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;

⁹Но праведник будет крепко держаться пути своего, и чистый руками будет больше и больше утверждаться.

⁹En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.

¹⁰Выслушайте, все вы, и подойдите; не найду я мудрого между вами.

¹⁰Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.

¹¹Дни мои прошли; думы мои – достояние сердца моего – разбиты.

¹¹Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.

¹²А они ночь хотят превратить в день, свет приблизить к лицу тьмы.

¹²Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.

¹³Если бы я и ожидать стал, то преисподняя – дом мой; во тьме постелю я постель мою;

¹³Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden.

¹⁴гробу скажу: ты отец мой, червю: ты мать моя и сестра моя.

¹⁴Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!

¹⁵Где же после этого надежда моя? и ожидаемое мною кто увидит?

¹⁵Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?

¹⁶В преисподнюю сойдет она и будет покоиться со мною в прахе.

¹⁶Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te zamen in het stof wezen zal.